Ακροκόρινθος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
σύμφωνα με την οδηγία για τους εσωτερικούς συνδέσμους
Γραμμή 1:
{{coord|37|53|21|N|22|52|11|E|display=title}}
[[File:Ακροκόρινθος.jpg|thumb|260px|Γενική άποψη του Ακροκορίνθου.]]
Ο '''Ακροκόρινθος''' είναι απότομος βράχος (ορόπαγος) ύψους 575 [[Μέτρο|μέτρων]] που δεσπόζει εγγύς της πεδιάδας της [[Κόρινθος|Κορίνθου]]. Στους βόρειους πρόποδές του ήταν χτισμένη η [[Αρχαία Κόρινθος]]. Λόγω της μορφολογίας του, χρησιμοποιήθηκε από τα [[Αρχαιότητα|αρχαία]] χρόνια ως σκοπιά που αναδείχθηκε σε κάστρο-φρούριο ([[Ακρόπολη]]), από το οποίο και εποπτευόταν κάθε τυχόν επιδρομή από την [[Στερεά Ελλάδα]] ή από τη [[θάλασσα]]. Στη γλώσσα των [[Αγωνιστές του 21|αγωνιστών]] [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|του 1821]] καλούταν '''Ακρόκορθος''' και η Κόρινθος '''Κόρθος'''.
 
== Μυθολογία ==
Γραμμή 12:
[[Αρχείο:Akrokorinthos.jpg|thumb|230px|Η πύλη του κάστρου όπως διαμορφώθηκε την Βυζαντινή περίοδο.]]
[[Αρχείο:Akrokorinth_nordmauern.jpg|thumb|230px|Οι περιτοιχισμένες πύλες της Ακροκόρινθου, όπως ξαναχτίστηκαν από τους Βενετούς.]]
Ο Ακροκόρινθος οχυρώθηκε για πρώτη φορά από τον [[Κύψελος ο Αιπύτου|Κύψελο]] και τον γιο του τύραννο [[Περίανδρος|Περίανδρο]] τον 7ο-6ο αιώνα π.Χ. και σιγά-σιγά εξελίχθηκε σε [[Ακρόπολη]]. Οι [[Αρχαίοι Μακεδόνες|Μακεδόνες]] τον 4ο αιώνα π.Χ. επισκεύασαν και ενίσχυσαν τα τείχη. Το [[146 π.Χ.]] ο Ρωμαίος στρατηγός [[Λεύκιος Μόμμιος Αχαϊκός]] κατέστρεψε την Κόρινθο και την Ακρόπολή της, καταλαμβάνοντας επισήμαεπίσημα την Ελλάδα. Ο [[Ιούλιος Καίσαρας]] επισκευάζει το κάστρο το [[44 π.Χ.]]. Μία ακόμα επισκευή γίνεται τον 6ο αιώνα από τον [[Ιουστινιανός|Ιουστινιανό]] και κάποιες προσθήκες παρατηρούνται μέχρι και τον 12ο αιώνα. Το [[1210]] το κάστρο καταλαμβάνεται από τους Φράγκους και ο υπερασπιστής του [[Λέων Σγουρός]] αυτοκτονεί πηδώντας έφιππος από τα τείχη. Οι Φράγκοι πραγματοποιούν πολλές επισκευές.
 
Στη συνέχεια ο Ακροκόρινθος άλλαξε κυριότητα. Παραχωρήθηκε διαδοχικά στους λατίνους άρχοντες [[Ιωάννης της Γραβίνας|Ιωάννη της Γραβίνας]] και [[Νικολό Ατσαγιόλι]]. Το 1395 ήλθε στην κατοχή του [[Θεόδωρος Α' Παλαιολόγος|Θεόδωρου Παλαιολόγου]], ο οποίος όμως το πούλησε -για οικονομικούς λόγους- στους [[Ιωαννίτες Ιππότες]], που το κράτησαν μέχρι το [[1404]], οπότε και επανήθλεεπανήλθε στα χέρια του Θεόδωρου. Το [[1458]] ο [[Μωάμεθ Β' ο Πορθητής]] κατέλαβε το κάστρο που το υπερασπιζόταν ο Βυζαντινός [[Ματθαίος Ασάν]].<ref name="Skarm">{{cite web|title=Κάστρο Ακροκορίνθου|url=http://odysseus.culture.gr/h/3/gh352.jsp?obj_id=15661|work=Οδυσσεύς|publisher=[[Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού]]|accessdate=25.05.2015|author=Κωνσταντίνα Σκαρμούτσου}}</ref>
 
Το [[1687]] το κάστρο περνά στα χέρια των Ενετών οι οποίοι το επισκευάζουν και του δίνουν τη σημερινή του μορφή. Λίγα χρόνια μετά, το [[1715]], οι Τούρκοι πολιορκούν τον Ακροκόρινθο και τον καταλαμβάνουν. Το κάστρο παρέμεινε σε αυτούς μέχρι το [[1821]] όταν πέρασε στους Έλληνες αγωνιστές μέχρι τον Ιούλιο του 1822 όταν το ανακατέλαβε ο [[Δράμαλης]], αμαχητί, έχοντάς το προηγουμένως εγκαταλείψει οι υπερασπιστές του. Μετά όμως τη καταστροφή που έπαθε στη [[Μάχη των Δερβενακίων]], επέστρεψε στον ΑκορκόρινθοΑκροκόρινθο όπου πέθανε λίγους μήνες αργότερα από μαρασμό.
 
Στις αρχές του 1823 ξεκινάει για Τρίτη φόρα πολιορκία του Ακροκορίνθου απ τις Ελληνικές επαναστατικές δυνάμεις. Η Εθνική Συνέλευση του Άστρους διορίζει αρχηγό της πολιορκίας τον Κορίνθιο Ιωάννη Σωτ. Νοταρά. Τον Ιούνιο έρχεται συμπολεμιστής και πορθητής του Παλαμηδιού, Στάικος Σταϊκόπουλος, ενώ τον Οκτώβρη, για να πιεστούν ακόμα περισσότερο τα πράγματα, διορίζεται από το Εκτελεστικό και ο Γενναίος Κολοκοτρώνης.