Σχέδιο Ακρίτας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Σχέδιο Ακρίτας''' ήταν συνωμοτικό σχέδιο της Ελληνοκυπριακής παρακρατικής «'''Οργάνωσης Ακρίτας'''», η οποία ιδρύθηκε το 1961, το οποίο σκοπό είχε την επίτευξη της [[Ένωσις|Ένωσης Κύπρου-Ελλάδας]] . Το σχέδιο Ακρίτας αποκαλύφθηκε το 1966 <ref name=":02">{{Cite book|title=Τα κρίσιμα ντοκουμέντα του Κυπριακού, τόμος Α|last=Παπαγεωργίου|first=Σπύρος|publisher=Λαδιάς|year=1983|isbn=|location=Αθήνα|page=254-5}}</ref><ref name=":12">{{Cite web|url=http://www.iospress.gr/ios1999/ios19991226a.htm|title=Οταν η Λευκωσία έγινε Σεράγεβο|last=|first=|date=26/12/1999|website=Iospress.gr|publisher=|accessdate=23/6/2017}}</ref><ref>{{Cite web|url=http://kyprus10.blogspot.com.cy/2013/04/blog-post_20.html|title=Σχέδιο Ακρίτας|last=|first=|date=20/4/2013|website=|publisher=|accessdate=}}</ref> και θεωρείται από τους τουρκοκύπριους ως «οδηγός γενοκτονίας», κατηγορώντας την Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος τρομοκράτη, μιας και μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου στελέχωναν την οργάνωση Ακρίτας καθώς επίσης ήτανε υπό την εποπτεία του Πρόεδρου της Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄. Η επίσημη Κυπριακή Κυβέρνηση ούτε επιβεβαίωσε, ούτε διέψευσε την ύπαρξη της παρακρατικής οργάνωσης ή του σχεδίου<ref name="auto1">[http://wwwweb.cyprus-conflictarchive.netorg/web/20080225050737/http://www.cyprus-conflict.net/zenon%20-%20part%202akritas_plan.html Zenon Stavrinides, The Cyprus Conflict]{{dead link|date=June 2015}}htm</ref>. Η ΕλληνοκύπριακήΕλληνοκυπριακή πλευρά πάντως ισχυρίζεται ότι η οργάνωση είχε αμυντικό χαρακτήρα αφού προέβλεπε στην εξουδετέρωση της πιθανής αντίδρασης Τουρκοκυπριακής κοινότητας σε ενδεχόμενες συνταγματικές αλλαγές.<ref>Cyprus – The Republic of Cyprus (http://countrystudies.us/cyprus/12.htm), U.S. Library of Congress</ref>

Με την έναρξη της λειτουργίας του Κυπριακού Κράτους, οι πόθοι των Ελληνοκυπρίων για ένωση δεν είχανε εκλέιψειεκλείψει. Ο Μακάριος περιγράφει την ανεξαρτησία ως «ένα βήμα στο δρόμο για ''την "ένωση"''».<ref>David Hannay, 2005.</ref> Ταυτόχρονα, υπήρχε διάχυτη δυσαρέσκεια ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους για το στάτους της ισότιμης κοινότητας το οποίο είχανεείχε κερδίσειπαραχωρηθεί οιστους τουρκοκύπριοιΤουρκοκύπριους. Όμως ούτε οι τουρκοκύπριοι ήταν ευχαριστημένοι με την κατάσταση, καθώς δεν κατάφεραν να πετύχουν την διχοτόμηση που επεδίωκαν. Οι ηγεσίες των δυο κοινοτήτων (πρόεδρος Μακάριος και δρ Kutchuk) ήταν δέσμιες της προηγούμενης τους πολιτικής και αντιμετώπιζε κατηγορίες για προδοσία του αγώνα.

Το σχέδιο προεξοφλούσε τη δυναμική αντίδραση των Τουρκοκυπρίων, προβλέποντας μάλιστα την αιματηρή καταστολή της: «''Είναι αφελές να πιστεύωμεν ότι είναι δυνατόν να προβούμεν εις ουσιαστικές ενέργειες τροποποιήσεως του Συντάγματος, χωρίς οι Τούρκοι να επιχειρήσουν να δημιουργήσουν ή σκηνοθετήσουν δυναμικήν σύγκρουσιν. (...) Επιβάλλεται να καταστείλωμεν ταύτην δυναμικώς εις το συντομώτερον δυνατόν χρονικόν διάστημα (...) Δυναμική και αποτελεσματική αντιμετώπισις των Τούρκων θα διευκολύνηδιευκολύνει τα μέγιστα τας μεταγενεστέρας ενεργείας μας δια περαιτέρω τροποποιήσεις, διότι οι Τούρκοι θα γνωρίζουν ότι αντίδρασίς των είναι αδύνατος ή επιζημία σοβαρώς δια την κοινότητά τους''»<ref name=":12" /> <ref name=":02" /><ref>{{harvnb|O Malley|Craig|2002|p=226}}: ''«Στο μέσο αυτής της κρίσης, μια αθηναϊκή εφημερίδα αποκάλυψε ότι ο Αρχιεπίσκοπος είχε πάρει την πρωτοβουλία για το Σχέδιο Ακρίτας το 1963, με το οποίο οι Ελληνοκύπριοι σκόπευαν να να χρησιμοποιήσουν συντριπτική στρατιωτική ισχύ για να επιβάλουν στους Τουρκοκύπριους τους συνταγματικούς τους όρους'' Ο Ρίχτερ παραπέμπει στο βιβλίο του Reddaway ''Burned with Cyprus'' σελ 133-4</ref>

