Κωνσταντίνος Πλεύρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1960 ίδρυσε την ακροδεξιά οργάνωση [[4η Αυγούστου (οργάνωση)|4η Αυγούστου]].<ref name="Ios140105"/> Το «Κόμμα 4ης Αυγούστου» (Κ4Α) ήταν μια ολιγομελής ομάδα ατόμων νεαρής ηλικίας με αρχηγό τον Κώστα Πλεύρη και υπαρχηγό το Δημήτριο Δημόπουλο που σχετιζόταν με μέλη της ΕΚΟΦ και της ΕΡΕΝ. Σύμφωνα με σημείωμα του Δημόπουλου που περιλαμβάνεται σε αυτοβιογραφικό βιβλίο του Πλεύρη, οι τεταρταυγουστιανοί ήταν οργανωμένοι με στρατιωτική δομή και «πειθαρχία σιδηρά» υπό πυρηνάρχες, ομαδάρχες, τομεάρχες και φαλαγγάρχες και είχαν «ηθικό συμπαραστάτη» τους τον [[Κωνσταντίνος Μανιαδάκης|Κωνσταντίνο Μανιαδάκη]]. Τον Ιανουάριο του 1965 ο Πλεύρης είχε εκδώσει το βιβλίο του «Αντιδημοκράτης», στο οποίο υποστήριζε μια δική του παραλλαγή του [[εθνικοσοσιαλισμός|εθνικοσοσιαλισμού]], καλυμμένη πίσω από τον αντικοινοβουλευτισμό του [[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]] και τον εμφυλιοπολεμικό αντικομμουνισμό. Η δράση του Κ4Α ήλθε στη δημοσιότητα τον Απρίλιο του 1965. Τους επόμενους μήνες το Κ4Α προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το κλίμα των [[Ιουλιανά|Ιουλιανών]] για την προώθηση αντικοινοβουλευτικών θέσεων. Στις [[Καθεστώς της 4ης Αυγούστου|4 Αυγούστου]] του 1965 κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας της οργάνωσης, που ανέφερε ότι προωθούσε τις «[[Επιστημονικός ρατσισμός|φυλετικές ιδέες]]» και στόχευσε στην κατάργηση των [[δημοκρατία|δημοκρατικών]] ιδεών. Το Κ4Α καταφερόταν εναντίον του [[Ηλίας Τσιριμώκος|Τσιριμώκου]] λόγω του αριστερού παρελθόντος του και καλούσε το [[Κωνσταντίνος Β΄ των Ελλήνων|βασιλιά Κωνσταντίνο]] σε πραξικόπημα, ισχυριζόμενοι ότι «ο βασιλεύς έχει δικαίωμα να κάνη ό,τι η εθνική του συνείδηση [επιτάσσει διότι] αι εξουσίαι Του δεν απορρέουν εκ του συντάγματος [και] ο λαός δεν θέλει τους βασιλείς του δούλους της δημοκρατίας».<ref name="Psarras-K4A">{{cite news|author=[[Δημήτρης Ψαρράς]]|title=Γεννημένοι τη 15η Ιουλίου|url=http://www.efsyn.gr/arthro/gennimenoi-ti-15i-ioylioy|newspaper=[[Εφημερίδα των Συντακτών]]|date=19-07-2015|accessdate=09-11-2015}}</ref>

Στελέχη της «4ης Αυγούστου» υπήρξαν πολλές προσωπικότητες της άκρας δεξιάς, όπως ο ιδρυτής της [[Χρυσή Αυγή|Χρυσής Αυγής]] Νίκος Μιχαλολιάκος,<ref name="tovima110905">{{cite journal|last=Νέδος|first=Β.|url=http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=75&artid=168197&dt=11/09/2005|date=11/09/2005|title=Ελληνική ακροδεξιά, το κλούβιο «αβγό του φιδιού»|journal=Το Βήμα|accessdate=12/08/2009}}</ref> αλλά και της ευρύτερης δεξιάς, όπως ο βουλευτής Κιλκίς της [[Νέα Δημοκρατία|ΝΔ]] και τέως υφυπουργός, [[Κώστας Κιλτίδης]].<ref>{{cite journal|last=Σταυρόπουλος|first=Λ.