Λερναία Ύδρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 46.176.108.67 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Texniths Ετικέτα: Επαναφορά |
Ετικέτα: Αναίρεση |
||
Γραμμή 1:
* Κατά τον [[Ακουσίλαος ο Αργείος|Ακουσίλαο τον Αργείο]]: ο αετός που έτρωγε το συκώτι του [[Προμηθέας|Προμηθέα]]
* Κατά τον [[Φερεκύδης ο Αθηναίος|Φερεκύδη τον Αθηναίο]]: ο [[Λάδωνας (μυθολογία)|Λάδων]]
Γραμμή 5:
* Κατά τον [[Απολλόδωρος ο Αθηναίος|Απολλόδωρο]]: ο [[Λέων της Νεμέας]] και η [[Αγριόχοιρος|αγριόχοιρος]] Φαία
* Κατά τον [[Γάιος Ιούλιος Υγίνος|Υγίνο]]: Γοργών (που κατά τον [[Γάιος Ιούλιος Υγίνος|Υγίνο]] ήταν μητέρα των [[Γοργόνες (μυθολογία)|τριών γοργόνων]]), ο δράκος της [[Κολχίδα|Κολχίδας]] (ήταν ο [[Δράκος|δράκος]] που φύλαγε το [[Χρυσόμαλλο δέρας|Χρυσόμαλλο Δέρας]]) και η [[Σκύλλα]]
* Σύμφωνα με μια πηγή, ήταν και οι [[Άρπυιες]]}}
[[Αρχείο:Hercule Bosio Louvre LL325-1.jpg|thumb|200px|Ηρακλής και Λερναία Ύδρα|αριστερά]]
Ο Απολλόδωρος μας περιγράφει πως η Λερναία Ύδρα ήταν ένα φίδι, ένας δράκος, ένα τέρας γιγάντιο που είχε εννέα κεφάλια, από τα οποία τα οκτώ ήταν θνητά και το ένα το μεσαίο αθάνατο. Σχετικά με το πλήθος των κεφαλών της όμως οι αριθμοί ποικίλουν από εννέα ως εκατό. Η μορφή της γιγάντιας αυτής νεροφίδας ήταν φοβερή και τρομερή, αποκρουστική. Είχε ένα τεράστιο σώμα και τα εννέα φιδίσια κεφάλια της ξερνούσαν φωτιά. Από τα ρουθούνια της ξεφυσούσε δηλητήριο, ικανό να σκοτώσει ακαριαία όποιον την πλησίαζε. Η Ύδρα έβγαινε από την σπηλιά της, λεηλατούσε τις γειτονικές περιοχές και αποδεκάτιζε κοπάδια και ανθρώπους. Ο [[Ηρακλής]] ανέλαβε την εντολή να σκοτώσει τη Λερναία Ύδρα και να απαλλάξει τους κατοίκους της Λέρνης από το τέρας. Για την δύσκολη αυτή αποστολή κάλεσε ως βοηθό τον ανιψιό του [[Ιόλαος|Ιόλαο]], γιο του Ιφικλή και της Αυτομέδουσας.
Με ηνίοχο τον Ιόλαο ξεκίνησαν με την άμαξα του Ηρακλή για τον τόπο που λημέριαζε η Ύδρα. Ο Ηρακλής σε όλη την διαδρομή σχεδίαζε πώς θα εξοντώσει τον δράκο του νερού με τα εννιά κεφάλια. Καθώς πλησίαζαν φάνηκε το τέρας κουλουριασμένο να αναπαύεται κοντά στην πηγή Αμυμώνη κάτω από ένα πλάτανο. Μέχρι να φτάσουν στο λημέρι του ο ήρωας είχε καταστρώσει κι όλας σχέδιο εξόντωσής του. Αρχικά, για να αναγκάσει την Ύδρα να βγει και να πολεμήσει μαζί του, άρχισε να της ρίχνει πυρωμένα βέλη. Το τέχνασμα πέτυχε. Εξαγριωμένη η Ύδρα πετάχτηκε από τη φωλιά της και επετέθηκε στον Ηρακλή. Αυτό περίμενε και ο ήρωας. Την άρπαξε με δύναμη και την ακινητοποίησε. Αλλά αστραπιαία και εξίσου δυναμικά η Ύδρα τυλίχτηκε σφικτά γύρω από το πόδι του Ηρακλή. Ο ήρωας δεν έχασε καιρό. Σήκωσε αμέσως το ρόπαλό του και άρχισε να χτυπάει με δύναμη τα κεφάλια της, ενώ με ένα δρεπάνι τα έκοβε. Με τρόμο όμως διαπίστωσε πως ένα κεφάλι της έκοβε, δύο φύτρωναν στη θέση του. Στην δύσκολη αυτή στιγμή εμφανίστηκε από το πουθενά ένας τεράστιος κάβουρας, ο οποίος με τις τεράστιες δαγκάνες του άρχισε να δαγκώνει το ελεύθερο πόδι τον Ηρακλή προκαλώντας του φοβερό πόνο. Αμέσως ο ήρωας κατάλαβε ότι η Ήρα έστειλε τον κάβουρα για να δυσκολέψει το έργο του. Χωρίς δεύτερη σκέψη σήκωσε το ρόπαλό