Πλάτων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

* Η έννοια του δικαίου<ref>Χρήστος Τερεζής, Πλάτων «Απόκρυφοι Διάλογοι-Περί Δικαίου», εκδ. ΖΗΤΡΟΣ (2004) ISBN 960-8437-12-1</ref> κατέχει εξέχουσα θέση στο πλατωνικό έργο και ειδικότερα στη μεγαλειώδη σύνθεση του Πλάτωνα, την Πολιτεία, αποτελεί κεντρικό θέμα.

 

Στον [[Πρωταγόρας (διάλογος)|Πρωταγόρα]] :<br />«''ὁ δέ νόμος τύραννος ὢν τῶν ἀνθρώπων πολλά παρά φύσιν, βιάζεται'' (παραβιάζει)»<br /> διατυπώνεται η διάκριση φυσικού και θετικού δικαίου)<ref>Νικόλαος Πανταζόπουλος, Ιστορική εισαγωγή εις τας πηγάς του ελληνικού δικαίου, σ.152, 1968, εκδ, Σάκκουλα</ref><ref>Πλάτων, [[s:Πρωταγόρας#p337d|[337]]]</ref> και στο ίδιο έργο στο γνωστό μύθο του Πρωταγόρα <ref>[http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/education/translation/support_practice/page_003.html Μύθος του Πρωταγόρα]</ref> ο Δίας τελικά αποφαίνεται δίνοντας εντολή στον [[Ερμής (μυθολογία)|Ερμή]]:<br /> «''καὶ νόμον γε θὲς παρ’ ἐμοῦ τὸν μὴ δυνάμενον αἰδοῦς καὶ δίκης μετέχειν κτείνειν ὡς νόσον πόλεως''». <br /> Στον [[Γοργίας (διάλογος)|Γοργία]]:<br />

Επισημαίνεται ότι το συμφέρον του ρήτορα δεν είναι να ικανοποιεί τη ματαιοδοξία του, αλλά να επιδιώκει το καλόν και το δίκαιο και διατυπώνει τι αξίωμα: <br /> «''τό ἀδικείν αἴσχιον εἶναι τοῦ ἀδικείσθαι''»[[s:Γοργίας (Πλάτων)#482d|482d]],<ref>Πλάτων, Γοργίας 482d</ref> <br />

<div lang="grc" style="font-family: Palatino Linotype;"> «δημοσίᾳ δὲ οὐ τολμῶ ἀναβαίνων εἰς τὸ πλῆθος τὸ ὑμέτερον συμβουλεύειν τῇ πόλει. τούτου δὲ αἴτιόν ἐστιν ὃ ὑμεῖς ἐμοῦ πολλάκις ἀκηκόατε πολλαχοῦ λέγοντος, ὅτι μοι θεῖόν τι καὶ δαιμόνιον γίγνεται [φωνή], ὃ δὴ καὶ ἐν τῇ γραφῇ ἐπικωμῳδῶν [[Μέλητος]] (έγραψε και στην καταγελλία του διακωμωδώντας το)[[s:Απολογία Σωκράτους (Πλάτων)#p23e|[23e]]]<ref>Μέλητος μὲν ὑπὲρ τῶν ποιητῶν ἀχθόμενος, Ἄνυτος δὲ ὑπὲρ τῶν δημιουργῶν καὶ τῶν πολιτικῶν, Λύκων δὲ ὑπὲρ τῶν ῥητόρων. [[s:Απολογία Σωκράτους (Πλάτων)#p23e|Απολογία Σωκράτους 23 και 24a]]</ref> ἐγράψατο».<ref>Πλάτων, Απολογία Σωκράτους, 31c</ref> </div>

 

<br />

«Όντας απασχολημένος μ΄αυτό το έργο δεν ευκαιρώ ούτε για την πόλη να κάνω τίποτα αξιόλογο ούτε για την οικογένειά μου, αλλά βρίσκομαι σε φοβερή φτώχεια υπηρετώντας τον θεό» ([[s:Απολογία Σωκράτους (Πλάτων)#p23c|πενίᾳ μυρίᾳ εἰμὶ διὰ τὴν τοῦ θεοῦ λατρείαν 23c]])

 

== Οι επιδράσεις του Πλάτωνος στους μετέπειτα αιώνες ==

 

Ο Γάλλος ιστορικός της φιλοσοφίας Ζακ Σεβαλιέ τονίζει στο έργο του «Ιστορία της σκέψης» (1955) την κυρίαρχη παρουσία ή έστω ανταύγεια της πλατωνικής φιλοσοφίας σε ολόκληρο το Μεσαίωνα και στην Αναγέννηση και στους Νεότερους χρόνους, ενώ ο Γερμανός φιλόσοφος Καρλ Γιάσπερς προβάλλει τον Πλάτωνα ως το τον πρώτο από τους τρεις θεμελιωτές του φιλοσοφείν.<ref>[[Καρλ Γιάσπερς]], Τρεις Θεμελιωτές του φιλοσοφείν: Πλάτων, [[Αυγουστίνος]], [[Καντ]]</ref>