Ελευθέριος Σταυρίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ελευθέριος (ή Λευτέρης) Σταυρίδης''' ([[Σηλυβρία|Σηλυμβρία]] [[1893]] - [[14 Μαΐου]] [[1966]]) ήταν Έλληνας [[δημοσιογράφος]], Γραμματέας της ΚΕ του [[ΚΚΕ]] την περίοδο [[1925]]-[[1926]] και βουλευτής το 1926, αργότερα αντικομμουνιστής και γραμματέας της [[Ακροδεξιά|ακροδεξιάς]] οργάνωσης [[Εθνική Ένωσις Ελλάς]] (ΕΕΕ ή 3Ε), και ένας από τους κύριους φορείς της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας της εποχής.

Ο Ελευθέριος Σταυρίδης γεννήθηκε στη [[Σηλυμβρία]]Σηλυβρία της [[Ανατολικής Θράκη]]ςΘράκης το 1893. Ήταν μέλος επταμελούς οικογένειας και ορφάνεψε από πολύ μικρή ηλικία. Την κηδεμονία του τότε ανέλαβε ο θείος του Νεκτάριος Καραμπουρούνης <ref name="ReferenceA">Ελ. Σταυρίδης: Τα παρασκήνια του ΚΚΕ, Εκδ. Σύγχρονη Σκέψις, προλογικό σημείωμα, σελ. 4</ref>. Μεταβαίνει στην [[Κωνσταντινούπολη]] όπου τελειώνει την [[Μεγάλη του Γένους Σχολή]]. Κατόπιν έρχεται στην Αθήνα και φοιτά στη [[Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή|Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή]] που εκείνη την εποχή διευθύνει ο θείος του. Κατόπιν διορίζεταιΔιορίζεται υπάλληλος στο Υπουργείο Εσωτερικών. Επιστρατεύεται το 1915 και στέλνεταικαταλήγει στηστην Μακεδονία. Αποκλείεται στη [[Δράμα]]. Το 1917 μεταφέρεται μαζί με τον άρρενα πληθυσμό στο [[Πλέβεν]]Πλεύεν της [[Βουλγαρία]]ςΒουλγαρίας, σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μέχρι τη λήξη του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]]. Με τη συνθηκολόγηση της Βουλγαρίας τον Οκτώβριο του 1918 ελευθερώνεται από το στρατόπεδο συγκέντρωσης, έρχεται στην Ελλάδα και τοποθετείται ως υπάλληλος στη Διοίκησηδιεύθυνση Ανατολικής Μακεδονίας, στη Δράμα<ref name="ReferenceA"/>.

Ο Σταυρίδης εντάχθηκε στο [[ΣΕΚΕ]], αμέσως μετά την ίδρυσή του, στο τμήμαΤμήμα της Δράμας. Στο 2οΒ' Συνέδριο του ΣΕΚΕ, τον Απρίλη του 1920, ο Σταυρίδης ήταν αντιπρόσωπος του τμήματος της Δράμας. Το 1921 επιστρατεύθηκε και πάλι και στάλθηκε στη [[ΜικράΜικρα Ασία]]. Δραστηριοποιήθηκε στο Μικρασιατικό Μέτωπομέτωπο ως στέλεχος του κόμματος μαζί με τον [[Παντελής Πουλιόπουλος|Παντελή Πουλιόπουλο]] και τον [[Γιώργος Νίκολης|Γιώργη Νίκολη]], προβάλλοντας τις τότε θέσεις του ΣΕΚΕ ενάντια στηστην [[Μικρασιατική Εκστρατείαεκστρατεία]]<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ τόμος Α' (2012), σελ. 114-115</ref>. Με τη λήξη της μικρασιατικής εκστρατείας επέστρεψε στην Αθήνα, ανέλαβε συντάκτης του [[Ριζοσπάστης|Ριζοσπάστη]] και δραστηριοποιήθηκε στο [[Πανελλήνια Ομοσπονδία Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατών|Κίνημακίνημα των Παλαιών Πολεμιστών]]. Επίσης εντάχθηκε άμεσα στην ηγετική ομάδα του ΣΕΚΕ, καθώς πολλά στελέχη του κόμματος ήταν φυλακισμένα.

