Ο Σταυρίδης εντάχθηκε στο [[ΣΕΚΕ]], αμέσως μετά την ίδρυσή του, στο Τμήματμήμα της Δράμας. Στο 2ο Συνέδριο του ΣΕΚΕ, τον Απρίλη του 1920, ο Σταυρίδης ήταν αντιπρόσωπος του τμήματος της Δράμας. Το 1921 επιστρατεύθηκε και πάλι και στάλθηκε στη [[Μικρά Ασία]]. Δραστηριοποιήθηκε στο Μικρασιατικό Μέτωπο ως στέλεχος του κόμματος μαζί με τον [[Παντελής Πουλιόπουλος|Παντελή Πουλιόπουλο]] και τον [[Γιώργος Νίκολης|Γιώργη Νίκολη]], προβάλλοντας τις τότε θέσεις του ΣΕΚΕ ενάντια στη [[Μικρασιατική Εκστρατεία]]<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ τόμος Α' (2012), σελ. 114-115</ref>. Με τη λήξη της μικρασιατικής εκστρατείας επέστρεψε στην Αθήνα, ανέλαβε συντάκτης του [[Ριζοσπάστης|Ριζοσπάστη]] και δραστηριοποιήθηκε στο [[Πανελλήνια Ομοσπονδία Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατών|Κίνημα των Παλαιών Πολεμιστών]]. Επίσης εντάχθηκε άμεσα στην ηγετική ομάδα του ΣΕΚΕ, καθώς πολλά στελέχη του κόμματος ήταν φυλακισμένα.
Το Σεπτέμβη του [[1923]] στο 2ο Έκτακτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Στο 3ο Έκτακτο Συνέδριο του κόμματος το Δεκέμβρη του 1924 ο Σταυρίδης θα επανεκλεγεί μέλος της ΚΕ, και μαζί με τον Πουλιόπουλο θα πρωτοστατήσουν στη μετονομασία του ΣΕΚΕ σε [[ΚΚΕ]], στη διαγραφή της ιδρυτικής γενιάς του ΣΕΚΕ ως οπορτουνιστών και στη [[μπολσεβίκοι|μπολσεβικοποίηση]] του κόμματος.<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ τόμος Α' (2012), σελ. 153</ref>
