Γαλλική Επανάσταση του 1848: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Αφηγήσεις και αναλύσεις ==

[[Αρχείο:François_Vincent_Raspail_Neurdein_BNF_Gallica.jpg|μικρογραφία|François-Vincent Raspail]]

Κάτω απ'αυτές τις περιστάσεις, οι πολιτικές βολιδοσκοπήσεις και οι νομικίστικες ευσυνειδησίες της προσωρινής κυβέρνησης, εξανεμίστηκαν αυτόματα. Πριν καλά-καλά εκπνεύσει η δίωρη προθεσμία, οι τοίχοι του Παρισιού γέμισαν με γιγαντιαία συνθήματα: "Γαλλική Δημοκρατία! Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη!"}}Περιγραφή αυτών των ημερών της επανάστασης, γίνεται στο βιβλίο ''"Η Αισθηματική Αγωγή"'' του [[Γκυστάβ Φλωμπέρ|Φλομπέρ]] ; αποτελούν το πλαίσιο για την έναρξη του τρίτου μέρους:{{Cquote|Το προηγούμενο βράδυ, η θέα του κάρου με τα πέντε πτώματα, περιμαζεμένα ανάμεσα στους νεκρούς του Βουλεβάρτου των Καπουτσίνων, είχε αλλάξει τις διαθέσεις του λαού. Ενώ στο Παλάτι του Κεραμεικού, οι υπασπιστές διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, ενώ ο κ.Μολέ, απασχολημένος με τον σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης, δεν ξαναφαινόταν, ενώ ο Θιέρσος προσπαθούσε να σχηματίσει άλλη κυβέρνηση και ο βασιλιάς μηχανορραφούσε, δίσταζε και έδινε στον Μπυζώ την στρατιωτική εξουσία για να μην τον αφήσει τελικά να την χρησιμοποιήσει, η εξέγερση, σαν να κατευθυνόταν από ένα και μόνο χέρι, οργανωνόταν εκπληκτικά. Άντρες με παράφορη ευφράδεια μιλούσαν στα πλήθη, μέσα στον δρόμο. Άλλοι χτυπούσαν με όλη τους την δύναμη τις καμπάνες των εκκλησιών. Χυνόταν μολύβι, τυλίγονταν φυσίγγια. Τα δέντρα των λεωφόρων, τα δημόσια ουρητήρια, τα παγκάκια, τα σιδερένια κάγκελα, οι φανοστάτες, όλα είχαν ξεριζωθεί, αναποδογυριστεί. Το πρωί, το Παρίσι ήταν γεμάτο οδοφράγματα. Η αντίσταση δεν κράτησε πολύ. Παντού έμπαινε στην μέση η Εθνοφρουρά - έτσι που κατά τις οκτώ ο λαός, θέλοντας και μη, εξουσίαζε πέντε στρατώνες, σχεδόν όλες τις δημαρχίες, τα πιο σημαντικά στρατηγικά σημεία. Από μόνη της, η Μοναρχία, δίχως σκούντημα, σωριαζόταν σε ερείπια, και γινόταν τώρα επίθεση στο φυλάκιο του Σατώ-ντ'Ω για την απελευθέρωση 50 φυλακισμένων που δεν βρίσκονταν εκεί".}}[[Αλεξίς ντε Τοκβίλ|Alexis de Tocqueville]], περιδιαβαίνοντας στο Παρίσι στις 25 Φεβρουαρίου 1848, χτυπήθηκε από τις λαϊκές πρωτοβουλίες, που φυτρώσει από όλες τις πλευρές: