Θεόδωρος Α΄ Παλαιολόγος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Βυζαντινοί του 14ου αιώνα (με το HotCat) |
εσωτ συνδ |
||
Γραμμή 6:
Το 1376 του δόθηκε πιθανώς ο τίτλος του [[δεσπότης|δεσπότη]] και ανέλαβε τη διοίκηση της [[Θεσσαλονίκη]]ς<ref>J.W. Barker, Manuel II 29. </ref>. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους φυλακίστηκε στον [[πύργος του Ανεμά|πύργο του Ανεμά]] στην [[Κωνσταντινούπολη]] μαζί με τον πατέρα του και τον αδελφό του [[Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος|Μανουήλ Β´]] ύστερα από το πραξικοπημα του αδελφού του [[Ανδρόνικος Δ΄ Παλαιολόγος|Ανδρόνικου Δ΄]]. Το 1379 ο Ιωάννης Ε΄ αποκαταστάθηκε στο βυζαντινό θρόνο και επέλεξε το Θεόδωρο ως διάδοχο του πρώτου [[δεσποτάτο του Μορέως|δεσπότη του Μορέως]] [[Μανουήλ Καντακουζηνός|Μανουήλ Καντακουζηνού]] (1349-1380) μετά το θάνατο του τελευταίου. Ο Θεόδωρος Α΄ έφθασε στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]] στα τέλη του 1382 και από την αρχή αντιμετώπισε σημαντικές δυσκολίες. Ο εξάδελφός του [[σεβαστοκράτωρ]] [[Δημήτριος Α΄ Καντακουζηνός]], γιος του πρώην αυτοκράτορα [[Ματθαίος Καντακουζηνός|Ματθαίου Καντακουζηνού]], προσπάθησε μετά το θάνατο του δεσπότη Μανουήλ να καταλάβει την εξουσία με τη βοήθεια των [[Εταιρεία των Ναβαρραίων|Ναβαρραίων]] και των [[Τουρκικά φύλα|Τούρκων]]. Όμως ο Θεόδωρος Α΄δεν χρειάστηκε να πολεμήσει για πολύ εναντίον του, διότι το 1384 ο Δημήτριος πέθανε.<ref>Zakythinos, Despotat I </ref>
Εκτός από τον Καντακουζηνό εναντίον του Θεόδωρου Α΄ στράφηκαν και οι ισχυροί [[φεουδαρχία|φεουδάρχες]] του δεσποτάτου, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει [[εμφύλιος πόλεμος]] που κράτησε περίπου μια πενταετία. Επίσης το 1384 ο δεσπότης αποπειράθηκε να παραδωσει τη [[Μονεμβασία]] στους [[ενετοί|Βενετούς]] για να απαλλαγεί από τον άρχοντα της πόλης και σφοδρό πολέμιό του, [[Παύλος Μαμωνάς|Παύλο Μαμωνά]]. Το ίδιο έτος παντρεύθηκε τη Βαρθολομαία, κόρη του άρχοντα της [[Κόρινθος|Κορίνθου]] και [[δουκάτο των Αθηνών|δούκα των Αθηνών]] [[Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι|Νέριο Α΄ Ατσαϊόλι]]. Μαζί με τον πεθερό του ο Θεόδωρος Α΄ κατέλαβε το 1388 το [[Άργος]], ενώ ο Νέριο Α΄ το [[Ναύπλιο]], πόλεις που ανήκαν στη [[Βενετία]]. Ωστόσο το 1394 υπό την απειλή των [[Οθωμανοί Τούρκοι|Οθωμανών Τούρκων]] και ζητώντας συμμάχους επέστρεψε το Άργος στη Βενετία.<ref>Bon, La Morèe Franque 269. J.V.A. Fine Jr, Late Medieval Balkans 430. </ref>
