Αικατερίνη του Βαλουά-Κουρτεναί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1337, πεθαίνει ο λατίνος αρχιεπίσκοπος της Πάτρας, [[Γουλιέλμος Φραγκιπάνης]], ο οποίος διοικούσε την [[Αρχεπισκοπική Λατινική Βαρωνία της Πάτρας|Βαρωνία της Πάτρας]] σαν ανεξάρτητο κρατίδιο μέσα στο πριγκιπάτο της Αχαΐας. Ο [[Μπερτράν ντε Μπω]], ο οποίος είχε διοριστεί βάιλος του πριγκιπάτου από την Αικατερίνη, βρήκε την ευκαιρία να καταλάβει την πόλη και να πολιορκήσει την ακρόπολη της Πάτρας. Ο [[Πάπας Βενέδικτος ΙΒ΄]] αντέδρασε, κηρύσσοντας την πόλη ως "έδαφος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας" και διέταξε τους επισκόπους Ωλένης και Κορώνης να επιβάλουν αφορισμό (αποκλεισμό) στην χερσόνησο του πριγκιπάτου. Αυτά τα προβλήματα ανάγκασαν την Αικατερίνη να ταξιδέψει στην Αχαΐα το 1338, συνοδευόμενη από τον σύμβουλό της ''Νικολό Ατσαγιόλι''.<ref>Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 386-387.</ref><ref>Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 270</ref> Εκεί διαπίστωσε ότι το πριγκιπάτο διέτρεχε κινδύνους από τους γείτονες Καταλανούς, τους Έλληνες και κυρίως από τους Τούρκος οι οποίοι συνεχώς επεκτείνονταν. Αποφάσισε γιαυτό το λόγο, να τα έχει καλά με τον ''πάπα'', αποβλέποντας σε μελλοντική βοήθειά του, και του επέστρεψε τη ''βαρωνία της Πάτρας''. Η ''Αικατερίνη'' παρέμεινε στην Αχαΐα περίπου δύο χρόνια. Φεύγοντας διόρισε βάιλο, προσωρινά τουλάχιστον, τον ''Νικολό Ατσαγιόλι''.<ref>Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 389-390</ref><ref>Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 272</ref>

 

 

Όταν το 1341 ενηλικιώθηκε ο γιος της, πήγε στην Κεφαλληνία αναλαμβάνοντας τη διοίκησή της. Το 1345 πέθανε ο πρώτος σύζυγος της [[Ιωάννα Α΄ της Νάπολης|Ιωάννας Α']] βασίλισσας της Νεάπολης και η ''Αικατερίνη'' την πάντρεψε με τον άλλο γιο της ''Λουδοβίκο''. Πέθανε το επόμενο έτος στη Νάπολη.