Το φθινόπωρο του 1708 ο Σουηδός βασιλιάς [[Κάρολος ΙΒ]]΄ επιχείρησε να ξανακυριεύσει τις απολεσθείσες κτήσεις εισβάλλοντας μέσω της [[Πολωνία]]ς. Ο Πέτρος απάντησε με μία τακτική που έκτοτε οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν σε όλους τους μεγάλους πολέμους: την «τακτική της καμμένης γης». Έτσι, όταν άρχισε ο βαρύς χειμώνας, οι Σουηδοί αποδεκατίστηκαν από την πείνα και το κρύο. Η τελική μάχη δόθηκε στις [[8 Ιουλίου]] [[1709]] στην [[Μάχη της Πολτάβα|Πολτάβα]] και έληξε με ρωσικό θρίαμβο.
Μετά τη μάχη τηετης Πολτάβα οι Σουηδοί δεν ξαναπάτησαν με αξιώσεις στη Ρωσία, αλλά δεν δέχονταν κιόλας να αναγνωρίσουν την απώλεια των βαλτικών κτήσεων με μια μόνιμη συνθήκη. Έτσι ο Πέτρος από αμυνόμενος έγινε επιτιθέμενος. Το [[1714]] βύθισε τον σουηδικό στόλο στη [[Ναυμαχία του Γκανγκούτ]] και τα καλοκαίρια του [[1719]] και [[1720]] πραγματοποίησε επιτυχημένες αποβάσεις σε σουηδικές πόλεις. Οι επιτυχίες του αυτές εξανάγκασαν τελικά τη Σουηδία σε συνθηκολόγηση ([[Συνθήκη του Νίισταντ]], [[10 Σεπτεμβρίου|10/09]]/[[1720]]). Η Ρωσία ήταν πια και επίσημα η υπερδύναμη της ΒΑ Ευρώπης, ενώ από το [[1721]] η επίσημη ονομασία της γίνεται «[[Ρωσική Αυτοκρατορία]]» και ο βασιλιάς της φέρει τον τίτλο του ''[[Αυτοκράτορας|αυτοκράτορα]]''. Πάντως η ονομασία ''τσάρος'' παρέμεινε σε χρήση στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
