Οθωμανική Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 340:
==Δημογραφικά==
Μια εκτίμηση πληθυσμού για την Αυτοκρατορία των 11.692.480 για την περίοδο 1520-1535 προέκυψε με την καταμέτρηση των νοικοκυριών σε οθωμανικά μητρώα για τη [[Φόρος της δεκάτης|δεκάτη]] και τον πολλαπλασιασμό αυτού του αριθμού επί 5.<ref>Kabadayı, M. Erdem (28 October 2011). "Inventory for the Ottoman Empire / Turkish Republic" (PDF). Istanbul Bilgi University. Archived from the original (PDF) on 28 October 2011.</ref> Για άγνωστους λόγους, ο πληθυσμός το 18ο αιώνα ήταν χαμηλότερος από ότι το 16ο αιώνα<ref>Leila Erder and Suraiya Faroqhi (October 1979). "Population Rise and Fall in Anatolia 1550–1620". Middle Eastern Studies. 15 (3): 322–345. doi:10.1080/00263207908700415.</ref>. Μια εκτίμηση των 7.230.660 από την πρώτη απογραφή που πραγματοποιήθηκε το 1831 θεωρείται αρκετά υποτιμημένη, καθώς αυτή η απογραφή προοριζόταν μόνο για την καταγραφή
[[File:Ottoman Smyrna.jpg|thumb|left|Η [[Σμύρνη]] υπό την Οθωμανική κυριαρχία το 1900]]
Οι απογραφές των οθωμανικών εδαφών ξεκίνησαν μόνο στις αρχές του 19ου αιώνα. Τα στοιχεία από το 1831 και μετά είναι διαθέσιμα ως επίσημα αποτελέσματα απογραφής, αλλά οι απογραφές δεν κάλυπταν ολόκληρο τον πληθυσμό. Για παράδειγμα η απογραφή του 1831 καταμέτρησε μόνο άνδρες και δεν κάλυπτε όλη την αυτοκρατορία.<ref>Kinross 1979, p. 281.</ref><ref>Kabadayı, M. Erdem (28 October 2011). "Inventory for the Ottoman Empire / Turkish Republic" (PDF). Istanbul Bilgi University. Archived from the original (PDF) on 28 October 2011.</ref> Για προηγούμενες περιόδους, οι εκτιμήσεις σχετικά με το μέγεθος και την κατανομή του πληθυσμού βασίζονται σε αντίστοιχα δημογραφικά πρότυπα.<ref>Shaw, S. J. (1978). The Ottoman Census System and Population, 1831–1914. International Journal of Middle East Studies. Cambridge University Press. p. 325. The Ottomans developed an efficient system for counting the empire's population in 1826, a quarter of a century after such methods were introduced in Britain, France and America.</ref>
Ωστόσο άρχισε να αυξάνεται φτάνοντας τα 25-32 εκατομμύρια το 1800, με περίπου 10 εκατομμύρια στις ευρωπαϊκές επαρχίες (πρωτίστως τα [[Βαλκάνια]]), 11 εκατομμύρια στις ασιατικές και περίπου 3 εκατομμύρια στις αφρικανικές επαρχίες. Η [[πυκνότητα πληθυσμού] ήταν υψηλότεροι στις ευρωπαϊκές επαρχίες, διπλάσια από εκείνη στη Μικρά Ασία, που με τη σειρά της ήταν τριπλάσια εκείνης στο Ιράκ και τη Συρία και πενταπλάσια εκείνης στην Αραβία<ref>Quataert 2000, pp. 110–111.</ref>
[[File:Bridge and Galata Area, Istanbul, Turkey by Abdullah Frères, ca. 1880-1893 (LOC).jpg|thumb|Αποψη του [[Γαλατάς|Γαλατά]] (Καράκιοϊ) και της ομώνυμης Γέφυρας στον [[Κεράτιος κόλπος|Κεράτιο Κόλπο]], π. 1880–1893]]
