Παραβάσεις και ανάρμοστη συμπεριφορά (Φάουλ): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Για παράδειγμα, ένας παίκτης, που χτυπά τον διαιτητή ή έναν συμπαίκτη του, δεν είναι φάουλ, αλλά είναι ανάρμοστη συμπεριφορά.

 

Η '''ανάρμοστη συμπεριφορά''' (misconduction) είναι οποιαδήποτε συμπεριφορά ενός παίκτη, που κρίνεται από τον [[Διαιτητής (ποδόσφαιρο)|διαιτητή]] ως δικαιολογία πειθαρχικής κύρωσης ([[Κίτρινη κάρτα|παρατήρηση]] ή [[Αποβολή (ποδόσφαιρο)|αποβολή]]). Η ανάρμοστη συμπεριφορά μπορεί να περιλαμβάνει πράξεις οι οποίες, επιπλέον, είναι παραβάσεις (φάουλ). Ανάρμοστες συμπεριφορές μπορούν να σημειωθούν οποιαδήποτε στιγμή, είτε η [[μπάλα ποδοσφαίρου|μπάλα]] είναι εντός είτε εκτός παιχνιδιού, πριν την έναρξη και μετά τη λήξη του παιχνιδιού, ακόμη και κατά τη διάρκεια της παύσης του ημιχρόνου. Ακόμη, τόσο οι ενεργοί παίκτες όσο και οι [[Αναπληρωματικός (ποδόσφαιρο)|αναπληρωματικοί]] μπορούν να τιμωρηθούν για ανάρμοστη συμπεριφορά. Αυτό είναι διαφορετικό από ένα φάουλ, που διαπράττεται από έναν (ενεργό) παίκτη στον αγωνιστικό χώρο και μόνο κατά ενός αντιπάλου, όταν το παιχνίδι είναι σε εξέλιξη.

Η ανάρμοστη συμπεριφορά έχει ως αποτέλεσμα οι υπαίτιοι να τιμωρούνται είτε με [[Κίτρινη κάρτα|προειδοποιητική παρατήρηση]] (που υποδεικνύεται με [[κίτρινη κάρτα]]) είτε με [[Αποβολή (ποδόσφαιρο)|αποβολή]] από το παιχνίδι (που υποδεικνύεται με [[κόκκινη κάρτα]]). Ο παίκτης, που αποβλήθηκε, δεν μπορεί να αντικατασταθεί, ενώ η ομάδα του πρέπει να παίξει το υπόλοιπο του παιχνιδιού με έναν παίκτη λιγότερο. Όταν ένας παίκτης παρατηρείται, τα στοιχεία του παίκτη καταγράφονται παραδοσιακά από τον διαιτητή σε ένα μικρό σημειωματάριο. Μια δεύτερη παρατήρηση του ίδιου παίκτη στον ίδιο αγώνα οδηγεί οριστικά στην αποβολή του παίκτη. Ο διαιτητής έχει σημαντική διακριτική ευχέρεια κατά την εφαρμογή των [[Κανόνες του Παιχνιδιού (ποδόσφαιρο)|Κανόνων]]. Ειδικότερα, το παράπτωμα "αντιαθλητικής συμπεριφοράς" μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση των περισσοτέρων γεγονότων, που παραβιάζουν το πνεύμα του παιχνιδιού, ακόμα και αν δεν αναφέρονται ως συγκεκριμένα παραπτώματα.

Η πρακτική της προειδοποίησης και της [[Αποβολή (ποδόσφαιρο)|αποβολής]] των παικτών, που κάνουν σοβαρές παραβάσεις των [[Κανόνες του Παιχνιδιού (ποδόσφαιρο)|Κανόνων]] ήταν μέρος των κανονισμών του παιχνιδιού από το 1881. Ωστόσο, η πρακτική της χρήσης γλωσσικά ουδέτερων, χρωματιστών καρτών, για να υποδείξουν αυτές τις ενέργειες, δεν ακολουθήθηκε για σχεδόν 90 χρόνια.

 

Η ιδέα ξεκίνησε με τον [[Μεγάλη Βρετανία|Βρετανό]] [[Διαιτητής (ποδόσφαιρο)|διαιτητή ποδοσφαίρου]] Ken Aston. Ο Aston είχε διοριστεί στην Επιτροπή Διαιτητών της FIFA και ήταν υπεύθυνος για όλους τους διαιτητές στο [[Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1966|Παγκόσμιο Κύπελλο FIFA του 1966]], που διεξαγόταν στην [[Αγγλία]]. Στους προημιτελικούς αγώνες, η [[Εθνική Αγγλίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Αγγλία]] συναντήθηκε στην [[Εθνική Αργεντινής (ποδόσφαιρο ανδρών)|Αργεντινή]] στο [[Στάδιο Γουέμπλεϊ]]. Μετά τον αγώνα, οι εφημερίδες ανέφεραν, ότι ο Γερμανός διαιτητής Rudolf Kreitlein είχε παρατηρήσει/προειδοποιήσει τόσο τον [[Μπόμπι Τσάρλτον|Bobby Charlton]] όσο και τον Jack Charlton, ενώ ύστερα από μια δυνατή κλωτσιά είχε αποβάλει τον Αργεντινό αρχηγό Antonio Ubaldo Rattin. Ο διαιτητής δεν είχε κάνει σαφή την απόφασή του κατά τη διάρκεια του αγώνα και, έτσι, ο προπονητής της Αγγλίας Alf Ramsey προσέφυγε στη FIFA για διευκρινίσεις μετά το παιχνίδι. Ο Rattin, μη γνωρίζοντας γερμανικά, παρέμενε στον αγώνα αδυνατώντας να κατανοήσει το κέλευσμα του γερμανού διαιτητή, ο οποίος δεν μιλούσε ισπανικά. Για την ιστορία, το περιστατικό έληξε δυσάρεστα για τον Αργεντινό, ο οποίος αφού εντέλει εννόησε την απόφαση του διαιτητή, την θεώρησε μεροληπτική υπέρ των γηπεδούχων Άγγλων και δεν τη δέχθηκε, προκαλώντας επεισόδια διαμαρτυρίας πριν αποχωρήσει τελικά από τον αγωνιστικό χώρο συνοδεία αστυνομικών, με τον αγώνα να συνεχίζεται μετά από μια οκτάλεπτη διακοπή.