Αλέξιος Στρατηγόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αλέξιος Στρατηγόπουλος''' γεννήθηκε τα τέλη του 12ου με αρχές του 13ου αιώνα. Ήταν στρατηγός της [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας|Αυτοκρατορίας της Νίκαιας]] και είχε λάβει το αξίωμα του [[Μέγας Δομέστικος|Μεγάλου Δομέστικου]] επί βασιλείας του [[Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος|Μιχαήλ Η´ του Παλαιολόγου]]. Έμεινε γνωστός κυρίως λόγω της απελευθέρωσης της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]] από τους [[Λατινική Αυτοκρατορία|Λατίνους]], η οποία αποτέλεσε την πιο λαμπρή, αλλά ταυτόχρονα και ητην τελευταία νικηφόρα στρατιωτική επιχείρισή του, καθώς στην συνέχεια ηττάται σε όλες τις επόμενες μάχες, με αποτέλεσμα να αιχμαλωτιστεί και να παραμείνει ταπεινωμένος μέχρι τον θάνατό του.

Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, είχε αποκτήσει έναν γιο, τον Κωνσταντίνο, ο οποίος τυφλώθηκε αργότερα από τον [[Θεόδωρος Β'Β΄ Λάσκαρης|Θεόδωρο Β'Β΄ Λάσκαρη]]. Στις γραπτές πηγές εμφανίζεται, όταν λαμβάνει ηγετικό ρόλο και ανακηρύσσεταιανέρχεται στον βαθμό του [[Στρατηγός (Βυζάντιο)|στρατηγού]]. Κατά την εκστρατεία της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας εναντίον του Δεσποτάτου της Ηπείρου, που κατέληξε σε μεγάλη ήττα των Νικαιατών, ο ΑξέξιοςΑλέξιος Στρατηγόπουλος αιχμαλωτίζεται και φυλακίζεται στην [[Ήπειρος|Ήπειρο]]. ΤοΑπελευθερώνεται αργότερα το [[1261]], απελευθερώνεται αργότερα από τον ίδιο τον [[Δεσπότης|Δεσπότη]] της Νίκαιας [[Μιχαήλ Η'Η΄ Παλαιολόγος|Μιχαήλ Η'Η΄ Παλαιολόγο]], με τοντη όροδιαταγή να κατευθυνθεί με στρατό 800 στρατιωτών στα περίχωρα της Βασιλεύουσας, προκειμένου να κατασκοπεύσει και να τρομοκρατήσει τους αμυνόμενους Λατίνους. Όταν το στρατιωτικό τμήμα με διοικητή τον Αλέξιο Στρατηγόπουλο έφθασε κοντά στην πόλη της [[Σηλυμβρία|Σηλυμβρίας]] στην [[Θράκη]], αγρότες της περιοχής τον πληροφόρησαν, ότι ο λατινικός στρατός και ο [[Ενετοί|ενετικός]] στόλος της ΚωνσταντινουπόληςΚωνσταντινούπολης απουσίαζαν σε μία εκστρατεία κατάληψης τουτης νησιούνήσου [[Δαφνουσία]] στον [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινο Πόντο]], την οποία κατείχαν οι Νικαιάτες. Επίσης αναφέρεται, ότι κάποιος γεωργός, είπε στον στρατηγό της Νίκαιας, πως έμενε μέσα στην Πόλη, μπορούσε όμως να βγαίνει κάθε ημέρα για να βόσκει τα ζώα του από την Πύλη της Ζωοδόχου Πηγής, η οποία παρέμενε αφύλακτη.

Ο Αλέξιος δεν θα μπορούσε να αφήσει αυτή την ιδανική ευκαιρία ανεκμετάλλευτη. Το ίδιο βράδυ στις [[25 Ιουλίου]] εισήλθε με το στράτευμά του από την Πύλη της Ζωοδόχου Πηγής και χωρίς να γίνει αντιληπτός σταμάτησε σε μια μονή κοντά στην πύλη, ενώ απέστειλε κάποιους στρατιώτες ως αγγελιοφόρους στην Νίκαια να ανακοινώσουν την καταπληκτική αυτή είδηση. Εν τω μεταξύ, ο στρατηγός με το απόσπασμά του επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στους φρουρούς και μετά από κάποιες αψιμαχίες πήρε τον έλεγχο των μεσόγειων τειχών. Μόλις η εισβολή και η ήττα της φρουράς έγινε ευρέως αντιληπτή, ο Αυτοκράτορας των Λατίνων [[Βαλδουίνος Β'Β΄ της Κωνσταντινούπολης|ΒαλδουϊνοςΒαλδουίνος Β'Β΄]] μαζί τον Λατίνο Πατριάρχη της Πόλης και τους υπόλοιπους Καθολικούς κατοίκους της, κατέφυγαν στο λιμάνι, προσμένοντας με αδημονία τον ενετικό στόλο να επιστρέψει, και ελπίζοντας, ότι θα επιβιβασθούν σε αυτόν, ώστε να μην θανατωθούν ή να αιχμαλωτιστούν. Οι Ενετοί κατέφθασαν εγκαίρως και παρέλαβαν το τρομαγμένο πλήθος. Δεν επέτυχαν όμως τίποτε παραπάνω, αφού οι ενισχύσεις από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας είχαν ήδη φτάσει και διέφυγαν από την θάλασσα, αφήνοντας την Πόλη στους [[Βυζαντινοί|Βυζαντινούς]].

Τον επόμενο μήνα, στις [[15 Αυγούστου]], ανήμερα της εορτής της [[Κοίμηση της Θεοτόκου|Κοίμησης της Θεοτόκου]] εισήλθε ο Μιχαήλ Η'Η΄ μετά πομπής και γονυπετής στην Χρυσή Πύλη, όπου ακούσθηκαν οι ''Δεκατρείς Προσευχές'', τις οποίες συνέθεσε ο [[Γεώργιος Ακροπολίτης]] με παραγγελία του Δεσπότηβασιλιά, με σκοπό να ευχαριστήσει τον Θεό για την νίκη του. Έπειτα στην [[Αγία Σοφία (Κωνσταντινούπολη)|Αγία Σοφία]] στέφθηκε ''αυτοκράτωρΑυτοκράτωρ των Ρωμαίων''.

Αυτός όμως ο θρίαμβος ήταν και το τελευταίο επιτυχημένο έργο του Αλεξίου Στρατηγόπουλου, αφού δεν κατόρθωσε κάποιαν άλλη αξιόλογη επιτυχία. Μάλιστα η επόμενη και τελευταία μεγάλη εκστρατεία που του ανετέθη, κατέληξε σε πλήρη αποτυχία, καθώς είχε εκστρατεύσει εναντίον του [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσποτάτου]] και ηττήθηκε, στιγματίστηκε όμως από τις ήττες του Αυτοκρατορικού στρατού κικαι ακόμη περισσότερο, από την αιχμαλωσία του κατά την μάχη του Αυτοκράτορα εναντίον του δεσπότη [[Νικηφόρος Α'Α΄ Κομνηνός Δούκας|Νικηφόρου ΔούκαΑ΄]]. Απελευθερώθηκε αργότερα, καθώς ανταλλάχθηκε με την Άννα Χοενστάουφεν το έτος [[1265]]. Πέθανε μεταξύ των ετών 1271 και 1275, πιθανώς στην Κωνσταντινούπολη.