Οθωμανική Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 371:
Οι σχισματικοί μουσουλμάνοι, που θεωρούντο αιρετικοί, όπως οι [[Δρούζοι]], οι [[Ισμαηλισμός|Ισμαηλίτες]], οι [[Αλεβισμός|Αλεβίτες]] και οι [[Αλαουίτες]], κατατάσσονταν κάτω από τους Εβραίους και τους Χριστιανούς.<ref>Why there is more to Syria conflict than sectarianism". BBC News. Retrieved 5 June 2013.</ref> Το 1514 ο Σουλτάνος [[Σελίμ Α΄]] διέταξε τη σφαγή 40.000 Αλεβίτών της Μικράς Ασίας (''Κιζιλμπάς''), που τους θεωρούσε [[πέμπτη φάλαγγα]] της αντίπαλης αυτοκρατορίας των [[Σαφαβίδες|Σαφαβιδών]]. Στο Σελίμ οφειλόταν επίσης μια άνευ προηγουμένου και ταχεία επέκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μέση Ανατολή, ειδικά με την κατάκτηση του [[Μαμελουκικό Σουλτανάτο (Κάιρο)|Μαμελουκικού Σουλτανάτου της Αιγύπτου]]. Με αυτές τις κατακτήσεις ο Σελίμ ενίσχυσε περαιτέρω την αξίωση των Οθωμανών να αποτελούν Ισλαμικό [[χαλιφάτο]], αν και οι Οθωμανοί σουλτάνοι διεκδικούσαν τον τίτλο του χαλίφη από το 14ο αιώνα, ξεκινώντας από το [[Μουράτ Α΄]] (β. 1362 - 1389)<ref>Lambton, Ann; Lewis, Bernard (1995). The Cambridge History of Islam: The Indian sub-continent, South-East Asia, Africa and the Muslim west. 2. Cambridge University Press. p. 320. ISBN 978-0-521-22310-2.</ref> Το χαλιφάτο διατηρήθηκε από τους Οθωμανούς σουλτάνους μέχρι το τέλος της ύπαρξης του αξιώματος, που επήλθε με την κατάργησή του στις 3 Μαρτίου 1924 από τη [[Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας]] και την εξορία του τελευταίου χαλίφη, [[Αμπντούλ Μετζίτ Β΄]], στη Γαλλία.
====Χριστιανισμός και Ιουδαϊσμός====
[[File:Gennadios II and Mehmed II.jpg|thumb|Ο [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής|Μωάμεθ ο Πορθητής]] και ο Πατριάρχης [[Γεννάδιος Σχολάριος|Γεννάδιος Β΄]]]]
Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία οι Χριστιανοί είχαν εγγυημένες περιορισμένες ελευθερίες (όπως το δικαίωμα στη λατρεία). Απαγορευόταν να φέρουν όπλα ή να ιππεύουν και τα σπίτια τους δεν μπορούσαν να ξεπερνούν σε ύψος εκείνα των μουσουλμάνων, μαζί με διάφορους άλλους νομικούς περιορισμούς.<ref>Akçam, Taner (2006). A shameful act: the Armenian genocide and the question of Turkish responsibility. New York: Metropolitan Books. p. 24. ISBN 0-8050-7932-7.</ref> Πολλοί Χριστιανοί και Εβραίοι αλλαξοπίστησαν για να εξασφαλίσουν πλήρη δικαιώματα στην κοινωνία. Οι περισσότεροι ωστόσο συνέχισαν να ακολουθούν τις παλιές τους θρησκείες χωρίς περιορισμό.<ref>Ottoman Empire". Encyclopædia Britannica.</ref>
Με το σύστημα των [[μιλλέτ]] οι μη μουσουλμάνοι θεωρούντο υπήκοοι της αυτοκρατορίας, αλλά δεν υπόκειντο στη μουσουλμανική πίστη ή στο μουσουλμανικό νόμο. Το μιλλέτ των Ορθόδοξων, για παράδειγμα, εξακολουθούσε επίσημα να υπόκειται νομικά στον [[Ιουστινιάνειος Κώδικας|Ιουστινιάνειο Κώδικα]], που είχε ισχύσει στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία για 900 χρόνια. Επίσης, ως τη μεγαλύτερη ομάδα μη μουσουλμανικών υπηκόων του Ισλαμικού Οθωμανικού κράτους, στο μιλλέτ των Ορθόδοξων είχαν παραχωρηθεί ορισμένα ειδικά προνόμια στους τομείς της πολιτικής και του εμπορίου και έπρεπε να πληρώνει υψηλότερους φόρους από τους μουσουλμάνους.<ref>Krummerich, Sean (1998–99). "The Divinely-Protected, Well-Flourishing Domain: The Establishment of the Ottoman System in the Balkan Peninsula". The Student Historical Journal. Loyola University New Orleans. 30. Archived from the original on 10 June 2009. Retrieved 11 February 2013.</ref><ref>"Turkish Toleration". The American Forum for Global Education. Archived from the original on 20 March 2001. Retrieved 11 February 2013.</ref>
Παρόμοια μιλλέτ καθιερώθηκαν για την Οθωμανική Εβραϊκή κοινότητα, που ήταν υπό την εξουσία του ''[[Χαχάμ Μπασί]]'' ή Οθωμανού [[Ραββίνος|Αρχιραββίνου]], η [[Αρμενική Αποστολική Εκκλησία|Αρμενική Ορθόδοξη]] κοινότητα, που ήταν υπό την εξουσία ενός επικεφαλής επισκόπου και μια σειρά άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων.<ref>Syed, Muzaffar Husain (2011). A Concise History of Islam. New Delhi, India: Vij Books India. p. 97. ISBN 978-9381411094.</ref> Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το σύστημα των μιλλέτ είναι ένα παράδειγμα προνεωτερικού θρησκευτικού πλουραλισμού<ref> Sachedina, Abdulaziz Abdulhussein (2001). The Islamic Roots of Democratic Pluralism. Oxford University Press. pp. 96–97. ISBN 0-19-513991-7. The millet system in the Muslim world provided the pre-modern paradigm of a religiously pluralistic society by granting each religious community an official status and a substantial measure of self-government.</ref>.
== Χρονολόγιο ==
| |||