Μελέαγρος (μυθολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Laertis333 (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Υπάρχω (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}Στην [[ελληνική μυθολογία]] ο '''Μελέαγρος''' ήταν υιός του βασιλιά της [[Καλυδώνα|Καλυδώνας]] [[Οινέας|Οινέως]] και της [[Αλθαία|Αλθαίας]], αδελφής της [[Λήδα|Λήδας]]. Ο Μελέαγρος είναι ο κεντρικός ήρωας των διηγήσεων για τον [[Καλυδώνιος Κάπρος|Καλυδώνιο Κάπρο]].
==Ο μύθος==
 
Ο μύθος αρχίζει όταν ο Οινέας θυσίασε, κάποτε, σε όλους τους άλλους θεούς, αλλά ξέχασε την [[Άρτεμις|Άρτεμη]]. Η θεά οργίσθηκε και έστειλε εναντίον των Καλυδωνίων ένα φοβερό [[αγριογούρουνο]], τον [[Καλυδώνιος Κάπρος|Καλυδώνιο Κάπρο]], προκαλώντας μεγάλες καταστροφές. Ο Μελέαγρος καταδίωξε μαζί με τους πιο ονομαστούς Έλληνες ήρωες της εποχής το θηρίο και κατόρθωσε, τελικά, να το σκοτώσει. Η Άρτεμις τότε προκάλεσε διχόνοια μεταξύ των [[Αιτωλία|Αιτωλών]] και των [[Κουρήτες (Αιτωλίας)|Κουρήτων]] που είχαν λάβει μέρος στο κυνήγι για το ποιος θα κρατήσει το τομάρι και το κεφάλι του ζώου. Επακολούθησε μάχη και σε αυτή ο Μελέαγρος σκότωσε τους [[Τοξέας|Τοξέα]] και [[Πλέξιππος|Πλέξιππο]], αδελφούς της μητέρας του, η οποία τότε τον καταράστηκε, επικαλούμενη εναντίον του την οργή των «χθόνιων θεών» (των θεών του Κάτω Κόσμου). Ο Μελέαγρος, φοβούμενος το αποτέλεσμα της μητρικής κατάρας, αποσύρθηκε, τότε, από τη μάχη κι έτσι νίκησαν οι Κουρήτες και [[πολιορκία|πολιόρκησαν]] τους Αιτωλούς στην Καλυδώνα. Μάταια ικέτευαν τον Μελέαγρο να πολεμήσει για να σώσει την πόλη του: ο ήρωας έκλεινε τα ώτα του στις παρακλήσεις των γερόντων, των ιερέων, του πατέρα του και της μητέρας του (που είχε, εν τω μεταξύ, μετανοήσει). Τελικώς, ο εχθρός κυρίευσε και πυρπόλησε την Καλυδώνα και οι Κουρήτες ετοιμάζονταν να λεηλατήσουν το μέγαρο του Μελεάγρου. Τότε μόνο ο Μελέαγρος μεταπείσθηκε από τις ικεσίες της συζύγου του Κλεοπάτρας (κόρης του [[Ίδας ο Αιτωλικός|Ίδα]]), πήρε τα όπλα του και έσωσε την πόλη, αλλά σκοτώθηκε, καθώς φαίνεται, στο τέλος της μάχης.