Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{Πληροφορίες εταιρείας

|όνομα = Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος

|λεζάντα = Το νέο κτήριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος

|εμπορική_επωνυμία=|λογότυπο =

 

Το 1842, η Εθνική Βιβλιοθήκη συγχωνεύθηκε με τη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Αθηνών (15.000 τόμοι) και στεγαζόταν μαζί με την τρέχουσα συλλογή στο νέο κτίριο του [[Οθωνικό Πανεπιστήμιο|Οθωνικού Πανεπιστημίου]]. Ο πρώτος διευθυντής (πλέον αποκαλούμενος «έφορος») του διευρυμένου ιδρύματος ήταν ο [[Γεώργιος Κοζάκης-Τυπάλδος]],<ref>{{Cite web|url=http://www.nlg.gr/el/node/7|title=Ιστορικά στοιχεία {{!}} Εθνική βιβλιοθήκη της Ελλάδος|website=www.nlg.gr|accessdate=2016-06-15}}</ref> ο οποίος κατείχε τη θέση μέχρι το 1863. Σε αυτή τη περίοδο, η Βιβλιοθήκη εμπλουτίστηκε χάρη σε σημαντικές δωρεές και σπάνια ξενόγλωσσα βιβλία από όλη την Ευρώπη. Με το βασιλικό διάταγμα του 1866, οι δύο βιβλιοθήκες συγχωνεύθηκαν, και πλέον διοικούνταν υπό την ονομασία ''«Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος»''. Τη περίοδο 1877-1910, υποδιευθυντής ήταν ο [[Μιχαήλ Δέφνερ]].

 

{{πληροφορίες κτιρίου|ονομασία=Βαλλιάνειο|πόλη=Αθήνα|ημερομηνία έναρξης κατασκευής=1888}}

 

==Η βιβλιοθήκη σήμερα==

Η βιβλιοθήκη λειτουργεί ως εθνικό βιβλιογραφικό και πληροφοριακό κέντρο της Ελλάδας με κύρια αποστολή της να εκδίδει την αναδρομική και την τρέχουσα Ελληνική [[Βιβλιογραφία]], στην οποία καταγράφεται επίσημα η Εκδοτική Παραγωγή της Ελλάδας και παράλληλα, να παρέχει στο κοινό πληροφορίες σχετικές με τις επιστήμες και τον πολιτισμό που συνδέονται με την χώρα, μέσα από τη συγκέντρωση και την οργάνωση αλλά και την σωστή διαφύλαξη αυτών των πολύτιμων και σπάνιων τεκμηρίων. Επιπρόσθετα, στοχεύει στην πληροφοριακή εξυπηρέτηση και στην ενημέρωση των χρηστών της, στην υποστήριξη των ερευνητικών τους διαδικασιών μέσα από υπηρεσίες και πηγές πληροφόρησης που παρέχει, στη συνεργασία της με άλλους οργανισμούς και ιδιώτες στο εσωτερικό και εξωτερικό καθώς και στην εκπροσώπηση της Ελλάδας στο εξωτερικό για ζητήματα που έχουν σχέση με τους στόχους της.