Εδουάρδος του Ουεστμίνστερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{σε χρήση}}
{{Infobox Royalty
|όνομα = Εδουάρδος του Ουεστμίνστερ
Γραμμή 34:
|υπογραφή =
}}
Ο '''Εδουάρδος του Ουεστμίνστερ''' ή '''Εδουάρδος του Λάνκαστερ''' (''Edward of Westminster'', [[13 Οκτωβρίου]] [[1453]] – [[4 Μαΐου]] [[1471]]) ήταν γιος του [[Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγγλίας|Ερρίκου ΣΤ' της Αγγλίας]] και της Μαργαρίτας του Ανζού. Ο θάνατος στην ''μάχη του Τιουκέσμπουρι'' του έδωσε την φήμη του πρώτου διαδόχου του Αγγλικού θρόνου που έπεσε σε μάχη. Την εποχή που γεννήθηκε είχε ξεσπάσει εμφύλια διαμάχη γνωστή σαν [[Πόλεμος των Ρόδων]] ανάμεσα στους οπαδούς του Ερρίκου ΣΤ΄ και του [[Ριχάρδος της Υόρκης|Ριχάρδου Πλανταγενέτη 3ου δούκα της Υόρκης]] εκπρόσωπο του [[Οίκος της Υόρκης|Οίκου της Υόρκης]] που διεκδικούσε τον θρόνο. Ο Ερρίκος ΣΤ΄ έπασχε τότε από διανοητική υστέρηση και είχαν οργιάσει οι φήμες ότι δεν ήταν το παιδί δικό του αλλά ενός από τους συνεργάτες του με τον Εδμόνδο Μπωφόρ, 2ο δούκα του Σόμερσετ και τον Τζέιμς Μπάτλερ, 5ο κόμη του Όρμοντ να διεκδικούν την πατρότητα του μικρού Εδουάρδου.<ref>Paul Murray Kendall, Richard The Third; page 32</ref> Δεν υπήρχαν ωστόσο καθόλου αποδείξεις παρά μονάχα φήμες και ο Ερρίκος ΣΤ΄ δεν αμφισβήτησε ποτέ την πατρότητα του Εδουάρδου που χρίστηκε πρίγκηπας της Ουαλίας στο ''κάστρο του Ουίνδσορ'' (1454).
==Ο Πόλεμος των Ρόδων==
Ο Ερρίκος ΣΤ΄ συνελήφθη από οπαδούς του δούκα της Υόρκης στην ''μάχη του Νορθάμπτον'' (1460) και μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στο Λονδίνο. Ο δούκας της Υόρκης δεν απαίτησε αμέσως τον θρόνο αλλά συγκάλεσε το Κοινοβούλιο που έβγαλε διάταγμα ότι θα παραμείνει βασιλιάς ο Ερρίκος ΣΤ΄ αλλά διάδοχος του θα είναι ο Ριχάρδος της Υόρκης αντί για τον Εδουάρδο του Ουεστμίνστερ. Η Μαργαρίτα και ο γιος της Εδουάρδος δραπέτευσαν μέσω του Τσεσάιρ, η Μαργαρίτα ξεκίνησε τους φόνους και τις λεηλασίες προκειμένου να πιέσει τους ευγενείς να ανακηρύξουν τον 7χρονο γιο της Εδουάρδο διάδοχο. Έφτασε στην [[Ουαλία]], από κει προχώρησε για την [[Σκωτία]] και συγκέντρωσε στα βόρεια της Αγγλίας όλους τους αντιπάλους του δούκα της Υόρκης.
