Φανάρι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 3:
{{πόλη}}
[[Αρχείο:Fanarion.jpg|thumb|right|300px| Η περιοχή του Φαναρίου στην Κωνσταντινούπολη.]]
Το '''Φανάρι''' είναι συνοικία της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]], μεταξύ του [[Θεοδοσιανά τείχη|τείχους του Κωνσταντίνου]] και του [[Θεοδοσιανά τείχη|Θεοδοσιανού τείχους]]. Υπάγεται στην περιφέρεια του [[Φατίχ]] στο κέντρο της [[πόλη]]ς, ευρισκόμενο γύρω από τον πέμπτο [[Λόφος|λόφο]] της Κωνσταντινούπολης, που φέρει το ίδιο όνομα, και βρέχεται από τον [[Κεράτιος κόλπος|Κεράτιο κόλπο]]. Από το [[1601]] εδρεύει εκεί το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]]. Γύρω του αναπτύχθηκε έκτοτε μια [[Έλληνες|ελληνική συνοικία]], όπου εγκαταστάθηκαν οι περισσότεροι από τους Έλληνες άρχοντες, οι οποίοι έλαβαν την προσωνυμία [[Φαναριώτες]]. Το Φανάρι είχε μία επιφανή μεγάλη ελληνική κοινότητα μέχρι την [[Δεκαετία
== Ιστορία ==
Γραμμή 13:
Οι Φαναριώτες λάμβαναν πολλές φορές σημαντικά αξιώματα κυρίως στη Μολδοβλαχία φτάνοντας ακόμα και αυτό του ηγεμόνα. Η περίοδος των ετών 1711-1821 της Ρουμάνικης Ιστορίας είναι ακόμη και σήμερα γνωστή ως ο ''Αιώνας των Φαναριωτών''. Εκεί είχε καθιερωθεί το Βυζαντινό εθιμοτυπικό και η ελληνική γλώσσα ήταν διαδεδομένη, με αποτέλεσμα πολλοί να αποκαλούν τη Μολδοβλαχία το "Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο". Οι Φαναριώτες επίσης έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην άνθηση του νεοελληνικού διαφωτισμού με την ίδρυση σχολείων σε πολλά μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
[[Αρχείο:A view of Golden Horn from Phanar - P1030369.JPG|thumb|270px|left|Σοκάκι στο Φανάρι, στο βάθος ο [[Κεράτιος κόλπος]] και απο πίσω το [[Πέραν]].]]
Τα πολλά προνόμια των Φαναριωτών εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τους έκανε να υιοθετήσουν, με εξαίρεση μεμονωμένες εξαιρέσεις, μια αμφιλεγόμενη και ίσως αρνητική στάση προς την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνική Επανάσταση]]. Παρότι οι Φαναριώτες δεν βρέθηκαν συνολικά στις γραμμές του Αγώνα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο διαχώρισε ξεκάθαρα τη γραμμή του, με τον Πατριάρχη [[Γρηγόριος o Ε'|Γρηγόριο τον Ε']] να υπογράφει εγκύκλιο που αναθεμάτιζε τους επαναστάτες, το Φανάρι των Φαναριωτών είχε πλέον τελειώσει. Φανατισμένος όχλος επιτέθηκε στο Φανάρι και άρχιζε να σφάζει κατοίκους του αδιακρίτως λεηλατώντας παράληλλα και πυρπολώντας τα αρχοντικά του. Ανήμερα του Πάσχα του 1821 ο Πατριάρχης απαγχονείται μπροστά από της είσοδο του Πατριαρχείου. Τελικά η Ρωσία απειλεί με εισβολή και έτσι οι σφαγές σταματούν. Οι Φαναριώτες μεταναστεύουν στη Ρωσία, τη Γαλλία τη Μολδοβλαχία και την Αίγυπτο, με όσους παραμένουν στη Πόλη να μετακομίζουν στη συνοικία του [[Πέραν]], όπου περιτριγυρισμένοι από Ευρωπαϊκές Πρεσβείες νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια, παραμένοντας Φαναριώτες μονάχα στο όνομα.
| |||