Φανάρι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ελληνικές οικογένειες πλουτίζουν και δημιουργούν εκτεταμένες εμπορικές διασυνδέσεις με τη Δύση, υιοθετώντας παράλληλα επίθετα Βυζαντινών Αυτοκρατόρων της αρέσκειάς τους όπως "Καντακουζινός", "Παλαιολόγος" και "Κομνηνός" καθώς εκείνα τα χρόνια η οικογένεια και η καταγωγή ήταν σημαντικές για τη χορήγηση εμπορικής πίστεως. Πολλές από αυτές τις οικογένειες εγκαταστάθηκαν κάποια στιγμή στο Φανάρι και επιδίωκαν πάντοτε στενές σχέσεις με το κράτος. Ήταν πολυμαθείς και με αξιοσέβαστες σπουδές στην Ευρώπη οι οποίες τους επέτρεψαν να ανέβουν ψηλά στην ιεραρχία της Αυτοκρατορίας και να κερδίζουν την εύνοια των Σουλτάνων, αποσπώντας έτσι διάφορα άλλα προνόμια όπως εμπορικά μονοπώλεια. Αυτή η τάξη έμεινε γνωστή ως οι "[[Φαναριώτες]]". Κάποιοι Φαναριώτες σπούδαζαν ιατρική στην Ευρώπη κερδίζοντας έτσι την εύνοια των Οθωμανών καθώς Τούρκοι ιατροί δεν υπήρχαν παρα ελάχιστοι, ενώ παράλληλα άλλοι γίνονταν γλωσσομαθείς πρεσβευτές ή υψηλόβαθμα διοικητικά στελέχη της Αυτοκρατορίας, όπως ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας. Πολλοί Φαναριώτες βέβαια είχαν άδοξο τέλος, καθώς έπεφταν θύματα δολοπλοκιών άλλων Φαναριωτών οι οποίοι φθονούσαν τα προνόμιά τους ή και των Οθωμανών οι οποίοι φαίνεται πως είχαν ανάγκητηανάγκη τη περιουσία τους (λόγωεξαιτείας των υπέρογκων χρεών λόγω πολέμων και καταχρήσεωκαταχρήσεων της αυλής) με αποτέλεσμα να ψάχνουν αφορμές για την εκτέλεσή τους, συχνά επικαλούμενοι προσπάθειες συνωμοσίας. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις Φαναριωτών που έσκαβαν ο ένας τον τάφο του άλλου. Γύρω στο 1600 το Οικουμενικό Πατριαρχείο εγκαθίσταται οριστικά στο Φανάρι, το οποίο γίνεται πλέον η καρδιά της Χριστιανοσύνης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Οι Φαναριώτες λάμβαναν πολλές φορές σημαντικά αξιώματα κυρίως στη [[Μολδοβλαχία]] φτάνοντας ακόμα και αυτό του ηγεμόναΗγεμόνα. Η περίοδος των ετών 1711-1821 της [[Ιστορία της Ρουμανίας|Ρουμάνικης Ιστορίας]] είναι ακόμη και σήμερα γνωστή ως ο ''Αιώνας των Φαναριωτών''. Εκεί είχε καθιερωθεί το Βυζαντινό εθιμοτυπικό και η ελληνική γλώσσα ήταν διαδεδομένη, με αποτέλεσμα πολλοί να αποκαλούν τη Μολδοβλαχία το "Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο". Οι Φαναριώτες επίσης έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην άνθηση του νεοελληνικού διαφωτισμού με την ίδρυση σχολείων σε πολλά μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Τα πολλά προνόμια των Φαναριωτών εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τους έκανε να υιοθετήσουν, με εξαίρεση μεμονωμένες εξαιρέσεις, μια αμφιλεγόμενη και ίσως αρνητική στάση προς την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνική Επανάσταση]]. Παρότι οι Φαναριώτες δεν βρέθηκαν συνολικά στις γραμμές του Αγώνα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο διαχώρισε ξεκάθαρα τη γραμμή του, με τον Πατριάρχη [[Γρηγόριος o Ε'|Γρηγόριο τον Ε']] να υπογράφει εγκύκλιο που αναθεμάτιζε τους επαναστάτες, το Φανάρι των Φαναριωτών είχε πλέον τελειώσει. Φανατισμένος όχλος επιτέθηκε στο Φανάρι και άρχιζεάρχισε να σφάζει κατοίκους του αδιακρίτως, λεηλατώντας παράληλλα και πυρπολώντας τα αρχοντικά του. Ανήμερα του Πάσχα του 1821 ο Πατριάρχης απαγχονείται μπροστά από της είσοδο του Πατριαρχείου. Τελικά η Ρωσία απειλεί με εισβολή και έτσι οι σφαγές σταματούν. Οι Φαναριώτες μεταναστεύουν στη Ρωσία, τη Γαλλία τη Μολδοβλαχία και την Αίγυπτο, με όσους παραμένουν στη Πόλη να μετακομίζουν στη συνοικία του [[Πέραν]], όπου περιτριγυρισμένοι από Ευρωπαϊκές Πρεσβείες νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια, παραμένοντας Φαναριώτες μονάχα στο όνομα.