του και αντί να χτυπήσει την Ύδρα το στρέφει στον κάβουρα και με τρομερή δύναμη του ρίχνει μια και τον σκοτώνει επί τόπου. Αμέσως μετά στρέφεται πάλι στην Ύδρα. Και ενώ συνέχιζε να την χτυπά και να κόβει τα κεφάλια της σκεφτόταν πώς θα καταφέρει να την εξοντώσει. Τελικά βρήκε τη λύση. Κάλεσε τον Ιόλαο. Του ζήτησε να πάει στο δάσος να ανάψει μια μεγάλη φωτιά και να κόψει δάδες. Να βυθίσει τις δάδες στις φλόγες. Και κάθε φορά που ο ήρωας έκοβε ένα κεφάλι της Λερναίας Ύδρας, ο Ιόλαος αμέσως έπρεπε να καίει την πληγή με το αναμμένο δαυλί, ώστε να μη προλάβει να φυτρώσει άλλο κεφάλι. Αυτήν την φορά το σχέδιο είχε επιτυχία. Βέβαια η προσπάθεια ήταν δύσκολη, επίμονη και επίπονη. Τελικά όμως κάηκαν και νεκρώθηκαν όλα τα θνητά κεφάλια του δράκου του νερού. Ο ήρωας είδε με ικανοποίηση την Λερναία Ύδρα αποδυναμωμένη, να μην μπορεί πλέον να προβάλει καμία αντίσταση. Το φιδίσιο κορμί της, το τυλιγμένο σφιχτά στο πόδι του χαλάρωσε. Η Ύδρα έγειρε, αλλά δεν πέθανε, γιατί το αθάνατο κεφάλι της έμενε ολοζώντανο, που σήμαινε ότι ο άθλος δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί. Το δε αείζωο κεφάλι με το θανατηφόρο δηλητήριο και το τρομακτικό βλέμμα συνέχιζε να απειλεί το σύμπαν. Ο ήρωας ήξερε ότι αυτό το κεφάλι δεν υπήρχε περίπτωση να το θανατώσει. Ένα πράγμα μόνο μπορούσε να κάνει. Σήκωσε στους ώμους του το εξασθενισμένο κορμί της Ύδρας με το αθάνατο κεφάλι και το έφερε στο δρόμο Λέρνης- Ελαιούντας. Εκεί έκοψε το κεφάλι της και το έθαψε πολύ βαθιά στην γη. Τέλος, έβαλε και ένα τεράστιο λίθο από πάνω, ώστε να είναι γνωστό ότι εκεί θάφτηκε ένα τέρας που αφάνιζε ζώα και ανθρώπους, ότι η εξόντωσή του ήταν άθλος του Ηρακλή και ότι για να σηκώσει κάποιος τον λίθο και να ελευθερώσει το αθάνατο κεφάλι της Λερναίας Ύδρας έπρεπε να διαθέτει τη δύναμη του ήρωα. Στη συνέχεια, για να έχει και κάποιο προσωπικό όφελος, έσκισε το άψυχο πια κορμί της Ύδρας και βούτηξε τα βέλη του στη χολή της που περιείχε ένα θανατηφόρο δηλητήριο, το οποίο δεν υπήρχε στον κόσμο αντίδοτο να το πολεμήσει. Αυτό το δηλητήριο στη συνέχεια έγινε αιτία θανάτου και του ίδιου του Ηρακλή και του σοφού Κένταυρου Χείρωνα. Λες και νεκρό το θηρίο έπαιρνε εκδίκηση για τον χαμό του.
Μετά την σκληρή μάχη με την Ύδρα οι δύο αγωνιστές γεμάτοι πληγές και αίματα πήγαν στους Δελφούς και ζήτησαν την βοήθεια του Απόλλωνα, να γίνουν καλά. Ο Απόλλων τους έστειλε ανατολικά στην όχθη ενός ποταμού να αναζητήσουν το βοτάνι που έμοιαζε με την Ύδρα, να το πιουν και να θεραπεύσουν τις πληγές τους. Έτσι και έκαναν. Στη συνέχεια ο Ηρακλής επέστρεψε στον Ευρυσθέα και του ανακοίνωσε το αποτέλεσμα της μάχης. Ο Ευρυσθέας όμως δεν αναγνώρισε τον άθλο αυτόν, επειδή ο Ηρακλής βοηθήθηκε από τον Ιόλαο.
== Εκφράσεις ==
Στην καθημερινή γλώσσα, συνηθίζεται να αποκαλείται "Λερναία Ύδρα" κάθε περίπτωση εργασίας που παρόλη την προσπάθεια να τελειώσει, παρουσιάζονται νέα δεδομένα που καθυστερούν την περάτωσή της.
==Πηγές==
* "Ελληνική Μυθολογία, Ηρακλής - Πανελλήνιες Εκστρατείες" μέρος Ά, Εκδοτική Αθηνών, 2014, σελ. 36-37.
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
| |||