Αικατερίνη του Βαλουά-Κουρτεναί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο ''Νικολό Ατσαγιόλι'', μεσολάβησε και στην επίλυση της διαφοράς μεταξύ του νεαρού πρίγκιπα του ''Τάραντα [[ΡοβέρτοςΡοβέρτου'' (του Τάραντος|Ροβέρτου]] (υιού της Αικατερίνης Β΄) και του θείου του [[Ιωάννης της Γραβίνας|Ιωάννη της Γραβίνας]]. Ο θείος δεν αναγνώριζε το κληρονομικό δικαίωμα του πρίγκιπα στο [[πριγκιπάτο της Αχαΐας]]. Ο ''Νικολό'' γνώριζε και τους δύο καθότι στο παρελθόν ο ''Ιωάννης της Γραβιάς'' είχε χρηματικές και κτηματικές συναλλαγές με την οικογένεια Ατσαγιόλι.<ref>Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 373</ref><ref>Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 260</ref> Συμβιβάστηκαν με την μεταβίβαση από την κόμη Ιωάννη του πριγκιπάτου της Αχαΐας στην Αικατερήνη Β΄ που εκπροσωπούσε τον ανήλικο γιό της και της λήψης από αυτόν, των κτήσεων των Ανδηγαυών στην Ήπειρο, του βασιλείου της Αλβανίας και του δουκάτου του Δυρραχίου. Μαζί με τα παραπάνω ο Ιωάννης έλαβε και 5.000 [[Ουγγιά|ουγκιές]] χρυσού προκαταβολή σε μετρητά από τον εξυπηρετικότατο τραπεζίτη.<ref>Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 374-375</ref><ref name=":22">Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 261</ref>

Το 1337, πεθαίνει ο λατίνος αρχιεπίσκοπος της Πάτρας, [[Γουλιέλμος Φραγκιπάνης]], ο οποίος διοικούσε την [[Αρχεπισκοπική Λατινική Βαρωνία της Πάτρας|Βαρωνία της Πάτρας]] σαν ανεξάρτητο κρατίδιο μέσα στο πριγκιπάτο της Αχαΐας. Ο [[Μπερτράν ντε Μπω]], ο οποίος είχε διοριστεί βάιλος του πριγκιπάτου από την Αικατερίνη, βρήκε την ευκαιρία να καταλάβει την πόλη και να πολιορκήσει την ακρόπολη της Πάτρας. Ο [[Πάπας Βενέδικτος ΙΒ΄]] αντέδρασε, κηρύσσοντας την πόλη ως "έδαφος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας" και διέταξε τους επισκόπους Ωλένης και Κορώνης να επιβάλουν αφορισμό (αποκλεισμό) στην χερσόνησο του πριγκιπάτου. Αυτά τα προβλήματα ανάγκασαν την Αικατερίνη να ταξιδέψει στην Αχαΐα το 1338, συνοδευόμενη από τον σύμβουλό της ''Νικολό Ατσαγιόλι''.<ref>Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 386-387.</ref><ref>Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 270</ref> Εκεί διαπίστωσε ότι το πριγκιπάτο διέτρεχε κινδύνους από τους γείτονες Καταλανούς, τους Έλληνες και κυρίως από τους Τούρκος οι οποίοι συνεχώς επεκτείνονταν. Αποφάσισε να τα έχει καλά με τον πάπα, αποβλέποντας σε μελλοντική βοήθειά του, και του παρέδωσε την ''βαρωνία της Πάτρας''. Η ''Αικατερίνη'' παρέμεινε στην Αχαΐα περίπου δύο χρόνια. Φεύγοντας διόρισε βάιλο, προσορινάπροσωρινά τουλάχιστον, τον ''Νικολό Ατσαγιόλι''.<ref>Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 389-390</ref><ref>Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 272</ref>

* Μαργαρίτα 1325-1380, παντρεύτηκε τον [[Φραγκίσκος του Μπω|Φραγκίσκο]] των Μπω, δούκα της Άντρια. Ο γιόςγιος της [[Ιάκωβος των Μπω]] κληρονόμησε τους τίτλους των θείων του που ήταν άτεκνοι.

* [[Ροβέρτος του Τάραντος|Ροβέρτος]] 1326-1364 τιτουλάριος Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης, πρίγκιπας του Τάραντα και της Αχαΐας. Νυμφεύτηκε τη [[Μαρία των Βουρβόνων]], κόρη του [[Λουδοβίκος Α΄ του Μπουρμπόν|Λουδοβίκου Α΄]] δούκα του Μπουρμπόν.