Στις 16 Νοεμβρίου 1963, ο Μακάριος επέβαλε συνταγματικές αλλαγές σε 13 σήμεία, τα οποία εμπόδιζαν την λειτουργικότητα του κράτους, και ουσιαστικά αφαιρούσαν τα προνόμοια της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας όπως το βέτοεμπόδιζαν σενα διάφορα θέματα, τους χωριστούς δήμους, τις αναλογίες στο κράτος και τον στρατόλειτουργήσει.<ref>{{harvnb|O Malley|Craig|2002|p=176}}:Στις 30 Νοεμβρίου, με την αμερικάνικη κυβέρνηση και τους συμμάχους της συγκλονισμένους από την δολοφονία του Κέννεντι, ο Μακάριος έθεσε σε εφραγή την πρώτη φάση του «σχεδίου Ακρίτας». Πρότεινε 13 συνταγματικές αλλαγές που θα καταργούσαν το τουρκοκυπριακό βέτο σε θέματα άμυνας, ασφάλειας, εξωτερικών υποθέσεων, εκλογών, δήμων και φορολογίας, θα καταργούσαν τους χωριστούς τουρκοκυπριακούς δήμους, τις αναλογίες 70:30 για τους δημόσιους υπάλληλους και 60:40 για το στρατό</ref> Η Τούρκικη πλευρά αντέδρασε έντονα. Σε κλίμα έντασης ξεσπάσανεξέσπασαν οι διακοινοτικές ταραχές του 1963, γνωστές ως [[Διακοινοτικές Ταραχές του 1963|Ματωμένα Χριστούγεννα]]. Ομάδες της οργάνωσης Ακρίτας και της τουρκοκυπριακής εθνικιστικής οργάνωσης [[Τουρκική Οργάνωση Αντίστασης|ΤΜΤ]] συγκρουστήκανεσυγκρούστηκαν. Η κρίση είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 364 Τουρκοκυπρίων και 174 Ελληνοκυπρίων<ref name="oberling120">Oberling, Pierre.</ref><ref name="hoff">{{cite book|url=https://books.google.com/?id=LZXbg3ZwvGoC&dq=|title=Legal aspects of the Cyprus problem: Annan Plan and EU accession|publisher=EMartinus Nijhoff Publishers|year=2006|isbn=978-90-04-15223-6|pages=17–20|author=Hoffmeister, Frank}}</ref> ενώ 18,667-25,000 τουρκοκύπριοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους.<ref>{{cite book|url={{Google books |plainurl=yes |id=jakLAAAAIAAJ }}|title=The road to Bellapais: The Turkish Cypriot exodus to northern Cyprus|last=Oberling|first=Pierre|year=1982|isbn=0880330007|page=120}}</ref><ref>{{cite book|url={{Google books |plainurl=yes |id=8ckLAAAAIAAJ }}|title=Kıbrıs'ta kanlı Noel, 1963|last=Çay|first=M. Abdulhalûk|publisher=Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü|year=1989}}</ref> Πέραν του κόστους σε ανθρώπινες ζωές, η αποχώρηση των τουρκοκυπρίων από την Κυπριακή Δημοκρατια και ο εγκλεισμός τους σε θύλακες(προμελετημένο σχέδιο από την πλευρά τους), σημενεσήμαινε και την κατάρρευση της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως την όριζαν οι συνθήκες Ζυρίχης Λονδίνου. ΟτανΌταν αργότερα οι τουρκοκύπριοι βουλευτές θέλησαν να επανελθουνεπανέλθουν στην βουλή, ο Μακάριος τους ζήτησε πρώτα να αποδεκτούνεαποδεχτούν τα 13 σημεία, πράγμα που αρνήθηκαν.

Ανάμεσα στην Ελληνοκυπριακή κοινότητα, η οποία έχει αποδεκτείαποδεχτεί την αυθεντικότητα του «σχεδιουσχεδίου Ακρίτας» υπαρχειυπάρχει ακόμη συζήτηση για την συνεισφορά του σχεδίου Ακρίτας.<ref name="bryant">{{cite book|url=https://books.google.co.uk/books?id=y4WUhDjksUUC&pg=PA249&dq=akritas+plan&hl=en&sa=X&ei=vpAlVZvfMYGcsAHZtIG4Bw&ved=0CDQQ6AEwBDgU#v=onepage&q=akritas%20plan&f=false|title=Cyprus and the Politics of Memory: History, Community and Conflict|last2=Papadakis|first2=Yiannis|date=2012|publisher=I.B.Tauris|isbn=9781780761077|page=249|last1=Bryant|first1=Rebecca}}</ref> Ένα σημείο συζήτησης είναι κατά πόσο ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είχε γνώση για την δράση και τους σχεδιασμούς της Οργάνωσης. Το σχέδιο Ακρίτας, δείχνει έντονο συχρονισμό των στρατιωτικών και των πολιτικών κινήσεως, πράγμα που υποδηλώνει τον συντονισμό του αρχηγού της οργάνωσης με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για εθνικό ξεκαθάρισμα των τουρκοκυπρίων.<ref>{{cite book|url=https://books.google.co.uk/books?id=EBFvRMO7_DkC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false|title=Bodies of Evidence: Burial, Memory and the Recovery of Missing Persons in Cyprus|date=2005|publisher=Berghahn Books|isbn=9781571816467|page=23|last1=Sant-Cassia|first1=Paul}}</ref>