Κρητική λογοτεχνία της Αναγέννησης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{δείτε|Ερωφίλη|Ζήνων (τραγωδία)|Βασιλεύς ο Ροδολίνος}}

 

Το πρώτο χρονολογικά έργο του κρητικού θεάτρου είναι μία τραγωδία, αλλά γραμμένη σε ιταλική γλώσσα, η ''Fedra'' του Φραντσέσκου Μπότσα, κρητικού φοιτητή της νομικής στο πανεπιστήμιο της Πάντοβα, που τυπώθηκε το [[1578]]. Η ''Fedra'' βασίζεται στον γνωστό θέμα της [[Φαίδρα]]ς και του [[Ιππόλυτος (μυθολογία)|Ιππολύτου]], ακολουθεί τις συμβάσεις της κλασικίζουσας δραματουργίας (πρόλογος και πέντε πράξεις με χορικά) και είναι γραμμένη σε ιαμβικό ενδεκασύλλαβο στίχο. Η πρώτη σωζόμενη τραγωδία σε ελληνική γλώσσα είναι η ''[[Ερωφίλη]]'' του [[Γεώργιος Χορτάτσης|Γεώργιου Χορτάτση]], που όπως φαίνεται γράφτηκε στα τέλη του 16ου αι., και ακολουθούν ο ''[[Βασιλεύς ο Ροδολίνος]]'', του Ιωάννη Ανδρέα Τρωίλου, που τυπώθηκε το 1647 και τέλος ο [[Ζήνων (τραγωδία)|''Ζήνων'']], αγνώστου συγγραφέα, που γράφτηκε μετά το [[1648]], έτος έκδοσης του ιταλικού προτύπου της. Ωστόσο η κρητική καταγωγή της τελευταίας αυτής τραγωδίας έχει αμφισβητηθεί πρόσφατα, καθώς υποστηρίζεται ότι γράφτηκε στα [[Επτάνησα]], υπό την επίδραση του κρητικού θεάτρου, ενδεχομένως από κρητικό που είχε καταφύγει εκεί μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Οθωμανούς.<ref>Βλ. σχετικά Στυλιανός Αλεξίου -Μάρθα Αποσκίτη, εισαγωγή στο ''Ζήνων. Κρητοεπτανησιακή τραγωδία'', Στιγμή, Αθήνα 1991</ref>