Βασίλειο της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στα τέλη της δεκαετίας του 1780 η χώρα βρισκόταν στα όρια της χρεοκοπίας. Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ' συγκάλεσε τότε την Συνέλευση των Τάξεων η οποία άρχισε τις εργασίες της στις 5 Μαΐου 1789 στο Παλάτι των Βερσαλλιών. Αλλά ο έλεγχος της κατάστασης ξέφυγε ταχύτατα από τον βασιλιά και στις: στις 17 Ιουνίου η τρίτη τάξη αυτοανακηρύχθηκε ''Εθνική Συνέλευση'', δηλώνοντας ότι εκπροσωπεί το 98% των Γάλλων. Η [[κατάληψη της Βαστίλλης]] στις 14 Ιουλίου 1789 θεωρείται ως το πραγματικό σημείο εκκίνησης της Γαλλικής Επανάστασης. Σύντομα, έχοντας ξεπεραστεί από τα μέτρα της Εθνικής Συνέλευσης, ο βασιλιάς εξέτασε το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει την χώρα αλλά αναγνωρίσθηκε και επέστρεψε αναγκαστικά στο Παρίσι. Το επεισόδιο αυτό έγινε γνωστό ως [[Φυγή του Λουδοβίκου ΙΣΤ' και σύλληψη στη Βαρέν|φυγή στη Βαρέν]] και κατέστρεψε την εναπομείνασα δημοφιλία του θεσμού.

Στις 3 Σεπτεμβρίου 1791 υιοθετήθηκε το [[Γαλλικό Σύνταγμα του 1791|πρώτο Σύνταγμα της Γαλλίας]] το οποίο έθεσε τέλος στη μοναρχία ''ελέω Θεού''. Το καθεστώς της συνταγματικής μοναρχίας την αντικατέστησε αλλά διάρκεσε λιγότερο από έναν χρόνο και η [[Ημέρα της 10ης Αυγούστου 1792|κατάληψη των Ανακτόρων του Κεραμεικού]] τον Αύγουστο του [[1792]] κατέλυσε οριστικά την μοναρχία, η οποία [[Προκήρυξη για την κατάργηση της βασιλείας (Γαλλία)|καταργήθηκε επίσημα]] στις 21 Σεπτεμβρίου. Αφότου δικάσθηκε με την κατηγορία της προδοσίας σε βάρος της πατρίδας, ο Λουδοβίκος ΙΣΤ' [[Εκτέλεση του Λουδοβίκου ΙΣΤ'|εκτελάσθηκε]] στις 21 Ιανουαρίου 1793.

 

== Το κύρος του βασιλείου των Φράγκων και μετέπειτα της Γαλλίας ==