Το Σεπτέμβη του [[1923]] στο 2ο Έκτακτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Στο 3ο Έκτακτο Συνέδριο του κόμματοςΚόμματος το Δεκέμβρη του 1924 ο Σταυρίδης θα επανεκλεγεί μέλος της ΚΕ, και μαζί με τον Πουλιόπουλο θα πρωτοστατήσουν στηστην μετονομασία του ΣΕΚΕ σε [[ΚΚΕ]], στη διαγραφή της ιδρυτικής γενιάς του ΣΕΚΕ ωςσαν οπορτουνιστώνοπορτουνιστές και στηστην [[μπολσεβίκοι|μπολσεβικοποίηση]] του κόμματος.<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ τόμος Α' (2012), σελ. 153</ref>

Το Σεπτέμβριο του 1925 εκλέχθηκε προσωρινός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, αντικαθιστώντας τον [[Παντελής Πουλιόπουλος|Παντελή Πουλιόπουλο]], που είχε συλληφθεί από το [[Κίνημα Παγκάλου 25ης Ιουνίου 1925|Δικτατορικό Καθεστώς του Πάγκαλου]]. Κατά το ξέσπασμα του [[Γεώργιος Κονδύλης|κονδυλικού κινήματος]] του 1926 για την ανατροπή της δικτατορίας του [[Θεόδωρος Δ. Πάγκαλος|Παγκάλου]], ο Σταυρίδης πρότεινε μια συνεργασία ευρύτερηςσε και βαθύτερηςμεγαλύτερο έκτασηςβάθος με τον Κονδύλη και άλλους αστικούς παράγοντες, πράγμα το οποίο δεν δέχτηκε η υπόλοιπη καθοδήγηση του κόμματος, που επιθυμούσε την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος και τη συνέχιση της επαναστατικής πάλης. Το Σεπτέμβριο του 1926 στη θέση του Γραμματέα τον αντικατέστησε ο [[Παστιάς Γιατσόπουλος]].<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ τόμος Α' (2012), σελ. 186-187</ref>

Στις εκλογές του [[Νοέμβριος|Νοέμβρη]] του 1926 ο Σταυρίδης εκλέχθηκε βουλευτής του ΚΚΕ στην [[Καβάλα]]. Ωστόσο δύο χρόνια αργότερα, το [[1928]], ο Σταυρίδης διαγράφηκε από το ΚΚΕ με την κατηγορία της "φιλοαστικής παρέκκλισης".<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ τόμος Α' (2012), σελ. 196</ref>

Στη συνέχεια υπήρξε άμεση προσχώρησήπροσχώρηση του στο [[Κόμμα των Προοδευτικών Φιλελευθέρων]] του [[Γεώργιος Καφαντάρης|Γεωργίου Καφαντάρη]], καθώς και [[Αντικομμουνισμός|αντικομμουνιστική]] μεταστροφή του. Μάλιστα, αμέσως μετά τη μεταστροφή του αυτή, ξυλοκοπήθηκε στην παραλία της [[Καβάλα]]ς, στην περιφέρεια που είχε εκλεγεί βουλευτής<ref>Αλέξανδρος Δάγκας: Ο χαφιές, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα</ref>. Ο Σταυρίδης για τα επόμενα χρόνια υπήρξε στενός συνεργάτης του Καφαντάρη και πολιτεύτηκε αρκετές φορές με το κόμμα του. Ωστόσο, παράλληλα με τη συνεργασία του αυτή ο Σταυρίδης συμμετείχε ενεργά στην ίδρυση της ακροδεξιάς φασιστικήςφιλοφασιστικής οργάνωσης [[Εθνική Ένωσις Ελλάς]], των λεγομένων ''Τριών Έψιλον'' <ref>Άγγελος Ελεφάντης: Η επαγγελία της αδύνατης Επανάστασης: ΚΚΕ και αστισμός στο Μεσοπόλεμο, Εκδόσεις Θεμέλιο, σελ. 50</ref>. Κατά τη διάρκεια της [[Δικτατορία της 4ης Αυγούστου|μεταξικής δικτατορίας]] ο Σταυρίδης συνεργάστηκε με το νέο καθεστώς, ενώ στην [[Κατοχή]] διετέλεσε διευθυντής της εφημερίδας [[Ακρόπολις (εφημερίδα)|"Ακρόπολις"]].

