Μάχη των Μύλων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Giotaath (συζήτηση | συνεισφορές)
Giotaath (συζήτηση | συνεισφορές)
→‎Η μάχη: διόρθωση λέξης
Γραμμή 44:
 
Αργότερα έφτασε και το κύριο σώμα του αιγυπτιακού στρατού, με τον Ιμπραήμ, το οποίο αφού κατέλαβε το Άργος, απλώθηκε στην πεδιάδα. Την ίδια στιγμή αποβιβάστηκαν στους Μύλους, από δύο ψαριανά μίστικα, κάμποσοι Κρητικοί. Μέχρι το απόγευμα δεν υπήρξε κάποια σύγκρουση και από την ανάπαυλα αυτή επωφελήθηκαν οι ¨Έλληνες, συμπληρώνοντας τις οχυρώσεις τους και συνεννοούμενοι για την τακτική που θα ακολουθούσαν.<ref name=":0" /> Οι Έλληνες είχαν καταλάβει τις εξής θέσεις: ο Μακρυγιάννης το κέντρο, δηλαδή τον περιτοιχισμένο κήπο και τις γύρω θέσεις, ο Υψηλάντης το δεξί άκρο, δηλαδή έναν μικρό μύλο στα δυτικά του περιβολιού και ο Χατζημιχάλης με τον Μαυρομιχάλη θα υπερασπίζονταν το μονοπάτι που οδηγούσε προς το [[Κιβέρι Αργολίδας|Κυβέρι]], στα νότια. Επίσης, ο Μακρυγιάννης θα συνέδραμε σε οποιοδήποτε σημείο της ελληνικής παράταξης εμφανιζόταν κίνδυνος από την εχθρική επίθεση. Έτσι το μόνο στήριγμα της ελληνικής παράταξης ήταν η θάλασσα στα νώτα τους. Επειδή όμως φοβόταν υποχώρηση των ανδρών των άλλων καπετάνιων προς τα ελληνικά πλοία, έδωσε διαταγή σε αυτά να απομακρυνθούν, ώστε οι πολεμιστές να μη μπορούν να εγκαταλείψουν τις οχυρώσεις. Πραγματικά, όπως το είχε προβλέψει, οι απείθαρχοι στρατιώτες των άλλων οπλαρχηγών, μη έχοντας άλλη διέξοδο, άρχισαν να προετοιμάζονται για άμυνα, κατασκευάζοντας [[Ταμπούρι|ταμπούρια]].<ref name=":1">Βακαλόπουλος 1975, σελ. 390.</ref>[[Αρχείο:Konstantinos Mavromichalis by Eleni Prosalenti.jpg|right|190px|thumb|Υπαρχηγός των Ελλήνων στη μάχη αυτή ήταν ο [[Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης]].]]
Οι Αιγύπτιοι χώρισαν τον στρατό τους σε τρία μέρη, κύκλωσαν τους Έλληνες και άρχισαν σφοδρή επίθεση στις 4:30 το απόγευμα. Η πλευρά του Μαυρομιχάλη δέχθηκε τρεις διαδοχικές εφόδους καθώς οι άνδρες του Ιμπραήμ προσπάθησαν να διεισδύσουν στους Μύλους από το μονοπάτι μέσα από τα έλη. Οι άνδρες του Μαυρομιχάλη απέκρουσαν αυτές τις επιθέσεις, βοηθούμενοι και από τα κανόνια των ελληνικών πλοίων. Στο κέντρο όμως, οι πολυάριθμοι Αιγύπτιοι κατόρθωσαν να εξαναγκάσουν τους άνδρες του Μακρυγιάννη σε υποχώρηση ως τον ανατολικό τοίχο του περιβόλου, κοντά στην ακτή, φέρνοντά τους σε απελπιστική θέση. Τότε οι Έλληνες κατάλαβαν ότι η ορμητικότητα των Αιγυπτίων οφειλόταν στις απειλές των αξιωματικών τους και άρχισαν να σκοπεύουν και να σκοτώνουν τους δεύτερους. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν να ανακοπεί η αιγυπτιακή ορμητικότητα και να αντεπιτεθούν οι Έλληνες, διώχνοντας τους αντιπάλους τους από το περιβόλι. Ο Ιμπραήμ παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα από μακριά, με το τηλεσκόπιο. Βλέποντας την εξέλιξη αυτή, έστειλε ενισχύσεις οι οποίες ανάγκασνανάγκασαν τους Έλληνες να υποχωρήσουν και πάλι. Στη συνέχεια οι Έλληνες αντεπιτέθηκαν ξανά, απωθώντας τους εχθρούς τους, ώσπου νέο κύμα Αιγυπτίων τους γύρισε στις πάλι στις τελευταίες θέσεις τους. Σε εκείνο το σημείο της μάχης κινδύνευσε να αιχμαλωτιστεί ο Μακρυγιάννης.<ref name=":1" />
 
Σε εκέινο το σημείο οι αντίπαλοι σταμάτησαν για λίγο τη μάχη και έφθασαν ενισχύσεις από το Ναύπλιο. Τελευταίος ήρθε ο καπετάνιος του Ολύμπου, [[Μήτρος Λιακόπουλος]], με 50 έμπειρους πολεμιστές. Οι Έλληνες που, κατά τον Μακρυγιάννη, αριθμούσαν πια περίπου 600 πολεμιστές<ref>Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη, κεφάλαιο 8</ref>, αποφάσισαν να πάρουν αυτοί την πρωτοβουλία και επιτέθηκαν και από τις τρεις πλευρές, εκδιώκοντας οριστικά τους Αιγυπτίους. Στο σημείο αυτό της μάχης τραυματίστηκε στο δεξί χέρι ο Μακρυγιάννης αλλά απέκρυψε το τραύμα για να μην επηρεαστούν οι σύντροφοί του. Το βράδι οι Αιγύπτιοι αποσύρθηκαν στο [[Κεφαλάρι Αργολίδας|Κεφαλάρι]].<ref name=":1" /> Στο πεδίο της μάχης εγκατέλειψαν 50 νεκρούς και αποκόμισαν διπλάσιους τραυματίες ενώ οι Έλληνες είχαν 7 νεκρούς και 21 τραυματίες.<ref>Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια (Κ - Μ). Αθήναι: Έκδοσις Μεγάλης Στρατιωτικής και Ναυτικής Εγκυκλοπαιδείας, σελ. 639.</ref>