Βασίλειο της Βουλγαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 112:
Στον απόηχο των Βαλκανικών Πολέμων η Βουλγαρική κοινή γνώμη στράφηκε κατά της Ρωσίας και των δυτικών δυνάμεων, που οι Βούλγαροι ένιωθαν ότι δεν είχαν κάνει τίποτα για να τους βοηθήσουν. Η κυβέρνηση του Βασίλ Ραντοσλάβοφ ευθυγράμμισε τη Βουλγαρία με τη Γερμανία και την Αυστροουγγαρία, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε, επίσης ότι γινόταν σύμμαχος των Οθωμανών, παραδοσιακών εχθρών της Βουλγαρίας. Αλλά η Βουλγαρία δεν είχε πλέον καμία αξίωση κατά των Οθωμανών, ενώ η Σερβία, η Ελλάδα και η Ρουμανία (σύμμαχοι του [[Ηνωμένο Βασίλειο|Ηνωμένου Βασιλείου]] και της Γαλλίας) κατείχαν και οι τρεις εδάφη θεωρούμενα στη Βουλγαρία ως βουλγαρικά. Η Βουλγαρία, ανακάμπτοντας από τους Βαλκανικούς Πολέμους, απείχε το πρώτο έτος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά όταν η Γερμανία υποσχέθηκε να αποκαταστήσει τα σύνορα της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου, η Βουλγαρία, που είχε το μεγαλύτερο στρατό στα Βαλκάνια, κήρυξε τον πόλεμο στη Σερβία τον Οκτώβριο του 1915. Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η [[Βασίλειο της Ιταλίας|Ιταλία]] και η [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσία]] στη συνέχεια κήρυξαν τον πόλεμο στη Βουλγαρία.
 
Η Βουλγαρία, σε συμμαχία με τη Γερμανία, την Αυστροουγγαρία και τους Οθωμανούς, πέτυχε στρατιωτικές νίκες εναντίον της Σερβίας και της Ρουμανίας, καταλαμβάνοντας μεγάλο μέρος της Σερβικής Μακεδονίας (τα [[Σκόπια]] τον Οκτώβριο), προωθούμενη στην Ελληνική Μακεδονία. Τον Αύγουστο του 1916, κατά τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], μονάδες της 7ης Βουλγαρικής Μεραρχίας κατέλαβαν τις ελληνικές πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας. Στη διάρκεια της [[Β΄ Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1916-1918)|Β' Βουλγαρικής Κατοχής ελληνικών εδαφών ([[1916]]-[[1918)]]) ο ελληνικός πληθυσμός στις πόλεις και τα χωριά υπέστη διώξεις, λιμοκτονία, ομηρίες καθώς και συλλήψεις, φυλακίσεις, βιαιοπραγίες και βασανισμούς από τη μυστική βουλγαρική αστυνομία και τον κατοχικό βουλγαρικό στρατό. Ως αποτέλεσμα χιλιάδες Έλληνες έχασαν τη ζωή τους.<ref>Τετράδια Βουλγαρικῆς Κατοχῆς, Ἀνατολική Μακεδονία 1916-1918, ἐπιμέλεια Ν. Ρουδομέτωφ, τ. 2ος, Ἱστορικό Λογοτεχνικό Ἀρχεῖο Καβάλας, Καβάλα 2008.</ref><ref>Β.Σ. Κάρτσιου, Ἡ Γενοκτονία τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας κατά τή 2η Βουλαρική Κατοχή (1916-18), ἐκδ. Ἐρωδιός, Θεσσαλονίκη 2010.</ref><ref>Δημ. Πασχαλίδη, Ἡ Ἔκθεση τοῦ Ν.Μπακόπουλου, Νομάρχη Δράμας κατά τή δεύτερη Βουλγαρική Κατοχή τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας(1916-18).</ref><ref>Δ. Πασχαλίδη, Τά δεινοπαθήματα τῆς Χωριστῆς κατά τή δεύτερη βουλγαρική κατοχή τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας, Χωριστή 2006.</ref><ref>Δημ. Πασχαλίδη,Ἡ Χωριστή Δράμας (Τσατάλτζα) κατά τή δεύτερη Βουλγαρική Κατοχή τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας (1916-18).</ref><ref>Ἀρχιμ. Γαβριήλ, Ἀναμνήσεις καί Νοσταλγία, Θεσσαλονίκη 1958.</ref>
 
Η Βουλγαρία επίσης κατέλαβε τη Δοβρουτσά από τους Ρουμάνους τον Σεπτέμβριο του 1916. Ωστόσο ο πόλεμος σύντομα έγινε αντιδημοφιλής στην πλειοψηφία του βουλγαρικού λαού, που υφίστατο μεγάλες οικονομικές στερήσεις, αλλά και δυσφορούσε να πολεμάει αδελφούς του Ορθόδοξους Χριστιανούς σε συμμαχία με Μουσουλμάνους Οθωμανούς. Ο ηγέτης του Αγροτικού Κόμματος, Aλέξανδρος Σταμπολίσκι, φυλακίστηκε για την αντίθεσή του στον πόλεμο. Η [[Επανάσταση του Φεβρουαρίου|Ρωσική Επανάσταση]] του Φεβρουαρίου του 1917 είχε μεγάλη επίδραση στη Βουλγαρία, διαδίδοντας το αντιπολεμικό και αντιμοναρχικό συναίσθημα μεταξύ των στρατιωτών και στις πόλεις. Τον Ιούνιο παραιτήθηκε η κυβέρνηση του Ραντοσλάβοφ. Ανταρσίες ξέσπασαν στο στρατό, ο Σταμπολίσκι αφέθηκε ελεύθερος και ανακηρύχθηκε δημοκρατία.