Πατραϊκός κόλπος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Πατραϊκός κόλπος''' ([[Αγγλική γλώσσα|Αγγλικά]]: Gulf of Patras, [[Ιταλική γλώσσα|Ιταλικά]]: Golfo di Patrasso) είναι τμήμα του [[Ιόνιο Πέλαγος|Ιονίου Πελάγους]] μεταξύ της δυτικής [[Στερεά Ελλάδα|Στερεάς Ελλάδας]] και της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]], που βρέχει μεταξύ άλλων και την [[πόλη]] της [[Πάτρα|Πάτρας]], από την οποία έχει πάρει και την ονομασία του.

Στα δυτικά, ορίζεται από μία νοητή γραμμή από το νησάκι [[Οξεία Εχινάδων|Οξεία]] ως το [[ακρωτήριο]] του [[Άραξος|Αράξου]]. Ανατολικά, περικλείεται από το στενό περίπου 25002.500 [[Μέτρο|μέτρων]] από το [[Ρίο]] μέχρι το [[Αντίρριο]] και την ομώνυμη σύγχρονη [[Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου|γέφυρα]].

Ο Πατραϊκός έχει μήκος 40-50 [[Χιλιόμετρο|χλμ]] και πλάτος 10-20 χλμ. Καλύπτει μια επιφάνεια 350-400 [[km²]] ενώ ο όγκος του εκτιμάται σε 45 [[κυβικό χιλιόμετρο|km³]]. Το μέγιστο βάθος του είναι περίπου 130 μέτρα σε μία κοιλότητα ανοιχτά της [[Λακκόπετρα Αχαΐας|Λακκόπετρας]]. Ο κόλπος είναι πλούσιος σε ψάρια[[ψάρι]]α και είναι κατάλληλος για [[αλιεία]], επίσης σε αυτόν υπάρχουν πολλές όμορφες [[Παραλία|παραλίες]] τόσο από την μεριά της [[Νομός Αχαΐας|Αχαΐας]] όσο και της [[Νομός Αιτωλοακαρνανίας|Αιτωλοακαρνανίας]].

Ο μόνος σημαντικός λιμένας στον Πατραϊκό κόλπο είναι το λιμάνι της Πάτρας που αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο της [[Ελλάδα]]ς και το κύριο με επικοινωνία με την [[Ευρώπη]]. Εξυπηρετεί τα πορθμεία προς την [[Αγκώνα]], καιτην [[Βενετία]], το [[Πρίντεζι]] και την [[Τεργέστη]] της [[Ιταλία]]ς καθώς προς την [[Κεφαλλονιά]] και άλλα [[Επτάνησα|νησιά του Ιονίου]]. Από τα νερά του Πατραϊκού βρέχεται και το [[Μεσολόγγι]] με τη περίφημη [[λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου|λιμνοθάλασσα]] του, όπουη οποία αποτελεί την μεγαλύτερη της χώρας, και εκεί υπάρχει επίσης λιμένας.

Στην αρχαιότητα ο κόλπος δεν ήταν γνωστός ως Πατραϊκός αλλά θεωρούνταν συνέχεια του Κρισσαίου (ύστερα του [[Κορινθιακός κόλπος|Κορινθιακού]]) και μάλιστα πρόκολπος του δεύτερου. Κατά τον [[Στράβων|Στράβωνα]] ο Κορινθιακός ξεκινούσε από τις εκβολές του ποταμού Εύηνου και από τον Άραξο στα ανατολικά και έφτανε μέχρι τα σημερινά δυτικά όρια του. Με το όνομα Πατραϊκός κόλπος (golfo di Patrasso) αναφέρεται από τους [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Ενετούς]] ναυτικούς και από τον περιηγητή ''Pero Tafour'' το 1435. Ύστερα όμως τον αποκαλούν κόλπο της [[Ναύπακτος|Ναυπάκτου]] μαζί με ένα τμήμα του Κορινθιακού μπροστά από την Ναύπακτο. Εκείνη την περίοδο έγινε και η ιστορική 3η [[Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571)|ναυμαχία της Ναυπάκτου]] που αποκαλείται και ''ναυμαχία του Λεπαντό'' και δόθηκε σε αυτόν τον κόλπο το 1571 ενώ πριν στο ίδιο πλαίσιο είχαν ακολουθήσει ναυμαχίες το [[1499]] και το [[1500]].

Ήδη όμως σε πηγές πολύ πριν το [[1821]] και την [[Ελληνική επανάσταση του 1821|Ελληνική επανάστασηΕπανάσταση]] τα όρια του Πατραϊκού με τον Κορινθιακό προσδιορίζονται μεταξύ των ακρωτηρίων Ρίου και Αντιρρίου<ref>βλ. Κώστας Ν. Τριανταφύλλου ''Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών'', Πάτραι 1980, Δεύτερη Έκδοση, λήμμα "κόλποι", σελ. 192</ref>.

Στον Πατραϊκό έχουν υπάρξει και βυθισμένα σκάφη (ναυάγια) όπως το σκάφος ''Vivi'' που προσέκρουσε σε νάρκη και βυθίστηκε 30 μέτρα κάτω από τη στάθμη θάλασσας στις [[11 Σεπτεμβρίου]] του [[1940]].