Φρανθίσκο Φράνκο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
νέα στοιχεία από το αγγλικό λήμμα |
||
Γραμμή 93:
Μέχρι το 1944 οι κατάσκοποι του Χίτλερ είχαν το ελεύθερο διέλευσης μέσα από τη φρανκική Ισπανία, ενώ αρκετά γερμανικά υποβρύχια χρησιμοποιούσαν τις ισπανικές ακτές για ανεφοδιασμό. Το 1944 οι [[ΗΠΑ]] έκαναν επίσημο διάβημα γι' αυτή την κατάσταση και ο Φράνκο αναγκάστηκε να περιορίσει, τουλάχιστον επιφανειακά, την κίνηση αυτών των Γερμανών στη χώρα του, αν και ποτέ η συνεργασία εκείνη δεν διακόπηκε. Αξιοσημείωτο είναι ότι πριν την απόβαση των Συμμάχων στη Σικελία, η βρετανική υπηρεσία πληροφοριών ΜΙ5 οργάνωσε την [[Επιχείρηση Κιμάς]] και φρόντισε να εκβρασθεί στις ισπανικές ακτές πτώμα (υποτιθέμενου) σκοτωμένου Βρετανού αξιωματικού, του ταγματάρχη Μάρτιν, που τον μετέφερε το υποβρύχιο Seraph. Ο νεκρός (που στην πραγματικότητα ήταν ένας Ουαλός αλκοολικός ονομαζόμενος Glyndwr Michael που είχε πεθάνει από πνευμονία) έφερε γνησίως πλαστά απόρρητα έγγραφα<ref>Με την έννοια ότι η επιστολή του Ναυάρχου Νη ήταν γνήσια ως προς την υπογραφή της αλλά πλαστή ως προς το περιεχόμενό της</ref>, που περιέγραφε επιχείρηση απόβασης<ref>Καρτιέ, ό.π.</ref>. Τα μυστικά εκείνα πέρασαν αμέσως στη Γερμανία, αλλά ήταν επίτηδες παραποιημένα: Ανέφεραν απόβαση στη Σαρδηνία και στην Ελλάδα, προφανώς για να αποσπάσουν την προσοχή των Γερμανών. Το γεγονός αποδεικνύει ότι οι Σύμμαχοι γνώριζαν πολύ καλά τις ισχυρές σχέσεις του Φράνκο με τη Γερμανία. Μεταπολεμικά μάλιστα σημαντικός αριθμός καταδιωκόμενων Ναζί διέφυγε στη Νότια Αμερική μέσω Ισπανίας και κάποιοι βρήκαν και μόνιμο καταφύγιο στη χώρα του Φράνκο.
==H Ισπανία κάτω από τον Φράνκο==
Ο Φράνκο αναγνωρίστηκε ως Ισπανός αρχηγός κράτους από τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία το Φεβρουάριο του 1939. Είχε ήδη διακηρυχθεί Γενικός Γραμματέας των Εθνικιστών και Jefe del Estado (Αρχηγός του κράτους) τον Οκτώβριο του 1936 και στη συνέχεια πήρε τον επίσημο τίτλο "Su Excelencia el Jefe de Estado" ("H αυτού εξοχότης αρχηγός του κράτους"). Αναφέρθηκε επίσης σε κρατικά και επίσημα έγγραφα ως "Caudillo de España" ("ο ηγέτης της Ισπανίας"), και μερικές φορές αποκαλείται "el Caudillo de la Última Cruzada y de la Hispanidad" ("ο ηγέτης της τελευταίας σταυροφορίας και της ισπανικής κληρονομιάς") και το" el Caudillo de la Guerra de Liberación contra el Comunismo y sup Cómplices "(" ο ηγέτης του πολέμου της απελευθέρωσης ενάντια στον κομμουνισμό και τους συνεργούς του").<ref name=Thomas424/><ref name=Thomas424/>
Στις 26 Ιουλίου 1947 ο Φράνκο διακήρυξε την Ισπανία ως μοναρχία, αλλά δεν ανέφερε μονάρχη. Αυτή η χειρονομία έγινε περισσότερο για να κατευνάσει τους μοναρχικούς στο "Movimiento Nacional" (Καρλιστές και Αλφονσιστές). Το πορτρέτο του εμφανίστηκε στα περισσότερα ισπανικά νομίσματα και γραμματόσημα και πρόσθεσε επίσης την φράση "με τη χάρη του Θεού", μια φράση που συνήθως είναι μέρος της μοναρχίας.<ref>{{cite web |url=http://lcweb2.loc.gov/frd/cs/estoc.html#es0034 |title=The Franco Years: Policies, Programs, and Growing Popular Unrest |work=A Country Study: Spain |publisher=Library of Congress Country Studies}}</ref>
