Βικιπαίδεια

Έμελιν Πάνκχερστ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 16:
| τέκνα = 5
}}
Η '''Έμελιν Πάνκχερστ''' ([[αγγλικά]]: ''Emmeline Pankhurst'', το γένος Goulden) [[15 Ιουλίου]] [[1858]] - [[14 Ιουνίου]] [[1928]] ήταν Βρετανίδα πολιτική ακτιβίστρια και ηγέτης του βρετανικού κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών ([[Σουφραζέτες|σουφραζέτες]]) που αγωνίστηκε για να αποκτήσουν οι γυναίκες κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και κυρίως το δικαίωμα της ψήφου. Το [[1999]], το περιοδικό ''[[Time]]'', την κατέταξε ανάμεσα στα «[[Τα 100 σπουδαιότερα πρόσωπα του 20ου αιώνα|Τα 100 σπουδαιότερα πρόσωπα του 20ου αιώνα]]», εξηγώντας ότι «''σχημάτισε την ιδέα που έχουμε για την σύγχρονη γυναίκα και ταρακούνησε τόσο την κοινωνία προβάλλοντας καινούρια πρότυπα, που έκανε αδύνατη πλέον την επιστροφή στο παρελθόν''».<ref name="time100"/> Από την άλλη, αρκετοί ήταν αυτοί που άσκησαν κριτική στις επιθετικές της τακτικές, με πολλούς ιστορικούς να λένε ότι δεν ήταν και τόσο αποτελεσματικές. Σε κάθε περίπτωση, το έργο της θεωρείται ζωτικής σημασίας στην κατοχύρωση του δικαιώματος ψήφου των γυναικών στη [[Βρετανία]].<ref name="legacy02"/><brref name="legacy01"/>
Το [[1999]], το περιοδικό ''[[Time]]'', την κατέταξε ανάμεσα στα «[[Τα 100 σπουδαιότερα πρόσωπα του 20ου αιώνα|Τα 100 σπουδαιότερα πρόσωπα του 20ου αιώνα]]», εξηγώντας ότι '''«σχημάτισε την ιδέα που έχουμε για την σύγχρονη γυναίκα και ταρακούνησε τόσο την κοινωνία προβάλλοντας καινούρια πρότυπα, που έκανε αδύνατη πλέον την επιστροφή στο παρελθόν»'''.<ref name="time100"/> Από την άλλη, αρκετοί ήταν αυτοί που άσκησαν κριτική στις επιθετικές της τακτικές, με πολλούς ιστορικούς να λένε ότι δεν ήταν και τόσο αποτελεσματικές. Σε κάθε περίπτωση, το έργο της θεωρείται ζωτικής σημασίας στην κατοχύρωση του δικαιώματος ψήφου των γυναικών στη [[Βρετανία]].<ref name="legacy02"/><ref name="legacy01"/>
 
Γεννημένη στο [[Μάντσεστερ]], μέσα σε πολιτικά ενεργή οικογένεια, η Έμελιν Γκουλντ, ήρθε σε επαφή με το γυναικεία κίνημα σε ηλικία μόλις 14 ετών μόλις, το [[1872]]. Στις [[18 Δεκεμβρίου]] του [[1879]], παντρεύθηκε τον Ρίτσαρντ Πάνκχερστ, έναν δικηγόρο 20 χρόνια μεγαλύτερό της, ο οποίος ήταν γνωστός για την υποστήριξη του στα δικαιώματα των γυναικών. Μαζί του απέκτησε πέντε παιδιά, μέσα σε δέκα χρόνια. <br />
Γραμμή 24 ⟶ 23 :
Το [[1903]], πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του συζύγου της, η Πάνκχερστ ίδρυσε την «Πολιτική και Κοινωνική Ένωση Γυναικών» ( Women's Social and Political Union), μία οργάνωση αποτελούμενη μονάχα από γυναίκες, που υπεράσπιζε τις γυναίκες και είχε ως σλόγκαν το ''"deeds, not words"'' (''«πράξεις, όχι λόγια»'').<ref name="multiref1"/> Η οργάνωση αυτή έγινε γνωστή για τις επιθετικές τακτικές που χρησιμοποιούσε: τα μέλη του έσπαζαν τζάμια και επιτίθονταν κατά των αστυνομικών. Η Πάνκχερστ και οι κόρες της,(επίσης ηγετικά μέλη του κινήματος) καθώς και άλλες ακτιβίστριες, συνελήφθησαν επανειλημμένως. Στις φυλακές συχνά κάνανε απεργίες πείνας, ενώ διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Αργότερα, και όταν την ηγεσία της οργάνωσης ανέλαβε η [[Κρίσταμπελ Πάνκχερστ]] οι τακτικές τους - καθώς ο ανταγωνισμός με την κυβέρνηση κορυφωνόταν έγιναν ακόμα πιο ριζοσπαστικές. Μέσα στις τακτικές του κινήματος πλέον ήταν και ο εμπρησμός και μερικές πιο μετριοπαθείς οργανισμοί άρχισαν να κατακρίνουν την ηγεσία της οικογένειας Πάνκχερστ. Το [[1913]], πολλοί εγκατέλειψαν την οργάνωση μέσα σε αυτούς και δύο μικρότερες κόρες της Πάνκχερστ, η Αντέλα και η [[Σίλβια Πάνκχερστ|Σίλβια]].
 
