Ελευσίνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 48:
[[Αρχείο:Το εσωτερικό προπύλαιο στην Ελευσίνα, όπως ήταν στην αρχαιότητα Μ - Falke Jacob Von - 1887.jpg|αριστερά|μικρογραφία|Απεικόνιση των προπύλαιων της αρχαίας Ελευσίνας, 1887]]
===Νεότερα χρόνια===
Το [[1827]] μετά την απελευθέρωση από την [[Οθωμανική περίοδος στην Ελλάδα|τουρκοκρατία]] και τη δημιουργία του πρώτου ελληνικού κράτους, η Ελευσίνα ήταν μία μικρή πόλη των 250 κατοίκων, [[Αρβανίτες|αρβανίτικης]] καταγωγής<ref>{{Cite web|url=http://keni.panteion.gr/index.php/el/dimosiefseis/archival/231-eidyllia|title=Κων/νος Μπέλσης, "Ο Δήμος Ειδυλλίας στις αρχές της περιόδου της Συνταγματικής Μοναρχίας (1844)"|last=Mitsopoulou|first=Chrysoula|website=keni.panteion.gr|language=el-gr|accessdate=2018-06-03}}</ref>. Τη δεκαετία του 1860 η Ελευσίνα άρχισε να αλλάζει όψη με την ανέγερση νέων κατοικιών και με την εγκατάσταση σ' αυτή περιστασιακών εμπόρων. Την αργόσυρτη πορεία της επιτάχυναν η κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής ([[1884]]) και η τομή του [[Ισθμός της Κορίνθου|Ισθμού της Κορίνθου]]. Καθοριστική είναι η δεκαετία του 1880, όπου άρχισε η βιομηχανική ανάπτυξη. Ιδρύθηκε το Σαπωνοποιείο Χαριλάου ([[1875]]), η [[Τσιμέντα Titan|βιομηχανία τσιμέντου Titan]] ([[1902]]), τα οινοπνευματοποιεία Βότρυς ([[1906]]) και Κρόνος ([[1922]]).
Στην Ελευσίνα εγκαταστάθηκαν πολλές οικογένειες Μικρασιατών μετά τη [[Μικρασιατική Καταστροφή]] του [[1922]] και δημιούργησαν τον συνοικισμό της Άνω Ελευσίνας, διπλασιάζοντας τον συνολικό πληθυσμό της και εμπλουτίζοντας την περιοχή πολιτισμικά και οικονομικά.<ref>[http://www.elefsinaculture.gr/sites/default/files/imported/digitized/books/447.pdf Οι Μικρασιάτες στην Ελευσίνα μετά την Καταστροφή του 1922]</ref>
| |||