Οθωμανική Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[File:Surname 171b.jpg|thumb|left|Μινιατούρα από το ''Σουμαμέ ι-Βεχμπί'' που απεικονίζει τη ''Μεχτεράν'', τη μουσική μπάντα των Γενιτσάρων]]

Η οθωμανική κλασική μουσική αποτελούσε σημαντικό μέρος της εκπαίδευσης της οθωμανικής ελίτ. μερικοί Οθωμανοί σουλτάνοι ήταν οι ίδιοι ταλαντούχοι μουσικοί και συνθέτες, όπως ο [[Σελίμ Γ΄]], των οποίων οι συνθέσεις συχνά εκτελούνται ακόμα και σήμερα. Η Οθωμανική κλασική μουσική προέκυψε σε μεγάλο βαθμό από το συγκερασμό της [[Βυζαντινή μουσική|Βυζαντινής]], της Αρμενικής, της Αραβικής και της Περσικής μουσικής. Συνθετικά οργανώνεται γύρω από [[Ρυθμός|ρυθμικές]] μονάδες, που ονομάζονται ''ουσούλ'' και είναι κάπως παρόμοιες με το [[Μέτρο (μουσική)|μέτρο]] της Δυτικής μουσικής, και [[Μελωδία|μελωδικές]] μονάδες, που ονομάζονται ''μακάμ'' και έχουν κάποια ομοιότητα με τους δυτικούς [[Τρόπος (μουσική)|μουσικούς τρόπους]].

Τα όργανα που χρησιμοποιούνται είναι ένα μείγμα οργάνων της Μικράς Ασίας και της Κεντρικής Ασίας (σαζ, [[μπαγλαμάς]], [[κεμεντζές]]), άλλων της Μέσης Ανατολής ([[ούτι]], [[ταμπουράς]], [[κανονάκι]], νέι) και - αργότερα στην παράδοση - δυτικών οργάνων ([[βιολί]] και [[πιάνο]]). Εξαιτίας ενός γεωγραφικού και πολιτιστικού διαχωρισμού μεταξύ της πρωτεύουσας και των άλλων περιοχών, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία προέκυψαν δύο ευδιάκριτα στυλ μουσικής: η οθωμανική κλασική μουσική και η λαϊκή μουσική. Στις επαρχίες δημιουργήθηκαν διάφορα είδη λαϊκής μουσικής. Οι κυριότερες περιοχές με τα διακεκριμένα μουσικά τους στυλ ήταν: η Βαλκανική-Θρακική, η Βορειοανατολική ([[Λαζοί]]), το Αιγαίο, η Κεντρική Ανατολική, η Ανατολική Μικρά Ασία και η [[Καυκασία]]. Μερικά από τα ξεχωριστά στυλ ήταν: η μουσική των [[Γενίτσαροι|γενιτσάρων]], η μουσική των [[Ρομά]], ο [[χορός οριεντάλ]] και η τουρκική λαϊκή μουσική.