[[File:WaldmeierLebanon.gif|thumb|left|Απεικόνιση ενός μαγαζιού [[Ναργιλές|ναργιλέ]] στο [[Λίβανος|Λίβανο]] επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.]]
Οι Οθωμανοί αφομοίωσαν μερικές από τις παραδόσεις, την τέχνη και τους θεσμούς των πολιτισμών των περιοχών που κατέκτησαν και πρόσθεσαν νέες διαστάσεις σε αυτές. Πολυάριθμες παραδόσεις και πολιτιστικά χαρακτηριστικά προηγούμενων αυτοκρατοριών (σε τομείς όπως η αρχιτεκτονική, η κουζίνα, η μουσική, ο ελεύθερος χρόνος και η κυβέρνηση) υιοθετήθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους, που τους προσέδωσαν νέες μορφές, με αποτέλεσμα μια νέα και ξεχωριστά οθωμανική πολιτιστική ταυτότητα. Παρά τις νεότερες προσθήκες η οθωμανική δυναστεία, όπως και οι προκάτοχοί της στο [[Σουλτανάτο του ΡούμΡουμ]] και στην [[Σελτζούκοι|Αυτοκρατορία των Σελτζούκων]], ήταν πλήρως εκπερσισμένη στον πολιτισμό, τη γλώσσα, τις συνήθειες και τα έθιμα και ως εκ τούτου η αυτοκρατορία χαρακτηρίστηκε ως ''Περσιανική'' αυτοκρατορία.<ref>Özgündenli, O. "Persian Manuscripts in Ottoman and Modern Turkish Libraries". Encyclopaedia Iranica (online ed.). Archived from the original on 22 January 2012.</ref><ref>"Persian in service of the state: the role of Persophone historical writing in the development of an Ottoman imperial aesthetic", Studies on Persianate Societies, 2, 2004, pp. 145–63</ref><ref>"Historiography. xi. Persian Historiography in the Ottoman Empire". Encyclopaedia Iranica. 12, fasc. 4. 2004. pp. 403–11.</ref><ref>Walter, F. "The Departure of Turkey from the 'Persianate' Musical Sphere". Music of the Ottoman court.</ref> Οι διαπολιτισμικοί γάμοι έπαιξαν επίσης ρόλο στη δημιουργία της χαρακτηριστικής οθωμανικής ελίτ. Σε σύγκριση με τον τουρκικό λαϊκό πολιτισμό η επίδραση αυτών των νέων πολιτισμών στη δημιουργία του πολιτισμού της οθωμανικής ελίτ ήταν ξεκάθαρη.
