Οθωμανική Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 394:
Τα δύο κύρια ρεύματα της οθωμανικής γραπτής λογοτεχνίας είναι η ποίηση και η πεζογραφία. Η ποίηση ήταν μακράν το κυρίαρχο ρεύμα. Μέχρι το 19ο αιώνα η οθωμανική πεζογραφία δεν περιείχε κανένα παράδειγμα μυθοπλασίας: δεν υπήρχαν αντίστοιχα, για παράδειγμα, του ευρωπαϊκού [[ μυθιστορία|ρομάντσου]], του [[Διήγημα|διηγήματος]] ή του [[μυθιστόρημα|μυθιστορήματος]]. Ωστόσο υπάρχουν ανάλογα είδη τόσο στην τουρκική λαϊκή λογοτεχνία όσο και στην ποίηση του Διβανίου.
Η οθωμανική ποίηση του Διβανίου ήταν μια εξαιρετικά τελετουργική και συμβολική μορφή τέχνης. Από την περσική ποίηση, που την ενέπνευσε σε μεγάλο βαθμό, κληρονόμησε ένα πλήθος συμβόλων των οποίων οι έννοιες και οι αλληλεξαρτήσεις - τόσο της παρομοίωσης (مراعات نظسر tenâsüb) όσο και της αντίθεσης (تضاد tezâd) ήταν περισσότερο ή λιγότερο προδιαγεγραμμένες. Η ποίηση του Διβανίου δημιουργήθηκε με τη συνεχή αντιπαράθεση πολλών τέτοιων εικόνων μέσα σε ένα αυστηρό μετρικό πλαίσιο, επιτρέποντας έτσι την εμφάνιση πολλών δυνητικών εννοιών. Η συντριπτική πλειοψηφία της ποίησης του Διβανίου ήταν από τη φύση της [[Λυρική ποίηση|λυρική]]: είτε''γκάζελ'' (που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του ρεπερτορίου της παράδοσης) ή ''κασίντ''. Υπήρχαν ωστόσο άλλα κοινά είδη, ιδιαίτερα το ''μεσνεβί'', ένα είδος ρομαντικού στίχου και έτσι μια ποικιλία αφηγηματικής ποίησης, με δύο σημαντικότερα παραδείγματα αυτής της φόρμας τα ''Λεϊλά και Μαζνούν'' του [[Φουζουλί]] και το ''Χουσν ου σκ'' του
== Χρονολόγιο ==
| |||