Κριτική στον Χριστιανισμό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

===Χριστιανικό σύμπλεγμα δίωξης===

To '''Χριστιανικό σύμπλεγμα δίωξης''' είναι η ιδέα σύμφωνα με την οποία οι χριστιανικές αξίες είναι στο στόχαστρο της κυβέρνησης και άλλων κοινωνικών ομάδων.<ref>{{harvnb|Hoover|2015|p=23}}: Σύμφωνα με την Hoover Linda "''...Castelli (2007) believed the reluctance to

 

Σύμφωνα με την Ελίζαμπεθ Καστέλλι {{refn|group="Σημ"|Η Ελίζαμπεθ Καστέλλι (Elizabeth A. Castelli) είναι καθηγήτρια Θεολογίας στο κολλέγιο Barnarld στο [[Πανεπιστήμιο Κολούμπια]]<ref>{{Cite web|url=https://barnard.edu/profiles/elizabeth-castelli|title=Elizabeth Castelli Barnard College|website=barnard.edu|language=en|accessdate=2018-02-21}}</ref>}} είναι δύσκολο να εντοπιστεί η έναρξη του Χριστιανικού συμπλέγματος δίωξης <ref>{{harvnb|Castelli|2008}}: "There is no precise origin point for the contemporary discursive project of the Christian persecution complex"</ref>. Ορισμένοι ξεκινούν να το ιχνηλατούν στα μέσα του 20ου αιώνα, μετά από μια σειρά αποφάσεων δικαστηρίων που ανακήρυξαν δημόσιους χώρους πως είναι εκτός των ορίων για θρησκευτική δραστηριότητα (πχ πρωινή προσευχή στα σχολεία)<ref>{{harvnb|Castelli|2007|p=157}}:For those who have upped the ante by recently deciding to characterize the circumstances of Christians in the United States as the “war on Christians, the historical turning point tends to reside in the mid-twentieth century, when a series of federal and Supreme court decisions declared certain public institutions off-limits for sectarian religious activity (e.g., prayer and Bible reading in public schools). For the Christian activists who view these court decisions as opening skirmishes in the war on Christians, the decisions and the “activist judges” who promulgated them effectively—and dangerously— banned God from the public square.</ref> Πάντως ξεκάθαρα εμφανίστηκε στις ΗΠΑ την δεκαετία του 1990 με την υιοθέτηση της Χάρτας για την Προώθηση της θρησκευτικής ελευθερίας (Religious Freedom Act of 1998)ως επίσημη εξωτερική πολιτική της Αμερικής. Λίγα χρόνια αργότερα, οι [[Επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001|τρομοκρατικές επιθέσεις 9/11 το 2001]], επιταχύνανε την ανάπτυξη του. Αυτό το σύμπλεγμα "''κινητοποιεί την γλώσσα των θρησκευτικών διώξεων για να σταματήσει τον πολιτικό διάλογο και να ασκήσει κριτική χαρακτηρίζοντας κάθε θέση η οποία δεν είναι ταυτισμένη με την πολιτικοποιημένη αυτή μορφή του Χριστιανισμού ως παράδειγμα αντιχριστιανικού μίσους και δίωξης. Επιπλέον, συνηθίζει να παρουσιάζει την εικόνα του αρχετυπικού μάρτυρα σαν μια πηγή αναντίρρητης θρησκευτικής και πολιτικής εξουσίας''"<ref>{{harvnb|Årsheim|2016|p=7}}:According to Elizabeth Castelli, this engagement can be ascribed to a ‘Christian persecution complex’ that gathered pace throughout the 1990s, with the adoption of the US International Religious Freedom Act in 1998 as a significant milestone, and with the 9/11 terrorist attacks in 2001 as an accelerating factor (Castelli 2007: 173). This complex “…mobilizes the language of religious persecution to shut down political debate and critique by characterizing any position not in alignment with this politicized version of Christianity as an example of antireligious bigotry and persecution. Moreover, it routinely deploys the archetypal figure of the martyr as a source of unquestioned religious and political authority.” (Castelli 2007: 154).</ref>

|website=hist.cam.ac.uk|language=en|accessdate=2018-02-27}}</ref>}} ισχυρίζεται πως η Καινή Διαθήκη διδάσκει πως οι διώξεις είναι σύμφυτες με τον Χριστιανισμο.<ref>{{harvnb|Cavil|2013|p=81}}: The early christian persecution complex is often underemphasised, but is important. The New Testament teaches that persecution is the inevidable by-product of effective Christianity</ref>

 

 

===Διώξεις από Χριστιανούς===