Δούκισσα της Πλακεντίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 33:
Το 1836 η Σοφία με την κόρη της αναχώρησαν για μακρά περιοδεία στην οθωμανική [[Ασία]]. Ένα χρόνο αργότερα, η κόρη της πέθανε από στηθικό νόσημα στη [[Βηρυττός|Βηρυττό]], πιθανώς οφειλόμενο στην εξάπλωση της [[πανώλη|πανώλους]]. Η Δούκισσα δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει το χαμό της αγαπημένης της κόρης και [[βαλσάμωμα|βαλσάμωσε]] το κορμί της Ελίζας, με το οποίο επέστρεψε στην Αθήνα. Τοποθέτησε το άψυχο σώμα της στο υπόγειο της προσωρινής κατοικίας της στην οδό Πειραιώς, το οποίο είχε μετατρέψει σε παρεκκλήσιο, έχοντας υπ' όψη να το θάψει σε μεγαλοπρεπή Ναό που σκόπευε να κτίσει στην [[Πεντέλη]].
 
Στην Αθήνα ανέγειρε την πρώτηιδιωτική μαρμάρινητης κατοικίας, την [[Μέγαρο Δούκισσας της Πλακεντίας|Έπαυλη τωνΒίλα ΙλισίωνΙλίσσια]], έργο του διάσημου αρχιτέκτονα [[Σταμάτης Κλεάνθης|Σταμάτιου Κλεάνθη]]. Στην προσπάθειά της να αγοράσει εκτάσεις στο Πεντελικό, συνάντησε την αντίδραση της [[Ιερά Μονή Πεντέλης|Ιεράς Μονής Πεντέλης]] που είχε θέσει άτυπα ολόκληρο το όρος υπό τη διακυβέρνησή της, λόγω της εξάπλωσης του ασκητισμού από το [[μεσαίωνας|μεσαίωνα]]. Το τίμημα που ζητούσε η Μονή ήταν απρόσιτο και χρειάστηκε η παρέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης και ιδίως του γαλλόφιλου Κωλέττη, ώστε να προωθηθεί η αγορά, υποσχόμενη η Δούκισσα την πραγματοποίηση έργων κοινής ωφέλειας στην περιοχή. Το 1840 περιήλθε στην κυριότητα της έκταση 1738 στρεμμάτων στην περιοχή, αντί τιμήματος 7.512 δραχμών. Ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Κλεάνθη την οικοδόμηση του περιβόητου [[Καστέλλο της Ροδοδάφνης|Καστέλλου της Ροδοδάφνης]], γνωστό ως ''Πύργος της Πλακεντίας'', καθώς και τρία σπίτια, τη Maisonette (Μεζονέτα), την Plaisance (Πλακεντία) και τον Tourelle (Πυργίσκο). Για την κατασκευή τους συνεργάστηκαν ο [[Χανς Κρίστιαν Χάνσεν]] και ο μηχανικός [[Αλέξανδρος Γεωργαντάς]]. Η Δούκισσα προχώρησε στην κατασκευή μαρμάρινης πεντάτοξης γέφυρας πάνω από ρεματιά της πεντελικής γης, κρηνών, δύο λατομείων μαρμάρου, ενός κοιτώνα για τους λατόμους, ενώ χρηματοδότησε και τη διάνοιξη δρόμων στην Πεντέλη.
 
