Τζορτζ Στίβενς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Τζορτζ Στίβενς''' ([[αγγλική γλώσσα|αγγλικά]]: ''George Cooper Stevens'', [[18 Δεκεμβρίου]] [[1904]] - [[8 Μαρτίου]] [[1975]]) ήταν [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Αμερικανός]] [[σκηνοθέτης]] της χρυσής εποχής του Χόλυγουντ. Υπήρξε υποψήφιος 5 φορές για [[Όσκαρ Σκηνοθεσίας]] το οποίο κέρδισε δύο φορές για τις ταινίες [[Μια θέση στον ήλιο]] (A Place In The Sun) το 1951 και [[Ο Γίγας]] (Giant) το 1956. Γεννημένος στο Όκλαντ της [[Καλιφόρνια]], ξεκίνησε την καριέρα του ως κάμεραμαν σε ταινίες [[ταινία μικρού μήκους|μικρού μήκους]] των [[Όλιβερ Χάρντι]] και [[Σταν Λόρελ]] (οι γνωστοί σε όλους "[[Χοντρός και Λιγνός]]"). Στις αρχές της [[δεκαετία 1930|δεκαετίας του '30]] ο Στίβενς δοκίμασε την τύχη του στο χώρο της σκηνοθεσίας, όπου και διέπρεψε. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήταν το "[[Άλις Άνταμς (ταινία)|Άλις Άνταμς]]" (Alice Adams) με την [[Κάθριν Χέπμπορν]] το 1935. Στις αρχές της δεκαετίας του '40 σκηνοθέτησε τις ταινίες "Νύχτα γεμάτη έρωτα" (Penny Serenade), "[[Η Γυναίκα της Χρονιάς]]" (The woman of the year, 1941) και "[[Ανθρώπινη δικαιοσύνη]]" (The talk of the town, 1942), ενώ το 1943 έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα στα όσκαρ για την ταινία "Άστεγοι ερωτευμένοι" (The more the merrier). Κατά τη διάρκεια του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκοσμίου Πολέμου]] ο Στίβενς βρέθηκε στο μέτωπο και με την κάμερα του κατάφερε να τραβήξει το μόνο έγχρωμο ντοκιμαντέρ του πολέμου. Οι ταινίες του έγιναν πιο δραματικές μετά τον πόλεμο κι η δεκαετία του '50 αποδείχθηκε η χρυσή του δεκαετία, τίτλοι όπως: "[[Μια θέση στον ήλιο]]", "Άρπαγες της γης" (Shane, 1953), "[[Ο Γίγας]]" και "Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ" (The Diary of Anne Frank, 1959) παραμένουν κλασσικοί μέχρι και τις μέρες μας. Κατά τη δεκαετία του '60 έκανε μόνο μια ταινία [[Η Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου]] (The Greatest Story Ever Told, 1965) βασισμένη στη ζωή του Χριστού. Τελευταία του ταινία ήταν [[Το παιχνίδι του έρωτα και του πόθου]] το 1970 με την [[Ελίζαμπεθ Τέιλορ]] και το [[Γουόρεν Μπίτι]].