Οθωμανική Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 387:
Οι Οθωμανοί αφομοίωσαν μερικές από τις παραδόσεις, την τέχνη και τους θεσμούς των πολιτισμών των περιοχών που κατέκτησαν και πρόσθεσαν νέες διαστάσεις σε αυτές. Πολυάριθμες παραδόσεις και πολιτιστικά χαρακτηριστικά προηγούμενων αυτοκρατοριών (σε τομείς όπως η αρχιτεκτονική, η κουζίνα, η μουσική, ο ελεύθερος χρόνος και η κυβέρνηση) υιοθετήθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους, που τους προσέδωσαν νέες μορφές, με αποτέλεσμα μια νέα και ξεχωριστά οθωμανική πολιτιστική ταυτότητα. Παρά τις νεότερες προσθήκες η οθωμανική δυναστεία, όπως και οι προκάτοχοί της στο [[Σουλτανάτο του Ρουμ]] και στην [[Σελτζούκοι|Αυτοκρατορία των Σελτζούκων]], ήταν πλήρως εκπερσισμένη στον πολιτισμό, τη γλώσσα, τις συνήθειες και τα έθιμα και ως εκ τούτου η αυτοκρατορία χαρακτηρίστηκε ως ''Περσιανική'' αυτοκρατορία.<ref>Özgündenli, O. "Persian Manuscripts in Ottoman and Modern Turkish Libraries". Encyclopaedia Iranica (online ed.). Archived from the original on 22 January 2012.</ref><ref>"Persian in service of the state: the role of Persophone historical writing in the development of an Ottoman imperial aesthetic", Studies on Persianate Societies, 2, 2004, pp. 145–63</ref><ref>"Historiography. xi. Persian Historiography in the Ottoman Empire". Encyclopaedia Iranica. 12, fasc. 4. 2004. pp. 403–11.</ref><ref>Walter, F. "The Departure of Turkey from the 'Persianate' Musical Sphere". Music of the Ottoman court.</ref> Οι διαπολιτισμικοί γάμοι έπαιξαν επίσης ρόλο στη δημιουργία της χαρακτηριστικής οθωμανικής ελίτ. Σε σύγκριση με τον τουρκικό λαϊκό πολιτισμό η επίδραση αυτών των νέων πολιτισμών στη δημιουργία του πολιτισμού της οθωμανικής ελίτ ήταν ξεκάθαρη.
[[File:Flickr - …trialsanderrors - Yeni Cami and Eminönü bazaar, Constantinople, Turkey, ca. 1895.jpg|thumb|Το [[Γενί Τζαμί (Κωνσταντινούπολη)|Γενί Τζαμί]] και η αγορά του [[Εμίνονου]] στην Κωνσταντινούπολη, π. 1895]]
Η [[δουλεία]] αποτελούσε μέρος της Οθωμανικής κοινωνίας<ref>Halil Inalcik. "Servile Labor in the Ottoman Empire". Michigan State University. Archived from the original on 11 September 2009. Retrieved 26 August 2010.</ref>, με τους περισσότερους σκλάβους να εργάζονται ως οικιακοί υπηρέτες. Η γεωργική δουλεία, όπως αυτή που ήταν διαδεδομένη στην Αμερική, ήταν σχετικά σπάνια. Σε αντίθεση με τα συστήματα της δουλείας ως κινητής περιουσίας, οι δούλοι σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο δεν θεωρούντο κινητή περιουσία, αλλά διατηρούσαν βασικά, αν και περιορισμένα, δικαιώματα. Αυτό τους έδινε ένα βαθμό προστασίας.</ref>Fodor, Pál (2007). "Introduction". In Dávid, Géza; Pál Fodor. Ransom Slavery along the Ottoman Borders. Leiden: Brill. pp. XII–XVII. ISBN 978-90-04-15704-0.</ref> Οι γυναίκες-σκλάβες εξακολουθούσαν να πωλούνται στην αυτοκρατορία μέχρι το 1908.<ref> "Islam and slavery: Sexual slavery". BBC. Retrieved 26 August 2010.</ref> Κατά το 19ο αιώνα η Αυτοκρατορία δέχθηκε πιέσεις από τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης να απαγορεύσει αυτή την πρακτική. Πολιτικές που αναπτύχθηκαν από διάφορους σουλτάνους καθ 'όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα προσπάθησαν να περιορίσουν το δουλεμπόριο, αλλά δεδομένου ότι η δουλεία είχε αιώνες θρησκευτικής υποστήριξης και επιδοκιμασίας, ποτέ δεν κατάργησαν εντελώς το θεσμό.<ref>Syed, Muzaffar Husain (2011). A Concise History of Islam. New Delhi, India: Vij Books India. p. 97. ISBN 978-9381411094.</ref>
Η [[πανώλη]] παρέμεινε μεγάλη μάστιγα για την οθωμανική κοινωνία μέχρι το δεύτερο τέταρτο του 19ου αιώνα. «Μεταξύ του 1701 και του 1750, στην Κωνσταντινούπολη καταγράφηκαν 37 μεγαλύτερες και μικρότερες επιδημίες πανώλης και 31 μεταξύ 1751 και 1801».<ref>Faroqhi, Suraiya (1998). "Migration into Eighteenth-century 'Greater Istanbul' as Reflected in the Kadi Registers of Eyüp". Turcica. Louvain: Éditions Klincksieck. 30: 165. doi:10.2143/TURC.30.0.2004296.</ref>
== Χρονολόγιο ==
| |||