|date=25/03/2007|title=Οι «μονομάχοι» από το Κιλκίς|journal=Το Βήμα|url=http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=32&artId=162763&dt=25/03/2007|accessdate=12/08/2009}}</ref> Σε αυτοβιογραφικό του αφήγημα για την περίοδο από το 1965 ως το 1977 ο Πλεύρης περιέγραψε το «Κόμμα 4ης Αυγούστου» ως τη «μήτρα που εγέννησε τας μετέπειτα εθνικιστικάς κινήσεις».<ref>{{cite book|title=Η Μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής: Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράη μιας νεοναζιστικής ομάδας|pages=30-1|author=[[Δημήτρης Ψαρράς]]|publisher=ΠΟΛΙΣ|year=2012}}</ref>

Μετά τα Ιουλιανά το Κ4Α ξεκίνησε να προπαγανδίζει ανοιχτά την ανάγκη επιβολής [[δικτατορία]]ς. Μετά το [[πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967]] στελέχη του Κ4Α τοποθετήθηκαν σε δημόσιες θέσεις στο πλευρό των ηγετών της δικτατορίας<ref name="Psarras-K4A"/> και προσπάθησαν να επηρεάσουν τον ιδεολογικό χαρακτήρα του δικτατορικού καθεστώτος.<ref>{{cite book|last=Ψαρράς|first=Δημήτρης|authorlink = Δημήτρης Ψαρράς| title=Το μπεστ σέλερ του μίσους: Τα "Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών" στην Ελλάδα, 1920-2013|location=Athens|publisher=ΠΟΛΙΣ|year=2013|page=205}}</ref> Κατά τη διάρκεια της [[Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967-1974)|Δικτατορίας]] ο Πλεύρης διετέλεσε καθηγητής στη Σχολή Γενικής Μορφώσεως του Αρχηγείου Στρατού και καθηγητής στις Σχολές Αστυνομίας Πόλεων και Χωροφυλακής, όπου δίδασκε πολιτική κοινωνιολογία. Ήταν στενός συνεργάτης και κουμπάρος του Ιωάννη Λαδά και διορίστηκε, επί υφυπουργίας του, γραμματέας του ιδιαίτερου γραφείου του.<ref name="tovima110905"/> Διετέλεσε επίσης σύμβουλος του [[Γεώργιος Παπαδόπουλος|Παπαδόπουλου]] και προσπάθησε να τον μυήσει στον ναζιστικού τύπου αντισημιτισμό, προτείνοντάς του, σύμφωνα με μία αυτοβιογραφική διήγηση του Πλεύρη το 2009, την ανάγνωση των [[Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών|Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών]], για να πάρει την απάντηση του Παπαδόπουλου ότι τα είχε «μελετήσει» και πίστευε ότι «όλα όσα γράφ[ουν] αληθεύουν».<ref>{{cite book|last=Ψαρράς|first=Δημήτρης|authorlink = Δημήτρης Ψαρράς|title=Το μπεστ σέλερ του μίσους: Τα "Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών" στην Ελλάδα, 1920-2013|location=Athens|publisher=ΠΟΛΙΣ|year=2013|pages=205-6}}</ref> Παρά το ότι μερίδα των πραξικοπηματιών είχε αντισημιτικές πεποιθήσεις, εξαιτίας του φόβου ότι αντισημιτικές τοποθετήσεις θα διαταράσσαν τις σχέσεις με τις ΗΠΑ επικράτησε η γραμμή του μέντορα του Πλεύρη σε θέματα προπαγάνδας, [[Γεώργιος Γεωργαλάς (δημοσιογράφος)|Γεωργαλά]], ότι ο αντικομμουνισμός αρκούσε ως ιδεολογία του δικτατορικού καθεστώτος.