Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Έπειτα από την αποτυχημένη εξέγερση του Ίλιντεν ακολούθησαν βίαιες συγκρούσεις μέσα στο ίδιο το κίνημα και έτσι το ΕΜΕΟ διασπάστηκε στα δύο, στους αριστερίζοντες (φεντεραλιστές) που διατηρούσαν την ιδέα της αυτονομίας σε ένα ομόσπονδο κράτος και τους δεξιίζοντες (τσεντραλιστές) που ασπάζονταν το βουλγαρικό εθνικισμό (ένωση με Βουλγαρία του κράτους που θα προέκυπτε) και συγκρούονταν ένοπλα με Έλληνες και Σέρβους. Όμως στη διάρκεια των [[Βαλκανικών Πολέμων|Βαλκανικών Πολέμων]] και οι δύο φράξιες της οργάνωσης πολέμησαν στο πλευρό της Βουλγαρίας, και έτσι σταδιακά το ΕΜΕΟ απορροφήθηκε από τη Βουλγαρία και εξελίχθηκε σε εκπρόσωπο των βουλγάρικων συμφερόντων στη Βαλκανική. Η δράση του εντάθηκε κυρίως μετά τον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο]], στη δεκαετία του 1920. Σε αυτό το διάστημα η -βουλγαρικών φρονημάτων πλέον- ΕΜΕΟ είχε οργανώσει ένα εκτεταμένο ένοπλο δίκτυο τρομοκρατίας<ref>Τρομοκρατικοί μετασχηματισμοί</ref> στην περιοχή της Μακεδονίας που ευθύνεται για αρκετά εγκλήματα σε βάρος αμάχων Ελλήνων της περιοχής, όσο και άλλων εθνοτήτων, Σέρβων, Εβραίων, ακόμα και Τούρκων,<ref>Περιοδικό Τότε τ.46, σελ.6.</ref><ref>MEE</ref> και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Βαλκανικής και κυρίως της εσωτερικής πολιτικής ζωής της [[Βουλγαρία]]ς και της [[Γιουγκοσλαβία]]ς, μέχρι τη βίαιη διάλυσή της από τον τσάρο [[ΜπόριςΜπορίς Β΄|Βόρη Β΄]]Γ΄ της Βουλγαρίας]] το [[1934]]. Μέχρι το [[Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] το βουλγάρικο ΕΜΕΟ φαίνεται πως συνέχιζε κάποια αντάρτικη δραστηριότητα κατά γειτονικών κρατών, και μετά το τέλος του πολέμου διαλύθηκε.