Μετά τον θάνατο του Ριχάρδου της Υόρκης στην ''μάχη του Γουέικφιλντ'' ο στρατός της Μαργαρίτας βάδισε νότια και νίκησε τον στρατό του Ριχάρδου Νέβιλ, 16ου κόμη του Γουόρικ του σημαντικότερου οπαδού του Οίκου της Υόρκης στην δεύτερη μάχη του Σαιν - Αλμπάν. Ο Γουόρικ έφερε τον αιχμάλωτο Ερρίκο στο πεδίο της μάχης και έβαλε δυο ιππότες τον Γουίλιαμ Μπόνβιλ, 1ο βαρόνο του Μπόνβιλ και τον Σερ Τόμας Κίριελ να φροντίσουν για την ασφάλεια του αλλά συνελήφθησαν από τον στρατό του Λάνκαστερ. Η Μαργαρίτα ρώτησε τον Εδουάρδο με ποιο τρόπο προτείνει να θανατωθούν και εκείνος της απάντησε να αποκεφαλιστούν.<ref>Churchill, Winston (1956). A History of the English-Speaking Peoples: Vol1 The Birth of Britain. Cassell. p. 328.</ref>
==Εξορία στην Γαλλία==
Η Μαργαρίτα συνέχισε να πολιορκεί το [[Λονδίνο]] με τον άτακτο στρατό της αλλά μετά την ''μάχη του Τάουτον'' δραπέτευσε στην [[Σκωτία]], τα επόμενα τρία χρόνια η Μαργαρίτα συνέχισε τις ταραχές στα βόρεια της Αγγλίας και κατόπιν μαζί με τον γιο της Εδουάρδο πήγαν στην Γαλλική αυλή. Ο απεσταλμένος του δούκα του Μιλάνου στην Γαλλική αυλή σημειώνει (1467) ότι ο μικρός Εδουάρδος ''"δεν ξέρει να κάνει τίποτε άλλο από το να κόβει κεφάλια και να προκαλεί πολέμους, συμπεριφέρεται σαν να είναι ο θεός της μάχης"''.<ref>R. A. Griffiths, 'Edward, prince of Wales (1453–1471)', Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004</ref>
Μετά από μερικά χρόνια εξορίας η Μαργαρίτα εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να συμμαχήσει με τον κόμη του Γουόρικ. Ο [[Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας]] ήθελε να ξεκινήσει πόλεμο με τους Βουργούνδιους που ήταν σύμμαχοι του [[Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Δ΄ της Αγγλίας]] γιου του Ριχάρδου της Υόρκης, ζήτησε την βοήθεια του [[Οίκος του Λάνκαστερ|Οίκου του Λάνκαστερ]] για να κατακτήσει την [[Βουργουνδία]]. Ο Λουδοβίκος ΙΑ΄ για να κολακεύσει τους συμμάχους του έβαλε τον μικρό Εδουάρδο του Ουεστμίνστερ να γίνει νονός στον νεογέννητο γιο του δελφίνο [[Κάρολος Η΄ της Γαλλίας|Κάρολο]]. Ο πρίγκιπας Εδουάρδος παντρεύτηκε τον Δεκέμβριο του 1470 την Άννα Νέβιλ μικρότερη κόρη του Γουόρικ αλλά είναι αμφίβολο αν ο γάμος ολοκληρώθηκε. Ο κόμης του Γουόρικ επέστρεψε στην Αγγλία, εκθρόνισε τον Εδουάρδο Δ΄ με την βοήθεια του αντάρτη δούκα του Κλάρενς μικρότερου αδελφού του Εδουάρδου και τοποθέτησε ξανά στον θρόνο τον Ερρίκο ΣΤ΄, ο Εδουάρδος Δ΄ και ο αδελφός του δούκας του Γκλόστερ εξορίστηκαν στην Βουργουνδία.
==Παραπομπές==
<references />
==Πηγές==
*Churchill, Winston (1956). A History of the English-Speaking Peoples: Vol1 The Birth of Britain. Cassell.
*R. A. Griffiths, The Reign of King Henry VI (1981), especially the Epilogue.
*Alison Weir, Lancaster and York: The Wars of the Roses, London (1995).
{{s-start}}
| |||