Οθωμανική Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

===Κοινωνικοπολιτικοθρησκευτική δομή===

Η κοινωνία, η κυβέρνηση και η θρησκεία συσχετίζονταν πολύπλοκα μετά περίπου το 1800, σε ένα σύνθετο αλληλεπικαλυπτόμενο, αναποτελεσματικό σύστημα που ο [[Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ|Ατατούρκ]] αποδόμησε συστηματικά μετά το 1922.<ref>Philip D. Curtin, The World and the West: The European Challenge and the Overseas Response in the Age of Empire (2002), pp 173-92.</ref><ref>Fatma Muge Gocek, Rise of the Bourgeoisie, Demise of Empire: Ottoman Westernization and Social Change (1996) pp 138-42</ref> Στην Κωνσταντινούπολη ο Σουλτάνος ​​κυβερνούσε δύο διακριτά σύνολα, την κοσμική κυβέρνηση και τη θρησκευτική ιεραρχία. Οι θρησκευτικοί αξιωματούχοι συγκροτούσαν τους [[Ουλεμάς|Ουλεμάδες]], που είχαν τον έλεγχο των θρησκευτικών διδασκαλιών και της θεολογίας, καθώς και του δικαστικού συστήματος της Αυτοκρατορίας, διαθέτοντας σημαντική φωνή στις καθημερινές υποθέσεις των κοινοτήτων σε ολόκληρη την αυτοκρατορία (χωρίς όμως να συμπεριλαμβάνονται και οι μη μουσουλμάνοι). Ήταν αρκετά ισχυροί για να απορρίψουν τις στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις που πρότεινε ο Σουλτάνος ​​[[Σελίμ Γ΄]]. Ο διάδοχός του Σουλτάνος ​​[[Μαχμούτ Β΄]] (1808-1839) απέσπασε πρώτα την έγκριση των ουλεμάδων προτού προτείνει παρόμοιες μεταρρυθμίσεις.<ref>Kemal H. Karpat, "The transformation of the Ottoman State, 1789-1908." International Journal of Middle East Studies 3#3 (1972): 243-281. online</ref> Το πρόγραμμα εκκοσμίκευσης του Ατατούρκ έθεσε τέρμα στους ουλεμάδες και στα θεσμικά τους όργανα. Το χαλιφάτο καταργήθηκε, οι [[Μεντρεσές|μεντρεσέδες]] έκλεισαν και τα δικαστήρια της [[σαρία]] καταργήθηκαν. Αντικατέστησε το αραβικό αλφάβητο με το λατινικό, έθεσε τέρμα στο θρησκευτικό σχολικό σύστημα και έδωσε στις γυναίκες ορισμένα πολιτικά δικαιώματα. Πολλοί παραδοσιακοί αγρότες δεν δέχτηκαν ποτέ αυτή την εκκοσμίκευση και τη δεκαετία του 1990 επανέφεραν το αίτημα τους για μεγαλύτερο ρόλο για το Ισλάμ<ref>.Amit Bein (2011). Ottoman Ulema, Turkish Republic: Agents of Change and Guardians of Tradition. Stanford UP. p. 141.</ref> [191]

 

== Χρονολόγιο ==