Τρίτη Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Προήλθε από πολιτικά δεξιά πτέρυγα του Ελληνικού Στρατού από έμπιστους στους Βρετανούς και στο Βασιλιά στρατιωτικούς, μετά την καταστολή του [[Ελληνικά κινήματα της Μέσης Ανατολής|κινήματος της Μέσης Ανατολής]] της 6ης Απριλίου 1944 στην Αίγυπτο<ref>Βασίλειος Παπαδάκης, Διπλωματική Ιστορία του Ελληνικού πολέμου 1940-45, 1957 σ. 339</ref>. Συστάθηκε στις [[31 Μαΐου]] 1944 στο στρατόπεδο "Ινσαρίγιε" του [[Λίβανος|Λιβάνου]] ενώ στις [[19 Ιουνίου]] μεταφέρθηκε στην Τρίπολη του Λιβάνου και στο 'Κέντρο Εκπαίδευσης Ορεινού Αγώνα" του [[Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής|ΣΣΜΑ]]. Στις [[28 Ιουλίου]] η σύνθεσή της έχει συμπληρωθεί και ολοκληρωθεί, αποτελούμενη από 3.337 άνδρες, εκ των οποίων 205 αξιωματικοί και 89 ανθυπασπιστές. Διοικήθηκε από τον συνταγματάρχη [[Θρασύβουλος Τσακαλώτος|Θρασύβουλο Τσακαλώτο]] και πολέμησε στην [[Μάχη του Ρίμινι]]<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμ. ΙΔ΄σ. 104 ISBN 960-213-393-7</ref> στην Ιταλία (υπό τη Διοίκηση του 1ου Καναδικού Σώματος), όπου κέρδισεμε προσωπική εντολή του Τσώρτσιλ ενεπλάκη για να αποκτήσει πολεμική εμπειρία τον τιμητικό τίτλο «Ταξιαρχία Ρίμινι» και κατά την πρώτη φάση του κατα κάποιους ιστορικούς Ελληνικού εμφυλίου εναντίωνεναντίον του [[ΕΑΜ]] στα [[Δεκεμβριανά]] όπου ήρθαν 90.000 Βρετανοί στρατιώτες στην Αθήνα.

Στη διατήρηση ή διάλυση της, όπως και του [[ΕΛΑΣ]], θα επικεντρωθεί η κρίση που θα οδηγήσει στη Δεκεμβριανή σύγκρουση. Κεντρώοι πολιτικοί θα επικρίνουν την ταξιαρχία ως μισθοφόρους. Κατα την διάρκεια των Δεκεμβριανών η ταξιαρχία δέχθηκε επίθεση στο [[Γουδή]] από άνδρες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (κυριως της 2ης μεραρχία της Στερεάς Ελλάδας-περίπου 4.000 άνδρες, ενώ το σύνολο των κυβερνητικών δυνάμεων ήταν 4.700) που αποχώρησαν με εξαιρετικά σημαντικές απώλειες αφού οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ απέτυχαν να αιφνιδιάσουν τους "βετεράνους" της ταξιαρχίας ενω παράλληλα η ταξιαρχία διέθετε και κάλυψη αρμάτων μάχης. Την προετοιμασία της άμυνας την σχεδίαζαν για μήνες οι Βρετανοί. Ο ίδιος ο Τσακαλώτος ζήτησε την ισοπέδωση της Καισαριανής από την ΡΑΦ με αιτιολογία ότι οι προασπιστές της είναι ''Γερμανοί, Βούλγαροι και τίποτε άλλο''.<ref>Μενέλαος Χαραλαμπίδης, «Δεκεμβριανά 1944, η Μάχη της Αθήνας», σελ. 128 </ref>