Προς το τέλος της αυτοκρατορίας το [[Προσδόκιμο επιβίωσης|προσδόκιμο ζωής]] ήταν 49 χρόνια, σε σύγκριση με τα 25 στη Σερβία στις αρχές του 19ου αιώνα<ref>Quataert 2000, p. 112.</ref>. [[Επιδημία|επιδημικές ασθένειες]] και λιμοί προκαλούσαν μεγάλες αναστατώσεις και δημογραφικές αλλαγές. Το 1785 περίπου το ένα έκτο του πληθυσμού της Αιγύπτου πέθανε από [[πανώλη]] και ο πληθυσμός του [[Χαλέπι|Χαλεπίου]] μειώθηκε κατά είκοσι τοις εκατό το 18ο αιώνα. Έξι λιμοί έπληξαν μόνο την Αίγυπτο μεταξύ 1687 και 1731 και ο τελευταίος λιμός που έπληξε τη Μικρά Ασία ήταν τέσσερις δεκαετίες αργότερα.<ref>Quataert 2000, p. 113.</ref>
Η ανάπτυξη των πόλεων-λιμανιών έπεφερε τη συσσώρευση πληθυσμού που προκάλεσε η εμφάνιση των ατμοπλοίων και των σιδηροδρόμων. Η [[αστικοποίηση]] αυξήθηκε από το 1700 ως το 1922, με την ανάπτυξη των πόλεων. Πόλεις-λιμάνια είδαν τον πληθυσμό τους να αυξάνεται, όπως η Θεσσαλονίκη στην Ελλάδα από 55.000 το 1800 σε 160.000 το 1912 και η Σμύρνη, από 150.000 το 1800 σε 300.000 το 1914.<ref>Quataert 2000, p. 114.</ref><ref>Pamuk, S (August 1991). "The Ottoman Empire and the World Economy: The Nineteenth Century". International Journal of Middle East Studies. Cambridge University Press. 23 (3).</ref> Ορισμένες περιοχές είχαν αντίθετα μείωση πληθυσμού - το [[Βελιγράδι]] είδε τον πληθυσμό του να μειώνεται από 25.000 σε 8.000, κυρίως λόγω πολιτικών συγκρούσεων.<ref>Quataert 2000, p. 114.</ref>
Οι οικονομικές και πολιτικές μεταναστεύσεις συντάραξαν ολόκληρη την αυτοκρατορία. Για παράδειγμα η προσάρτηση από τη [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσία]] και την [[Μοναρχία των Αψβούργων|Αυστρία των Αψβούργων]] περιοχών της Κριμαίας και των Βαλκανίων αντίστοιχα προκάλεσε μεγάλες εισροές Μουσουλμάνων προσφύγων - 200.000 [[Τάταροι της Κριμαίας]] κατέφυγαν στη [[Δοβρουτσά]]<ref>Quataert 2000, pp. 115.</ref>. Μεταξύ 1783 και 1913 περίπου 5-7 εκατομμύρια πρόσφυγες πλημμύρισαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, εκ των οποίων τουλάχιστον 3,8 εκατομμύρια ήταν από τη Ρωσία. Κάποιες μεταναστεύσεις άφησαν ανεξίτηλα σημάδια όπως η πολιτική ένταση μεταξύ τμημάτων της αυτοκρατορίας (π.χ. Τουρκία και Βουλγαρία), ενώ παρατηρήθηκαν φυγοκεντρικές τάσεις σε άλλες περιοχές. Οι κατά τόπους οικονομίες επηρεάστηκαν επίσης από την απώλεια τεχνιτών, εμπόρων, βιοτεχνών και γεωργών<ref>Quataert 2000, pp. 116</ref>. Από το 19ο αιώνα μεγάλο ποσοστό μουσουλμανικών πληθυσμών από τα Βαλκάνια μετανάστευσε στην σημερινή Τουρκία. Αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονται [[Μουατζίρης|Mουχατσίρ]]. <ref>McCarthy, Justin (1995). Death and exile: the ethnic cleansing of Ottoman Muslims, 1821–1922. Darwin Press. p. [page needed]. ISBN 978-0-87850-094-9</ref>. Κατά την κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1922 το ήμισυ του αστικού πληθυσμού της Τουρκίας καταγόταν από μουσουλμάνους πρόσφυγες από τη Ρωσία.<ref>Stone, Norman (2005). "Turkey in the Russian Mirror". In Mark Erickson, Ljubica Erickson. Russia War, Peace And Diplomacy: Essays in Honour of John Erickson. Weidenfeld & Nicolson. p. 95. ISBN 978-0-297-84913-1. Retrieved 11 February 2013.</ref>
== Χρονολόγιο ==
| |||