Συγκρότημα εκτοξεύσεων 39: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Για να υπερνικήσει την έλξη της βαρύτητας και να φθάσει το διαστημικό λεωφορείο στην προγραμματισμένη του τροχιά, χρειάζεται αρκετή ώθηση. Η ώθηση παρέχεται από έναν ενσωματωμένο συνδυασμό [[Space Shuttle Solid Rocket Booster|πυραύλων στερεών καυσίμων]] (αγγλ. ''Solid Rocket Booster'', ''SRB'') και των κύριων μηχανών του διαστημικού λεωφορείου [[(αγγλ. ''Space Shuttle Main Engines'', ''SSME''). Ο χαρακτηρισμός των φερομένων πυραύλων προέρχεται από το ότι πράγματι χρησιμοποιούν καύσιμα στερεάς μορφής. Οι μηχανές του λεωφορείου όμως χρησιμοποιούν υγρό [[υδρογόνο]] και υγρό [[οξυγόνο]] που διοχετεύεται από εξωτερική δεξαμενή, δεδομένου ότι το λεωφορείο δεν έχει δικές του δεξαμενές καυσίμων για τις κύριες μηχανές. Τα τρία κύρια συστατικά του συνδυασμού αυτού συγκεντρώνονται στο Κτήριο Κατασκευής Πυραύλων (VAB) μήνες πριν από την συναρμολόγηση και την εκτόξευση όπου ως σύνολο τοποθετούνται σε μια ''Κινητή Πλατφόρμα Εκτόξευσης'', (αγγλ. ''Mobile Launcher Platform'', ''MLP''). Τα εξαρτήματα των πυραύλων έρχονται σε τμήματα, μέσω τραίνου, από τα εργοστάσια κατασκευής στην [[Γιούτα]]. Η εξωτερική δεξαμενή έρχεται με φορτηγίδα από τα εργοστάσια κατασκευής στη [[Λουιζιάνα]], ενώ το διαστημικό λεωφορείο ήδη βρίσκεται στο ''Κτίριο Μετατροπής Διαστημοπλοίων'' (αγγλ. ''Orbiter Processing Facility'', ''OPF'').