Ρωσία του Κιέβου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 6:
Κατά τη μέγιστη επέκτασή του στα μέσα του 11ου αιώνα απλωνόταν από τη [[Βαλτική Θάλασσα]] στο βορρά μέχρι τη [[Μαύρη Θάλασσα]] στο νότο και από τις πηγές του [[Βιστούλας|Βιστούλα]] στα δυτικά μέχρι τη χερσόνησο Ταμάν (σημερινό [[Κράι Κρασνοντάρ|Κρασνοντάρ]]) στα ανατολικά, συνενώνοντας την πλειοψηφία των ανατολικών σλαβικών φυλών.
Το Κράτος των Ρως αρχίζει με τη βασιλεία (882–912) του [[Όλεγκ ο Σοφός|Πρίγκιπα Όλεγκ]], που επεξέτεινε τον έλεγχό του από το [[Νόβγκοροντ]] νότια κατά μήκος της κοιλάδας του ποταμού [[Δνείπερος|Δνείπερου]] για να προστατεύσει το εμπόριο από τις εξ ανατολών επιδρομές των [[Χάζαροι|Χαζάρων]] και μετέφερε την πρωτεύουσα στο στρατηγικότερο [[Κίεβο]]. Ο [[Σβιάτοσλαβ A΄ του Κιέβου|Σβιάτοσλαβ A΄]] (πέθανε το 972) πέτυχε την πρώτη μεγάλη επέκταση του εδαφικού ελέγχου των Ρως, διεξάγοντας ένα πόλεμο άλωσης της [[Χάζαροι|Αυτοκρατορίας των Χαζάρων]]. Ο [[Βλαδίμηρος Α΄ του Κιέβου|Βλαδίμηρος ο Μέγας]] (980–1015) [[Εκχριστιανισμός των Ρως|εισήγαγε το Χριστιανισμό]], βαπτιζόμενος ο ίδιος και με το βάπτισμα, με διάταγμα, των κατοίκων του Κιέβου και πέραν αυτού. Το Κράτος των Ρως έφθασε στη μεγαλύτερη έκτασή του υπό το [[Γιαροσλάβ Α΄ ο Σοφός|Γιαροσλάβ Α΄]] (1019–1054). Οι γιοί του συνήλθαν και εξέδωσαν τον πρώτο γραπτό νομικό κώδικά του, τη ''Δικαιοσύνη των Ρως'' (Правда Роська), λίγο μετά το θάνατό του.
Το κράτος άρχισε να παρακμάζει στα τέλη του 11ου αιώνα και κατά το 12ο αιώνα, αποσυντιθέμενο σε διάφορες αντίπαλες περιφερειακές δυνάμεις. Εξασθένησε ακόμη περισσότερο από οικονομικούς παράγοντες, όπως η κατάρρευση των εμπορικών δεσμών με το [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζάντιο]] λόγω της παρακμής της [[Κωνσταντινούπολη]]ς και της συνακόλουθης υποβάθμισης των [[Εμπορική Οδός Βαράγγων - Ελλήνων|εμπορικών δρόμων]] μέσω της επικράτειάς του. Το κράτος τελικά υπέκυψε στη [[Μογγολική αυτοκρατορία|Μογγολική]] εισβολή της δεκαετίας του 1240.
Γραμμή 83:
{{Ιστορία της Ρωσίας}}
Αν και τα επιτεύγματα του Σβιατοσλάβ διήρκεσαν μόλις λίγα χρόνια, αύξησαν σημαντικά το διεθνές κύρος του κράτους του και συνετέλεσαν στο να εγκαθιδρυθεί η κυριαρχία του Κιέβου σε ολόκληρη τη βορειοανατολική Ευρώπη για τους επόμενους δύο αιώνες. Δεν τεκμηριώνεται σαφώς πότε εισήχθη για πρώτη φορά ο τίτλος του Μεγάλου Δούκα, αλλά η σπουδαιότητα του πριγκιπάτου του Κιέβου αναγνωρίστηκε μετά το θάνατο του Σβιατοσλάβ Α΄ και τη διαμάχη που ακολούθησε μεταξύ [[Βλαδίμηρος Α΄ του Κιέβου|Βλαδίμηρου του Μέγα]] και Γιαροπόλκ Α΄. Η περιοχή του Κιέβου κυριάρχησε στο κράτος των Ρως τους δύο επόμενους αιώνες. Ο Μέγας Πρίγκιπας (''"Βελίκι Κνιάζ"'') έλεγχε τις περιοχές γύρω από την πόλη, και οι (θεωρητικά κατώτεροι) συγγενείς του τις άλλες πόλεις της επικράτειας και του πλήρωναν φόρο. Δημιουργούνται έτσι οι προϋποθέσεις της μέγιστης ακμής του κράτους των Ρως, στην οποία έφθασε στα χρόνια του Βλαδίμηρου του Μεγάλου (980–1015) και του Πρίγκιπα [[Γιαροσλάβ Α΄ ο Σοφός|Γιαροσλάβ Α΄ του Σοφού]] (1019–1054). Και οι δύο ηγέτες συνέχισαν τη σταθερή επέκταση του κράτους των Ρως, που είχε αρχίσει υπό τον Όλεγκ.
