Στην αρχή ο Δράμαλης στράφηκε εναντίον του σώματος του Νικηταρά στον [[Άγιος Βασίλειος Κορινθίας|Άγιο Βασίλειο]], το οποίο ήταν πιο απομονωμένο και άφησε μικρή δύναμη στον δρόμο του Αγιονορίου για να απασχολεί τους Φλεσσαίους. Οι άνδρες του Νικηταρά υπέστησαν απώλειες και άρχισαν να υποχωρούν προς το [[Στεφάνι Κορινθίας|Στεφάνι]], όπου όμως αντιστάθηκαν αποτελεσματικά, συνεπικουρούμενοι από το σώμα του Νικήτα Φλέσσα. Τελικά οι Τούρκοι, ευρισκόμενοι ανάμεσα σε δύο πυρά, ηττήθηκαν χάνοντας τουλάχιστον 600 περίπου άνδρες (πολλοί ιστορικοί ανεβάζουν τις απώλειες στους 1.000 άνδρες<ref name=":0">Σφυρόερας 1975, σελ. 258.</ref>). Θα είχαν μεγαλύτερες απώλειες αν οι Έλληνες συνέχιζαν να τους καταδιώκουν αλλά οι τελευταίοι φαίνεται πως θαμπώθηκαν από τα πλούσια λάφυρα και σταμάτησαν. Μόνο ο Νικηταράς με λίγους άνδρες συνέχισε την καταδίωξη, βοηθούμενος από τις γυναίκες του Αγιονορίου οι οποίες πετούσαν πέτρες στους Τούρκους από ψηλά. Έτσι μεγάλος αριθμός των ηττημένων διέφυγε, μαζί με τον ίδιο τον Δράμαλη, στην Κορινθία όπου και πάλι αποκλείστηκαν από τους Έλληνες.<ref name="IEE257">Σφυρόερας 1975, σελ. 257.</ref>
== Η κατάληξη της στρατιάς του Δράμαλη ==
ΟΤον ΔράμαληςΑύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1822, μεο Δράμαλης ανασυνέταξε τα υπολείματα της στρατιάς του και προσπάθησε τρεις φορές να διασπάσει, ανεπιτυχώς, τον ελληνικό κλοιό.<ref name="IEE257" /> Μετά από αυτές τις αποτυχίες, προσπάθησε να βοηθήσει τους Τούρκους πολιορκημένους του Ναυπλίου.<ref name=":0" /> Στα τέλη Οκτωβρίου ή Νοεμβρίου 1822, πέθανε από τη λύπη του ή από τύφο. Οι άνδρες του, με ορμητήριο την Κόρινθο, επανηλειμμένα τροφοδότησαν το Ναύπλιο και, μετά την πτώση του τελευταίου, όσοι απέμειναν από τις αρρώστιες και τις κακουχίες, έφυγαν για την [[Πάτρα]], αφήνοντας φρουρά 500 ανδρών στον [[Ακροκόρινθος|Ακροκόρινθο]].<ref>Σφυρόερας 1975, σελ. 260.</ref>
