Γαλλική Επανάσταση του 1848: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Δύο πράγματα με συγκλόνισαν: το πρώτο ήταν ο χαρακτήρας, δεν θάλεγα κυρίως, αλλά μοναδικά και αποκλειστικά λαϊκός, της επανάστασης που μόλις συνετελέσθη. Η κατίσχυση που επέφερε ο λαός αυτός καθεαυτός, δηλαδή οι τάξεις της χειρωνακτικής εργασίας, πάνω σε όλες τις άλλες τάξεις. Το δεύτερο ήταν η μεγαθυμία και η γενναιοφροσύνη που επεδείκνυε ο όχλος, που από την μια στιγμή στην άλλη είχε γίνει ο μοναδικός αφέντης του Παρισιού.(...) Κατά την διάρκεια αυτής της μέρας δεν είδα ούτε έναν εκπρόσωπο της παλιάς εξουσίας, ούτε στρατιώτη, ούτε χωροφύλακα, ούτε αστυνομικό. Η Εθνοφρουρά είχε εξαφανιστεί. Μόνον ο λαός οπλοφορούσε, φύλαγε τα δημόσια κτίρια,φύλαγε σκοπιές, διέταζε, τιμωρούσε.(...) Από τις 25 Φεβρουαρίου (1848)χιλιάδες παράξενα συστήματα ξεπήδησαν ορμητικά από τα πνεύματα της πρωτοπορίας και διαδόθηκαν στα ανήσυχα πνεύματα του πλήθους. Όλα ήταν ακόμη όρθια εκτός από την Βασιλεία και το Κοινοβούλιο και φαινόταν πως από την επαναστατική σύγκρουση όλη η κοινωνία είχε διαλυθεί και πως πειραματίζονταν για την νέα μορφή που έπρεπε να δώσουν στο οικοδόμημα που θα έβαζαν στην θέση της. Καθένας πρότεινε το σχέδιό του: άλλος το δημοσίευε στις εφημερίδες, άλλος σε αφίσες που γέμιζαν τους τοίχους, άλλος βγάζοντας λόγο στον δρόμο. Ένας υποστήρζε την κατάργηση της ανισότητας του πλούτου, άλλος απαιτούσε την κατάργηση της ανισότητας στην μόρφωση, ο τρίτος επιχειρούσε να εξαφανίσει την αρχαιότερη των ανισοτήτων, αυτήν των ανδρών και των γυναικών. Υπεδείκνυαν αντίδοτα κατά της φτώχειας και γιατρικά κατά της αρρώστειας που λέγεται "δουλειά" και ταλανίζει την ανθρωπότητα από την αρχή της ύπαρξής της. Οι θεωρίες αυτές ήταν τόσο ετερόκλιτες, συχνά αντιθετικές και κάποιες φορές αντιμαχόμενες. Όλες όμως, στόχευαν πιο κάτω απ'ότι η εξουσία προσπαθώντας να μετασχηματίσουν την κοινωνία αυτή καθεαυτή, από την οποία θα εκπορεύονταν η εξουσία. Όλες αυτές οι θεωρίες πήραν το κοινό όνομα: ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ.<ref name=":6"> ↑ A. de Tocqueville, Souvenirs, texte établi par Luc Monnier, Folio Gallimard, 1964, pp.128-129</ref>.}}

 

 

== Συνέπειες ==

Η πολιτική παίρνει τις αποστάσεις του με το προηγούμενο καθεστώς. Μια κοινοβουλευτική έκθεση που προτείνει την εθνικοποίηση των εταιρειών του σιδηροδρόμου παρουσιάζεται στις 16 Μαΐου και υπογράφεται από τον Λαμαρτίνο, τον Αραγκώ, τον Λεντρού-Ρολλάν και τον Γκαρνιέ-Παζέ.

 

== Σημειώσεις και παραπομπές ==

 

# ↑ Alexis de Tocqueville, Souvenirs, Paris, Gallimard, folio histoire, 1999, 459 p. (ISBN 978-2070405725)

# ↑ a, b et c Francis Démier, La France du XIXe siècle, 1814-1914, éditions Points, collection Histoire, 2000, page 214

# ↑ Colling 1949, p. 239