<ref>{{cite book|last=Ψαρράς|first=Δημήτρης|authorlink = Δημήτρης Ψαρράς|title=Το μπεστ σέλερ του μίσους: Τα "Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών" στην Ελλάδα, 1920-2013|location=Athens|publisher=ΠΟΛΙΣ|year=2013|pages=206-7}}</ref> Ο Πλεύρης, ωστόσο, συνέχιζε την αντισημιτική προπαγάνδα στο ομώνυμο έντυπο της «4ης Αυγούστου» και το 1971 δημοσίευσε ολόκληρο το κείμενο της έκδοσης μιας ελληνικής μετάφρασης των «Πρωτοκόλλων» του 1932, προσθέτοντας ανυπόγραφες σημειώσεις με τις οποίες δικαιολογούνταν η κατάλυση του συντάγματος από τους πραξικοπηματίες.<ref>{{cite book|last=Ψαρράς|first=Δημήτρης|authorlink = Δημήτρης Ψαρράς|title=Το μπεστ σέλερ του μίσους: Τα "Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών" στην Ελλάδα, 1920-2013|location=Athens|publisher=ΠΟΛΙΣ|year=2013|pages=208-9}} Για την έκδοση του 1932, βλ. ό.π., σσ. 109-112.</ref> Όταν το Σεπτέμβριο του 1969 εκδηλώθηκε το στρατιωτικό κίνημα του [[Μουαμάρ Καντάφι]] στη [[Λιβύη]], ο Πλεύρης εισηγήθηκε επιτυχώς να διακοπούν οι τηλεπικοινωνίες του βασιλιά της Λιβύης [[βασιλιάς Ιντρίς|Ιντρίς]], που είχε έρθει στην Ελλάδα όταν πληροφορήθηκε τις εξελίξεις, για να διευκολυνθεί η επικράτηση ενός ακόμη στρατιωτικού καθεστώτος. Μετά την επικράτηση του Καντάφι και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ο Πλεύρης πρόβαλε με άρθρα του στην «4η Αυγούστου» την κανταφική Λιβύη ως πρότυπο για τους Έλληνες δικτάτορες.<ref name="Psarras-Libya">{{cite news|url=http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=258990|title=Τζαμαχιρία αλά... ελληνικά|author=Δημήτρης Ψαρράς|authorlink = Δημήτρης Ψαρράς|newspaper=[[Ελευθεροτυπία]]|date=13-05-2011|accessdate=08-05-2016}}</ref> Την περίοδο της δικτατορίας ο Πλεύρης έδρασε και ως πράκτορας της [[ΚΥΠ]] με αντικείμενο τους Έλληνες μετανάστες στη Δυτική Ευρώπη, «προκειμένου να διαπιστωθεί από το τότε καθεστώς η ύπαρξη, η οργάνωση και ο τρόπος δράσης της αντιδικτατορικής δράσης τους στο εξωτερικό».<ref name="Ios140105"/> Σε δικαστική απόφαση υπέρ του, κατόπιν μήνυσης εναντίον συγγραφέα για συκοφαντική δυσφήμηση, έγινε αποδεκτό ότι κατά την περίοδο της χούντας επικοινωνούσε με ιταλικές νεοφασιστικές ομάδες, όπως η [[Ordine Nuovo]] και η [[Avanguardia Nazionale]].<ref name="Ios140105"/>

Το Δεκέμβριο του 1976 διατάχθηκε η σύλληψή του μετά την επίθεση ακροδεξιών σε δημοσιογράφους κατά την κηδεία του χουντικού βασανιστή Μάλλιου. Σύμφωνα με κατοπινή αυτογραφική εξιστόρηση του Πλεύρη, όταν πληροφορήθηκε από ένα διοικητή ενός αστυνομικού τμήματος και παλιό μαθητή του στη Σχολή Αστυνομίας ότι καταζητείται, κατάφερε να αποφύγει την άσκηση δίωξης εις βάρος του διοχετεύοντας παραπλανητικά μέσω πληροφοριοδοτών του ψευδείς πληροφορίες σε δημοσιογράφους σε δημοσιεύματα των οποίων βασίστηκε το [[βούλευμα]] που εκδόθηκε για την υπόθεση.<ref>{{cite news|url=http://archive.efsyn.gr/?p=123757|title=Προσοχή στα «καρφώματα»|author=[[Δημήτρης Ψαρράς]]|date=30-09-2013|newspaper=[[Η Εφημερίδα των Συντακτών]]|accessdate=28-07-2017}}</ref>