Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σε μία ομιλία του στο [[Ράιχσταγκ]] το 1941 ο Χίτλερ εξέφρασε τον θαυμασμό του για την ελληνική αντίσταση,{{Cref|ιζ}} λέγοντας για την εκστρατεία «''η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρεώνει να δηλώσω ότι από τους εχθρούς οι οποίοι μας αντιτάχθηκαν, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με το μεγαλύτερο κουράγιο. Συνθηκολόγησε μόνο όταν η περαιτέρω αντίσταση κατέστη αδύνατη και άνευ σκοπού''». Ο Φύρερ διέταξε επίσης την απελευθέρωση και επαναπατρισμό όλων των Ελλήνων αιχμαλώτων πολέμου, αμέσως μόλις αυτοί αφοπλίζονταν «''λόγω της γενναίας συμπεριφοράς τους''».<ref>Keitel (1965), 165–6.</ref> Σύμφωνα με τον επιτελάρχη του Χίτλερ, στρατάρχη [[Βίλχελμ Κάιτελ]], ο Φύρερ «''ήθελε να δώσει στους Έλληνες ένα δίκαιο διακανονισμό σε αναγνώριση της γενναίας προσπάθειάς τους και της άδικης αιτίας αυτού του πολέμου. Ούτως ή άλλως τον ξεκίνησαν οι Ιταλοί''».{{Cref|ιη}} Σε απάντηση ενός γράμματος από τον βασιλιά Γεώργιο Β΄ με ημερομηνία [[3 Δεκεμβρίου]] [[1940]] ο Αμερικανός πρόεδρος [[Φραγκλίνος Ρούζβελτ]] δήλωσε ότι «''όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι είναι βαθύτατα εντυπωσιασμένοι από το κουράγιο και την σταθερότητα του Ελληνικού έθνους''».<ref>Roosevelt, [http://www.mtholyoke.edu/acad/intrel/WorldWar2/george.htm Letter to King George of Greece]</ref>..