Το 1946 πηγαίνει στη [[Θεσσαλονίκη]] όπου γεννιέται και η μοναδική του κόρη. Την ίδια χρονιά γυρίζει στην [[Αθήνα]] όπου και κρύβεται από το φόβο των κομμουνιστών σε γνωστή κλινική των Αθηνών σε όλη τη διάρκεια του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946–1949|Εμφυλίου]]εμφυλίου. Το 1949 μετακομίζει στη Θεσσαλονίκη όπου δημοσιογραφεί στις εφημερίδες ''Μακεδονία'' και ''Ελληνικός Βορράς''.

Το 1952 γίνεται διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού Θεσσαλονίκης. Το 1953 έρχεται στην Αθήνα όπου γίνεται σύμβουλος του τότε αρχηγού [[ΓΕΣ]] [[Σόλων Γκίκας|Σόλωνος Γκίκα]]. Διδάσκει στις Σχολές Γενικής Μορφώσεως, Εθνικής Αμύνης, Σχολής Πολέμου και Σχολής Χωροφυλακής, μαθήματα προπαγάνδας και ιστορίας του ΚΚΕ. Το 1953 εκδίδει το βιβλίο του "'''Τα παρασκήνια του ΚΚΕ'''".

Το 1958 επί κυβερνήσεως [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Καραμανλή]] ο Σταυρίδης έγινε σύμβουλος στο υπουργείο ΠροεδρίαςΠροεδρείας της Κυβερνήσεως μέχρι το 1964<ref name="ReferenceB">Ελ. Σταυρίδης:Τα Παρασκήνια του ΚΚΕ, Προλογικό σημείωμα, σελ.4</ref>.

Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Καραμανλή ο Σταυρίδης συμμετείχε στη συγκρότηση μυστικής αντικομμουνιστικής ιδεολογικής επιτροπής, στην οποία συμμετείχαν και οι [[Γεώργιος Γεωργαλάς (δημοσιογράφος)|Γεώργιος Γεωργαλάς]] και [[Γεώργιος Παπαδόπουλος]], και η οποία χρηματοδοτούτανχρηματοδοτούνταν από την κυβέρνηση και είχε στόχο να ανακοπεί η επιρροή της [[ΕΔΑ]] στην κοινωνία<ref>[http://www.iospress.gr/ios2002/ios20020210a.htm Το βρώμικο '58]</ref>, η οποία τότε βρισκόταν στην αξιωματική αντιπολίτευση ([[1958]]). Μάλιστα, εκτιμάται πως τα μυστικά κρατικά κονδύλια προς την "εθνικόφρονα" αντικομμουνιστική επιτροπή ανέρχονταν σε εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές, ποσό αξιοσημείωτο για την εποχή εκείνη<ref>http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=10/10/2010&id=212021 Ο δαιμόνιος θείος απ' το Ντιτρόιτ</ref>.

Ο Σταυρίδης επανακαλείται ωςσαν σύμβουλος στο υπουργείο ΠροεδρίαςΠροεδρείας της Κυβερνήσεως το 1966 επί [[Κυβέρνηση Στέφανου Στεφανόπουλου 1965|κυβερνήσεως Στεφανόπουλου]]. Όμως δεν θα προλάβει να αναλάβει καθήκοντα. Απεβίωσε στις 14 Μαΐου 1966<ref name="ReferenceB"/>.