[[Αρχείο:Vasnetsov Bapt Vladimir.jpg|left|thumb|160px|''Η βάπτιση του Βλαδίμηρου'', Βίκτορ Βασνέτσοφ (1890)]]
Γραμμή 153:
|-
| align = center |[[File:Yaroslav I the Wise in Yaroslavl.jpg|50px]] [[1019]]-[[1054]]
|[[Γιαροσλάβ Α΄ ο Σοφός]]. Κωδικοποίηση του Δικαίου. Για πρώτη φορά ο Ρώσος ηγεμόνας αποκαλείται «τσάρος» που προέρχεται από το [[Λατινικά|λατ.]] Caesar. Εμφύλιοι των γιων του για την εξουσία μετά το θάνατό του.
|-
|}
Γραμμή 233:
Η οικονομική ανάπτυξη αντανακλάται εύγλωττα στα δημογραφικά στοιχεία. Στα τέλη του 12ου αι, ενώ είχε ήδη αρχίσει η παρακμή, το Κίεβο είχε 50.000 κατοίκους, το Νόβγκοροντ 30.000 και το Τσερνίγκοφ επίσης 30.000. Την ίδια εποχή το [[Λονδίνο]] είχε 12.000 κατοίκους και η δεύτερη μεγαλύτερη αγγλική πόλη, το Ουίντσεστερ, είχε 5.000. Η Κωνσταντινούπολη είχε πληθυσμό περίπου 400.000 το 1180. Ο Σοβιετικός ακαδημαϊκός Μικαήλ Τικομίροφ υπολόγισε ότι οι Ρως του Κιέβου την παραμονή της εισβολής των Μογγόλων είχαν περίπου 300 αστικά κέντρα.
Οι Ρως του Κιέβου έπαιξαν επίσης σημαντικό γενεαλογικό ρόλο στην Ευρωπαϊκή πολιτική. Ο [[Γιαροσλάβ Α΄ ο Σοφός|Γιαροσλάβ ο Σοφός]], η θετή μητέρα του οποίου ανήκε στη [[Δυναστεία των Μακεδόνων|Μακεδονική]], τη μεγαλύτερη Βυζαντινή δυναστεία, παντρεύτηκε τη μοναδική νόμιμη κόρη του βασιλιά που εκχριστιάνισε τη Σουηδία. Οι κόρες του έγιναν βασίλισσσες της Ουγγαρίας, της Γαλλίας και της Νορβηγίας, οι γιοί του παντρεύτηκαν τις κόρες ενός Πολωνού βασιλιά και ενός Βυζαντινού αυτοκράτορα (για να μην αναφέρουμε μια ανηψιά του Πάπα) ενώ εγγονές του ήταν μια Γερμανίδα Αυτοκράτειρα και (κατά μία θεωρία) τη βασίλισσα της [[Σκωτία]]ς. Ενας εγγονός του παντρεύτηκε τη μοναδική κόρη του τελευταίου [[Αγγλοσάξονες|Αγγλοσάξονα]] βασιλιά της Αγγλίας. Ετσι οι [[Ρουρικίδες]] ήταν μια καλά δικτυωμένη βασιλική οικογένεια της εποχής.
Το κράτος των Ρως άφησε μια σπουδαία παρακαταθήκη. Ενοποίησε διοικητικά και πολιτισμικά μία αναρχούμενη περιφέρεια και τη μετέτρεψε σε ένα δυναμικό βασίλειο. Η εισαγωγή του χριστιανισμού δημιούργησε ένα βυζαντινό - σλαβικό κράμα, με εντυπωσιακά αποτελέσματα στον πολιτισμό και τις τέχνες. Αυτός ο πολιτισμός ήταν το υλικό πάνω στο οποίο χτίσθηκε αργότερα η Ρωσική Αυτοκρατορία.
| |||