Με τον ερχομό του [[Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος|Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου]], η Έμελιν και Κρίσταμπελ, σταμάτησαν τις επιθετικές πρακτικές τους και ξεκίνησαν να στηρίζουν τη βρετανική κυβέρνηση για να αντέξει στη ''"γερμανική απειλή"''.<ref name="Quoted"/> Οργάνωσαν τις γυναίκες ώστε να βοηθήσουν στην παραγωγή βιομηχανίας και ενθάρρυναν τους νέους άντρες να πολεμήσουν.<ref name="White Feather Feminism"/> Το [[1918]], ψηφίστηκε νόμος ότι όλοι οι άνδρες άνω των 21 ετών και οι γυναίκες άνω των 30 θα έχουν δικαίωμα ψήφου. Αυτή η ανακολουθία έγινε για να διασφαλιστεί ότι οι άντρες δεν θα γινόντουσαν μειονότητα ως ψηφοφόροι, καθώς οι θάνατοι ανδρών κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν πολυάριθμοι.<ref name=parliament/> Η οργάνωση της Πάνκχερστ πλέον άλλαξε ύφος και έγινε κόμμα, το οποίο αφοσιώθηκε στην ισότητα των δύο φίλων στη δημόσια ζωή. Στα ύστατα χρόνια της, φοβούμενη τους [[Μπολσεβίκοι|Μπολσεβίκους]] και την απειλή που θεώρησε ότι αντιπροσώπευαν εντάχτηκε στο [[Συντηρητικό Κόμμα (Ηνωμένο Βασίλειο)|Συντηρητικό Κόμμα]]. Το [[1927]], υπήρξε υποψήφια του κόμματος για το Στέπνι.<ref name=step/> Ωστόσο, στις [[14 Ιουνίου]] του [[1928]], απεβίωσε, λίγες εβδομάδες πριν ψηφιστεί νόμος ότι πλέον όλες οι γυναίκες άνω των 21 ετών έχουν δικαίωμα ψήφου, νόμος που ψηφίστηκε στις [[2 Ιουλίου]] του ίδιου έτους.<brref name=purvis/> Δύο χρόνια αργότερα τιμήθηκε με προτομή στο [[Λονδίνο]], στο πάρκο Victoria Tower Gardens.
Ωστόσο, στις [[14 Ιουνίου]] του [[1928]], απεβίωσε, λίγες εβδομάδες πριν ψηφιστεί νόμος ότι πλέον όλες οι γυναίκες άνω των 21 ετών έχουν δικαίωμα ψήφου, νόμος που ψηφίστηκε στις [[2 Ιουλίου]] του ίδιου έτους.<ref name=purvis/> Δύο χρόνια αργότερα τιμήθηκε με προτομή στο [[Λονδίνο]], στο πάρκο Victoria Tower Gardens.
 
== Δείτε επίσης ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Έμελιν_Πάνκχερστ"