Ο Φράνκο ζήτησε αρχικά την υποστήριξη από διάφορες εθνικιστικές ομάδες. Η διοίκησή του περιόρισε όμως τους φασιστές υπέρ των τεχνοκρατών, πολλοί από τους οποίους συνδέονταν με την "[[Opus Dei]]", η οποία προώθησε έναν οικονομικό εκσυγχρονισμό. Αν και ο Φράνκο και η Ισπανία υπό την κυριαρχία του υιοθέτησαν κάποιες ιδέες του φασισμού, αυτός και η Ισπανία υπό την κυριαρχία του, γενικά δεν θεωρούνται φασίστες. Αν και αυταρχικός, ήταν από τη φύση του συντηρητικός και παραδοσιακός. Τα λίγα σταθερά σημεία στη μακρά κυριαρχία του Φράνκο ήταν πάνω απ 'όλα ο αυταρχισμός, ο [[Εθνικισμός]], ο [[Καθολικισμός]], ο αντι-[[Ελευθεροτεκτονισμός]] και ο [[Αντικομμουνισμός]].<ref name=b1>Laqueur, Walter (1996) [https://books.google.com/books/about/Fascism.html?id=DnaGAAAAMAAJ&redir_esc=y ''Fascism: Past, Present, Future'']. Oxford University Press. {{ISBN|0195092457}}. p. 13</ref><ref name=meneses>De Meneses, Filipe Ribeiro (2001) [https://books.google.com/books?id=InPG_1wKfCIC&dq ''Franco and the Spanish Civil War'']. Routledge. p. 87. {{ISBN|0415239257}}.</ref><ref name=gilmour>Gilmour, David (1985) [https://books.google.com/books?id=O-SEAAAAIAAJ&q=&pgis=1 ''The Transformation of Spain: From Franco to the Constitutional Monarchy'']. Quartet Books. p. 7. {{isbn|070432461X}}.</ref><ref name="autogenerated1">[[#Payne1999|Payne (1999)]], pp. 347, 476</ref>
Με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ισπανία υπέφερε από τις οικονομικές συνέπειες της απομόνωσής της από τη διεθνή κοινότητα. Η Ισπανία αποκλείστηκε από το [[Σχέδιο Μάρσαλ]], σε αντίθεση με άλλες ουδέτερες χώρες της Ευρώπης. Η κατάσταση αυτή τελείωσε εν μέρει όταν, ενόψει των εντάσεων του Ψυχρού Πολέμου και της στρατηγικής θέσης της Ισπανίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής συνήψαν εμπορική και στρατιωτική συμμαχία με τον Φράνκο. Αυτή η ιστορική συμμαχία άρχισε με την επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ, Αιζενχάουερ στην Ισπανία το 1953, που οδήγησε στο [[Σύμφωνο της Μαδρίτης]]. Η Ισπανία εισήχθη στη συνέχεια στα [[Ηνωμένα Έθνη]] το 1955. Οι αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην Ισπανία που χτίστηκαν έκτοτε περιλαμβάνουν το Ναυτικό Σταθμό Rota, την Αεροπορική Βάση Morón και την Αεροπορική Βάση Torrejón.<ref name=b1/><ref>{{cite journal|doi=10.1111/j.1468-0289.2010.00576.x | volume=65 | title=The Marshall Plan and the Spanish postwar economy: a welfare loss analysis1 | journal=The Economic History Review | pages=91–119| year=2012 | last1=Carrasco-Gallego | first1=José A }}</ref><ref>{{Cite journal | doi = 10.1111/j.1467-7709.2006.00561.x| title = Neither a Carrot nor a Stick: American Foreign Aid and Economic Policymaking in Spain during the 1950s| journal = Diplomatic History| volume = 30| issue = 3| page = 409| year = 2006| last1 = Calvo-Gonzalez | first1 = O. }}</ref><ref name="Rubottom, R 1984">Rubottom, R. Richard and Murphy, J. Carter (1984) ''Spain and the United States: Since World War II''. Praeger.</ref>
==Σημειώσεις, αναφορές==
| |||