Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 100:
| style="text-align: left;" | Πρωθυπουργός [[Χαρίλαος Τρικούπης]]<ref name=IEE126/>
|}
Ο ελληνικόςΕλληνικός στρατόςΣτρατός την εποχή εκείνη δεν ήταν σε επαρκή κατάσταση ετοιμότητας. Η σχετική φράση του πρωθυπουργού [[Χαρίλαος Τρικούπης|Χαριλάου Τρικούπη]], στη Βουλή πριν λίγα χρόνια, ανταποκρινόταν όχι μόνο σε μεγάλο βαθμό στην αλήθεια, αλλά και σε μια περίτρανη και ταυτόχρονα κυνική ομολογία ότι τίποτε δεν είχε πράξει και εκείνος ως πολιτικός υπεύθυνος περί αυτού στις δύο προηγούμενες περιόδους της πρωθυπουργίας του. Οι αξιωματικοί του πεζικού, εκτός ελάχιστωνελαχίστων εξαιρέσεων, ήταν εντελώς αμαθείς και ανίκανοι, όπως και αυτοί του ιππικού. Σε κάπως καλύτερη κατάσταση βρίσκονταν οι αξιωματικοί του πυροβολικού και του μηχανικού, έχοντας τουλάχιστον θεωρητική μόρφωση αλλά με σημαντικό πρόβλημα στην πρακτική εκπαίδευση (πολλοί πυροβολητές δεν είχαν ρίξει, πριν τον πόλεμο, ούτε μια βολή). Ακόμη και ο οπλισμός του στρατού υστερούσε, έχοντας ως βασικό όπλο τοντο γκρα (αργό οπισθογεμέςτυφέκιο [[τουφέκιΓκρα (τυφέκιο)|Γκρα]] (Gras), ένα αργό οπισθογεμές όπλο, με φυσίγγια του 1886 ή και παλιότερωνπαλαιότερων εποχών.<br /> Βέβαια το γεγονός αυτό το γνώριζε πολύ καλύτερα και ο ίδιος ο Βασιλεύςβασιλεύς Γεώργιος ο Α΄, όταν επιστρέφοντας το προηγούμενο Καλοκαίρι,καλοκαίρι (του 1896), από την Ευρώπη, δημοσίευσε σε ΦΕΚ μια επιστολή - εντολή προς τον πρωθυπουργό Θ.Θεόδωρο Δηληγιάννη,Δηλιγιάννη (22 Νοεμβρίου 1896), για πρόσκληση εφεδρειών στο στρατό προκειμένου η αξιόμαχη δύναμη αυτού να συμπληρώνει τους 10 έως -12.000 άνδρες, τηντη δημιουργία μεγάλου στρατοπέδου μεταγωγών καθώς και εκτελέσεις γυμνασίων των κυριοτέρων σχηματισμών.<ref>Κ. Παπαρρηγόπουλος τομ. 8ος, σελ. 80</ref> Η ιστορική αυτή αδιαβάθμητη και επίσημα δημοσιευθείσα επιστολή που καλούσε σε επείγουσα στρατιωτική ανασύνταξη, ουσιαστικά αποτελούσε αφενός μεν ευθεία βολή κατά της επιδειχθείσης σχετικής αναλγησίας των τελευταίων κυβερνήσεων και αφετέρου εξυπηρετούσε κάποιους διπλωματικούς εξωτερικούς στόχους, με συνέπεια να προκαλέσει ιδιαίτερη εντύπωση.
Αντίθετα οι Οθωμανοί ήταν εξοπλισμένοι με επαναληπτικά τουφέκια τύπου μάουζερΜάουζερ (Mauser), ενώ το βεληνεκές των πυροβόλων τους ήταν αρκετά μεγαλύτερο από αυτό των ελληνικών. Μόνο στο ναυτικό ήταν αδιαμφισβήτητη η ελληνική υπεροχή,<ref name=IEE126>''Ιστορία Ελληνικού Έθνους'' (1977), σ. 126</ref> εξ ου και δεν εμφανίσθηκε πουθενά ο οθωμανικόςΟθωμανικός στόλοςΣτόλος, παρότι διέθετε και [[Θωρηκτό|θωρηκτά πλοία]]. Ο οθωμανικόςΟθωμανικός στρατόςΣτρατός ήταν σε σαφώς καλύτερη κατάσταση. Διέθετε όχι μόνο αριθμητική υπεροχή και καλύτερο οπλισμό αλλά και καλύτερη εκπαίδευση στελεχών από Γερμανούς συμβούλους-αξιωματικούς. Είναι χαρακτηριστικό πως αν η οθωμανική στρατιωτική διοίκηση δεν έκανε σειρά τακτικών σφαλμάτων, ειδικά κατά τη [[μάχη των Φαρσάλων του 1897|μάχη των Φαρσάλων]], θα είχε επιτύχει την εκμηδένιση του ελληνικούΕλληνικού στρατούΣτρατού.<ref name=IEE126/>
 
== Τα γεγονότα του πολέμου ==