Κλασική εξαρτημένη μάθηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''κλασική εξάρτησηεξαρτημένη μάθηση''' (''Pavlovian'' η ''Respondent Conditioning'') είναι μια μορφή συνειρμικής μάθησης, που για πρώτη φορά παρουσιάστηκε από τον [[Ιβάν Παβλόφ]]. Η τυπική διαδικασία για την εισαγωγή της κλασικής εξάρτησηςεξαρτημένης μάθησης περιλαμβάνει παρουσιάσεις ενός ουδέτερου [[ερέθισμα (φυσιολογία)|ερεθίσματος]] μαζί με κάποιο σημαντικό ερέθισμα. Το ερέθισμα θεωρείται ουδέτερο όταν δεν έχει ως αποτέλεσμα κάποια εμφανή συμπεριφορά (απάντηση) από τον υπό διερεύνηση οργανισμό. Ο Παβλόφ αναφέρεται σε αυτό ως ''εξαρτημένο ερέθισμα''. Αντίθετα, η παρουσίαση των σημαντικών ερεθισμάτων αναγκαστικά διεγείρει μια φυσική, συχνά ανακλαστική, απάντηση. Αυτού του είδους το ερέθισμα και την αντίστοιχη απάντηση ο Παβλόφ ονομάζει ''ανεξάρτητο ερέθισμα'' και ''ανεξάρτητη απάντηση''. Αν τα ''ουδέτερα'' και τα ''ανεξάρτητα'' ερεθίσματα συνδέοντα επανειλημμένα, τα δυο ερεθίσματα γίνονται συνειρμικά και ο οργανισμός αρχίζει να παράγει μία συμπεριφορική απάντηση, την οποία ο Παβλόφ αποκάλεσε εξαρτημένη απόκριση. Η κλασική εξάρτησηεξαρτημένη μάθηση έχει αποδειχθεί σε πολλά είδη με διάφορες μεθοδολογίες.

Με την επανάληψη του [[πείραμα|πειράµατος]] δηµιουργήθηκε ένα νέο ανακλαστικό, το οποίο προηγουµένως δεν υπήρχε, και ήταν το πλέον σηµαντικό στο πείραµα. Αυτός ο νέος τρόπος διασύνδεσης ([[συνειρµός]]) µεταξύ δύο ερεθισµάτων έγινε γνωστός ως εξαρτηµένο ανακλαστικό (conditioned reflex) και η διαδικασία ονοµάστηκε κλασική εξάρτησηεξαρτημένη μάθηση. Μέσω αυτής της διαδικασίας επέρχεται σημαντική αλλαγή της συμπεριφοράς<ref>Kirsch, I., Lynn, S.J., Vigorito, M. & Miller, R.R. (2004). The role of cognition in classical and operant conditioning. ''Journal of Clinical Psychology'', 60, 369 - 392.</ref>.