Στις 19 Δεκεμβρίου του 1847, ξέσπασε πυρκαγιά στην προσωρινή κατοικία της στην Πειραιώς, με αποτέλεσμα να αποτεφρωθεί το ταριχευμένο σώμα της κόρης της, Ελίζας. Το γεγονός αυτό συντάραξε τη Δούκισσα, η οποία έγινε δύστροπη και ακοινώνητη, ενώ πολλοί Αθηναίοι υποστήριζαν πως την έβλεπαν να γερνάει απότομα. Την αντιπάθειά της προς τον Καποδίστρια διαδέχθηκε η αποστροφή της για το [[Όθων της Ελλάδας|βασιλιά Όθωνα]], τη [[βασίλισσα Αμαλία]] και τους αυλικούς. Ο δύστροπος χαρακτήρας της την κράτησε μακρυά και από τη συνεργασία της με τον Κλεάνθη και τον Χάνσεν, παραμελώντας τις οικοδομές της.
[[Αρχείο:Κατοικία Plaisance.jpg|thumb|220px|left|Η κατοικία Plaisance στην Πεντέλη]]
Η Δούκισσα της Πλακεντίας θεωρείτο εκκεντρική προσωπικότητα, με πολλούς μύθους να περιβάλλουν το πρόσωπό της και να τη συσχετίζουν με τους ληστές που κατοικούσαν στην αττική ύπαιθρο και ταλάνιζαν την Αθήνα. Στην αρχή απαρνιέται τηντον Ορθοδοξίαχριστιανισμό και ασπάζεται την Ιουδαϊκήιουδαϊκή θρησκεία. Οι κοινωνικές συναναστροφές και οι πολιτικές ιδέες της την οδήγησαν να εισάγει στην Ελλάδα μια νέα θεοκρατική κοινωνική οργάνωση μεταβάλλοντας το μέγαρό της των Ιλισίων σε κέντρο διάφορων Ελλήνων και ξένων λογίων, διανέμοντας κτήματα και τίτλους ευγενείας σε εξέχουσες μεν ελληνικές οικογένειες, στερούμενη όμως από τη πρότερη αγαθοποιό κοινωφελή δράση της. Αυτό είχε ως συνέπεια να αποξενωθεί ακόμα περισσότερο. Τον Ιούνιο του 1846 η Σοφία φέρεται να αιχμαλωτίστηκε από τον [[Λήσταρχος Μπίμπισης|Λήσταρχο Μπίμπιση]] αλλά ελευθερώθηκε ύστερα από επέμβαση των Χαλανδριωτών. Αυτής ακολούθησανΑκολούθησαν άλλες ιστορίες, αναδιαρθρώνοντας κάθε φορά ιστορικά γεγονότα. Γεγονός πάντως είναι πως με δικά της έξοδα ανακατασκεύασε το 1854 τη [[Συναγωγή]] στη [[Χαλκίδα]], ενώ συνέχισε με δικά της έξοδα τη δεύτερη έκδοση των ''Χρονικών'' του [[Μεσολόγγι|Μεσολογγίου]].
[[Αρχείο:Tourelle (Πυργίσκος) Πεντέλη.jpg|thumb|220px|right|Ο Πυργίσκος Tourelle στην Πεντέλη]]
Στα τελευταία χρόνια της ζωής της δεν δεχόταν καμία επίσκεψη εκτός από τη Δεσποινίδα των Τιμών της Βασίλισσας Αμαλίας, τη Φωτεινή Μαυρομιχάλη, την οποία και η ίδια είχε αναθρέψει, και την Ελένη Καψάλη, κόρη του ήρωα του Μεσολογγίου [[Χρήστος Καψάλης|Χρήστου Καψάλη]]. Απεβίωσε τον Μάϊο του 1854 σε ηλικία 69 χρονών, όπως αναγράφεται επάνω στον τάφο της που επιμελήθηκε σε αρχαιότροπο μαρμάρινο ύφος ο Γ.Σκουζές σε σχέδια του Σταμ.Σταμάτη Κλεάνθη. Ο τάφος της βρίσκεται σήμερα στην Πεντέλη και μάλιστα κοντά στην Πλατεία δεξιά προς τα κάτω, υπάρχει ευμεγέθης πινακίδα που σε οδηγεί σε αυτόν. Ο κληρονόμος ανεψιός της, ερχόμενος από Γαλλία πούλησε τα περισσότερα των κτημάτων της στο Ελληνικό Δημόσιο. Η Δούκισσα της Πλακεντίας διέθεσε πάνω από 40.000 δραχμές για λογαριασμό της [[Ελλάδα]]ς.

Ο θάνατός της δεν της επέτρεψε να δει ολοκληρωμένο το αρχιτεκτονικό αριστούργημα του Καστέλλου της Ροδοδάφνης, το οποίο ολοκληρώθηκε λίγο αργότερα. Περιήλθε στο δημόσιο, ενώ τα υπόλοιπα ιδιοκτησιακά της στοιχεία αγοράσθηκαν από τον τραπεζίτη της δούκισσας, [[Γεώργιος Σκουζές|Γεώργιο Σκουζέ]], ο οποίος είχε παντρευτεί τη γραμματέα της, Ελένη Καψάλη.
[[Αρχείο:Σταθμός Μετρό Δουκίσσης Πλακεντίας.jpg|thumb|left|220px|Σταθμός Δουκίσσης Πλακεντίας]]
Σήμερα, το Καστέλλο της Ροδοδάφνης στο [[Πάτημα#Λόφος Κουφού|λόφο Κουφού]] είναι γνωστό ως ''Πύργος Δουκίσσης Πλακεντίας'', απ' όπου διένοιξε το δρόμο από τον [[Γαργηττός|Καρηττό]] (οδός Δουκίσσης Πλακεντίας) ενώ τον ίδιο τίτλο έχει πάρει και ο [[Σταθμός Δουκίσσης Πλακεντίας]] του Αθηναϊκού Μετρό τςη Αθήνας στον οποίο καταλήγει η μεγάλη ομώνυμη λεωφόρος στο [[Χαλάνδρι]].
 
Με τη ζωή, το έργο και τις περίεργες συναναστροφές της Δούκισσας της Πλακεντίας ασχολήθηκαν ο [[Πολύβιος Δημητρακόπουλος]] και ο [[Δημήτριος Καμπούρογλου]] με πολλά, ιστορικά ανεξακρίβωτα όμως, στοιχεία.
 
==Παραπομπές==
<references />