Δημοτική Βιβλιοθήκη Πειραιά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες κτιρίου}}Η ανάγκη δημιουργίας και λειτουργίας [[βιβλιοθήκη]]ς στο [[Δήμος Πειραιώς|Δήμο του Πειραιά]] απασχολούσε το Δημοτικό συμβούλιο από το [[1836]]. Το έτος [[1874]] με Δήμαρχο τον [[Τρύφων Μουτζόπουλος|Τρ. Μουτζόπουλο]], ο [[Δημήτριος Σ. Μαυροκορδάτος|Δημήτριος Στ. Μαυροκορδάτος]] δώρισε στο Δήμο μία σπουδαία συλλογή αποτελούμενη από 4.000 τόμους, η οποία αποτέλεσε τον πυρήνα της βιβλιοθήκης. Έπειτα, ακολούθησαν και άλλες δωρεές πνευματικών ανθρώπων που εμπλούτισαν τη συλλογή της βιβλιοθήκης, όπως ο [[Λουκάς Ράλλης]], η Αργ. Φιράλδη, ο ιατρός Κάρλ Ράϊγχολντ, ο [[Θεόδωρος Ρετσίνας]] κ.ά. που δώρισαν τις προσωπικές τους βιβλιοθήκες. Παρ’ όλα αυτά, η βιβλιοθήκη δεν κατάφερε να λειτουργήσει για τα επόμενα 53 χρόνια και το [[1927]] με Δήμαρχο τον Τάκη Παναγιωτόπουλο, εγκαινιάζεται σε τμήμα του Δημοτικού Θεάτρου όπου και ξεκίνησε τη λειτουργία της.
Το [[1975]], μεταφέρθηκε στον 5ο όροφο του Κεντρικού Δημαρχείου στην πλατεία Κοραή με 20.000 περίπου τίτλους [[βιβλίο|βιβλίων]]. Στη δεκαετία του [[1990]] με Δήμαρχο τον Στ. Λογοθέτη, αποφασίστηκε να στεγαστεί σε αυτόνομο κτίριο και έτσι το [[2004]] με Δήμαρχο τον [[Χρήστος Αγραπίδης|Χρήστο Αγραπίδη]], εγκαινιάστηκε το σύγχρονο επταόροφο κτίριο στην οδό Ελευθερίου Βενιζέλου 22 και Κολοκοτρώνη που στεγάζει πλέον τη βιβλιοθήκη. Η βιβλιοθήκη για να λειτουργεί με επικαιρότητα, προσπαθεί να ανταποκρίνεται στις εξελίξεις του καιρού και της [[Τεχνολογία]]ς με κύριο σκοπό την εκπαιδευτική και λογοτεχνική διαπαιδαγώγηση των επισκεπτών της (μαθητές, ερευνητές κ.λπ.). Υποστηρίζει τις διαδικασίες επιμόρφωσης και μελέτης και καλύπτει τις ανάγκες για πληροφόρηση, μέσα από σύγχρονες υπηρεσίες και πηγές πληροφόρησης που τους παρέχει. Παράλληλα, ως δημοκρατικός θεσμός παιδείας και πληροφόρησης που είναι προωθεί τη μελέτη, τη [[γνώση]] και τον [[πολιτισμός|πολιτισμό]], απασχολεί εκπαιδευμένο προσωπικό που βρίσκεται στη διάθεση του κοινού για πληροφορίες και καθοδήγηση, εμπλουτίζει τις συλλογές της βάσει αναγκών και ελλείψεων και τις προβάλει στη κοινωνία.
| |||