Αρχαία ελληνική θρησκεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Προϊστορία ==

 

 

Σε ό,τι αφορά στη μέση και νεότερη νεολιθική εποχή, στον ελλαδικό χώρο η αρχαιολογική μαρτυρία μας δίνει μια εικόνα της άποψης του νεολιθικού ανθρώπου επίσης μέσω των ταφικών εθίμων, που υποδηλώνουν σεβασμό στους νεκρούς και πίστη στη μεταθανάτια ζωή. Θρησκευτική ερμηνεία σε ευρήματα αυτής της εποχής έχουν επιχειρήσει τόσο η [[Μαρίγια Γκιμπούτας]] όσο και ο [[Κόλιν Ρένφριου]], βασισμένοι στα ευρήματα μιας από κοινού διενεργηθείσας [[ανασκαφή (αρχαιολογία)|ανασκαφής]] στην [[αρχαιολογική θέση]] Σιταγροί<ref>Σκοπός της ανασκαφής που διενεργήθηκε το 1968 και το 1969 ήταν η εξερεύνηση, η τεκμηρίωση και η εξακρίβωση των χρονολογικών και [[πολιτισμός (αρχαιολογία)|πολιτισμικών]] συσχετισμών ανάμεσα στις προϊστορικές ομάδες του [[Αιγαίο|Αιγαίου]] και των [[Βαλκάνια|Βαλκανίων]] και η κατανόηση της κοινωνικής ανάπτυξης, ζωτικής για την ανάδυση της [[Εποχή του Χαλκού|εποχής του χαλκού]] στην [[Ευρώπη]]. Βλ. [http://www.sscnet.ucla.edu/ioa/labs/mediterranean/mediterranean.html Mediterranean Lab στο UCLA]. Τα ευρήματα, κυρίως εκείνα που αποκάλυπταν γυναικεία ειδώλια, για την Γκιμπούτας ήταν άλλη μία απόδειξη της συνέχειας της λατρείας της [[Μεγάλη Μητέρα|Μεγάλης Θεάς]], όχι όμως και για τον Ρένφριου, ο οποίος αποδέχεται τις πολιτισμικές αλληλεπιδράσεις της μέσης νεολιθικής με την πολιτισμική ομάδα του Βεσελίνοβο της [[Βουλγαρία|Βουλγαρίας]] εξαιτίας ομοίων [[τέχνεργο (αρχαιολογία)|τέχνεργων]], αλλά είναι πολύ προσεκτικός σε ό,τι σχετίζεται με τον ορισμό της θρησκείας, την οποία στο δεδομένο [[εννοιολογικό πλαίσιο]] ορίζει μάλλον ως μετάδοση συμβόλων. Bl. Renfrew C. 2006, 160.</ref>.