Το 1394 ο δεσπότης βρέθηκε στην αυλή του Οθωμανού σουλτάνου [[Βαγιαζήτ Α΄]] στις [[Σέρρες]] μαζί με άλλους ηγεμόνες των [[Βαλκάνια|Βαλκανίων]]. Ο [[σουλτάνος]] κράτησε αιχμάλωτο το Θεόδωρο Α΄ και στη συνέχεια προέλασε στη νότια Ελλάδα.<ref>Manuel II, Funeral Oration 139.28-141.9. </ref> Ο Θεόδωρος Α΄ κατάφερε να δραπετεύσει από το Οθωμανικό στρατόπεδο και κατέφυγε στην Πελοπόννησο, όπου και άρχισε να προετοιμάζει την άμυνα του δεσποτάτου. Μετά το θάνατο του Νέριο Α΄ το 1394 ο Θεόδωρος Α΄ ήρθε σε σύγκρουση με τον δεύτερο γαμπρό του Νέριο Α΄, [[Κάρολος Α΄ Τόκκο|Κάρολο Α΄ Τόκκο]] [[Παλατινή Κομητεία της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου|Παλατινό κόμη της Κεφαλλονιάς και της Ζακύνθου]], για την διεκδίκηση της Κορίνθου. Ο Κάρολος Α΄ Τόκκο, στον οποίο ο Νέριο Α΄ είχε κληροδοτήσει την Κόρινθο μέσω της κόρης του,
Ο Τούρκος στρατηγός Εβρενός Μπεγκ νίκησε το Θεόδωρο Α΄ έξω από την Κόρινθο το Φεβρουάριο του 1395<ref>W. Miller, Ιστορία της Φραγκοκρατίας 416 </ref>, αλλά ο Βυζαντινός στρατηγός Δημήτριος Ραούλ Παλαιολόγος κατάφερε να νικήσει τους Ναβαρραίους στις 4 Ιουνίου 1395 στο [[Λιοντάρι Αττικής|Λεοντάρι]], αιχμαλωτίζοντας μάλιστα και τον αρχηγό τους [[Πέτρος του Σαν Σουπεράνο|Πέτρο Σαν-Σουπεράν]] μαζί με πολλούς [[βαρόνος|βαρόνους]]<ref>Zakythinos, Despotat I 155-156</ref>. Μετά από αυτήν την εξέλιξη ο [[Κάρολος Α΄ Τόκκο]] παρέδωσε έναντι χρηματικού ποσού την Κόρινθο στο Θεόδωρο Α΄ στα τέλη του 1395. Σε πύλη της πόλης στήθηκε ανδριάντας του δεσπότη ως ανάμνηση του θριαμβευτικού γεγονότος<ref>Zakythinos, Despotat I 145.</ref>.
Η εξάπλωση των Τούρκων στη Βαλκανική περιόριζε το πεδίο δράσης του δεσπότη. Ο Θεόδωρος Α΄ ήθελε να ασφαλίσει την Πελοπόννησο οχυρώνοντας τον [[ισθμός της Κορίνθου|Ισθμό]], γι' αυτό προσπάθησε να αποδώσει την Κόρινθο στη Βενετία με αντάλαγμα συμμετοχή της Γαληνοτάτης στα έξοδα του τείχους του Ισθμού. Οι διαπραγματεύσεις με τη Βενετία απέτυχαν και οι Τούρκοι το 1397 πραγματοποίησαν μια από τις φοβερότερες επιδρομές στην Πελοπόννησο καταστρέφοντας ολοσχερώς το Άργος που ανήκε στη Βενετία. Ο δεσπότης απελπισμένος από τα αδιέξοδα της πολιτικής του και αποθαρρυμένος από την προέλαση των Τούρκων πούλησε το 1397 την Κόρινθο στους [[Ιωαννίτες Ιππότες]] της [[ρόδος|Ρόδου]]. Το 1400 τους παραχώρησε σχεδόν ολόκληρο το δεσποτάτο με την πρωτεύουσα του Μυστρά και άλλες σημαντικές πόλεις. Ο ίδιος αποσύρθηκε στη Μονεμβασία, αλλά οι αντιδράσεις του λαού του Μυστρά εναντίον των Ιωαννιτών ήταν σφοδρότατες. Ο δεσπότης αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Μυστρά για να κατευνάσει τα οξυμένα πνεύματα, ενώ οι κάτοικοι δήλωσαν πως δεν θα τον δέχονταν πίσω αν δεν ακύρωνε τη συμφωνία με τους Ιππότες.
| |||