Μαρία των Βουρβόνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
Το 1330 παντρεύτηκε πρώτα στη [[Λευκωσία]] τον Γκυ των Λουζινιάν διάδοχο του [[Βασίλειο της Κύπρου|Βασιλείου της Κύπρου]] γιο του [[Ούγος Δ΄ της Κύπρου|Ούγου Δ΄]]. Με τον Γκυ απέκτησε ένα γιο, που τον ονόμασε [[Ούγος των Λουζινιάν|Ούγο]]. Ο Γκυ πέθανε το 1343, πριν από τον πατέρα του. Έτσι όταν το 1359 πέθανε ο πατέρας του, δημιουργήθηκε θέμα διαδοχής ανάμεσα στον γιο της Μαρίας, νόμιμο κληρονόμο του Στέμματος, και τον [[Πέτρος Α΄ της Κύπρου|Πέτρο]], νεότερο αδελφό του άντρα της.
 
Το 1346 ή 1347 εγκαταλείπει την Κύπρο και πηγαίνει στη [[Νάπολη]], όπου το 1347, παντρεύεται τον [[Ροβέρτος του Τάραντος|Ροβέρτο του Τάραντα]].<ref name=":0">Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 407</ref><ref name=":1">Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 285</ref> Ο Ροβέρτος της παραχώρησε εκτάσεις σε Κέρκυρα, Κεφαλληνία, Καλαμάτα και άλλες στην Αχαΐα.<ref name=":0" /><ref name=":1" /> Η ίδια αγόρασε τη [[Βαρωνία της Βοστίτσας]] και τη [[Βαρωνία του Γερακίου]] (Nivelet).<ref name=":0" /><ref name=":1" /> Από κάποιες καταγραφές που έχουν διασωθεί και αφορούν τις βαρωνίες της Αχαΐας το 1364, γνωρίζουμε ότι της ανήκαν πάνω από 16 κάστρα συμπεριλαμβανομένων του φρουρίου του [[Χλεμούτσι|Χλεμουτσίου]], των Καλαμών, το παλιό οικογενειακό κάστρο των Βιλλαρδουίνων, τα κάστρα που ο Οίκος του Σαιντ-Ομέρ είχε κτίσει στο [[Κάστρο του Ναυαρίνου|Ναβαρρίνο]] και το [[Ποντικόκαστρο]] στο [[Κατάκολο Ηλείας|Κατάκωλο]].<ref>Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 410</ref><ref>Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 287</ref>
 
Το 1356 ο Ροβέρτος και η Μαρία εγκαθίστανται στο [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας]], όπου ο Ροβέρτος είναι πρίγκηπάς του και την χρίζει διάδοχό του. Όταν πέθανε όμως ο Ροβέρτος, ο αδελφός του [[Φίλιππος Β΄ του Τάραντα|Φίλιππος Β' του Τάραντος]] ανακηρύχθηκε πρίγκιπας της Αχαΐας. Η Μαρία μαζί με τον γιο της Ούγο μάζεψαν στρατό, 12.000 άντρες από την [[Κύπρος|Κύπρο]] και την [[Προβηγκία]], και επιτέθηκαν και [[Πολιορκία της Πάτρας (1366)|πολιόρκησαν την Πάτρα]] όπου ο [[Ιωάννης Γ΄ Ατσαγιόλι|Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης Γ΄]] με την βοήθεια ενός νεαρού τότε ιερέα, τού [[Κάρολος Ζένος|Κάρολου Ζένου]], τους απώθησε και τους καταδίωξε έως τον [[Πύλος|Ζόγκλο]] (Πύλο)<ref>Λάμπρου-Μιλλερ, σελ 411-412</ref><ref name="trec">''Ιστορία της πόλεως Πατρών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 1821'', [[Στέφανος Θωμόπουλος]], επιμέλεια Βασίλη Λάζαρη, Αχαϊκές εκδόσεις, ISBN 9607960084</ref>. Η Μαρία έπειτα

Έμεινε αγόρασε τη [[Βαρωνία της Βοστίτσας]] και τη [[Βαρωνία του Γερακίου]] (Nivelet)<ref name=":0" /><ref name=":1" /> κατά άλλους και της [[Βαρωνία των Καλαμών|Καλαμάτας]]. Έμεινεστην εκείΠελοπόννησο έως το 1363, οπότε έφυγε από τη Βοστίτσα<ref name="trec" /> αφού πώλησε τις βαρωνίες της ''Βοστίτσας'' και του ''Γερακίου'' στον [[Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι]] και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Νάπολη.
 
Πέθανε στη Νάπολη το 1387 και είναι θαμμένη στην εκκλησία της Santa Chiara. Επειδή ο γιος της Ούγος των Λουζινιάν είχε πεθάνει χωρίς κληρονόμους το 1385, έκανε τον ανιψιό της, γιο του Πέτρου, [[Λουδοβίκος Β΄ του Μπουρμπόν]] μοναδικό κληρονόμο της.