Λάζαρος Τσάμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 38:
=== Η συμμετοχή του στην ΕΜΕΟ και η πρώτη δολοφονική απόπειρα ===
[[Αρχείο:Tsamis brothers Pisoder.jpg|thumb|250px|Οι αδελφοί Τσάμη από το Πισοδέρι Φλώρινας.]]
Μία από τις πρώτες επιτροπές προστασίας των χωριών, ήταν αυτή του Πισοδερίου, της οποίας ένα από τα ιδρυτικά μέλη ήταν ο Λάζαρος Τσάμης.<ref>[[Γενικό Επιτελείο Στρατού]]-Διεύθυνση Ιστορίας, ''Ο Μακεδονικός αγώνας και τα εις Θράκη γεγονότα 1979'', σ. 106</ref> Οι επαφές του με πλούσιους μουσουλμάνους Αλβανούς εμπόρους αλλά και τους πολιτικούς και στρατιωτικούς αξιωματούχους της περιοχής των Κορεστίων, των Πρεσπών και της [[Κορυτσά]]ς, τον κατέστησαν γρήγορα πολύτιμο, έμπιστο και ένθερμο συνεργάτη του Γερμανού Καραβαγγέλη αλλά και του Ελληνικού Προξενείου του Μοναστηρίου. Ο Λάζαρος, μαζί με τον αδελφό του Παπασταύρο, οργάνωσε ένα πυκνό δίκτυο πληροφοριών στην περιοχή των Πρεσπών που βασιζόταν στις προσωπικές και επιχειρηματικές επαφές του.<ref name="Todorova217218">{{en}} Maria Nikolaeva Todorova, Balkan identities: nation and memory, New York University Press, ISBN 0814782795, [http://books.google.ca/books?id=4EVGvQNFD7gC&lpg=PA217&dq=Lazaros%20Tsamis&hl=fr&pg=PA217#v=onepage&q=Lazaros%20Tsamis&f=false σσ. 217-218 επ.]</ref> Στο χωριό [[Άγιος Γερμανός Φλώρινας|Άγιος Γερμανός]] Πρεσπών, μέλη του δικτύου του ήταν οι Ευάγγελος Δημουλής, Μουντούσης, Παρασκευαΐδης, Παπαναούμ, στο χωριό [[Λαιμός Φλώρινας|Λαιμός]] Πρεσπών ο Τράικος Βασιλόπουλος, στο χωριό [[Πλατύ Φλώρινας|Πλατύ]] οι οικογένειες Μιχαηλίδη και Καρύδα, στο χωρίο [[Καλλιθέα Φλώρινας|Καλλιθέα]] Πρεσπών, ο Πετρίδης, στο χωριό [[Πυξός Φλώρινας|Πυξός]] η οικογένεια Παπαδοπούλου, στο χωριό [[Ψαράδες Φλώρινας|Ψαράδες]] Πρεσπών ο Παπαστέφανος, στο χωριό [[Καρυές Φλώρινας|Καρυές]] Πρεσπών η οικογένεια Αναστασίου, και στο χωριό [[Ανταρτικό Φλώρινας|Ανταρτικό]] ο Τράϊκος Λαντζάκης.<ref>Άγγελος Κ. Ανεστόπουλος, ''Mακεδονικός Αγών 1903-1908'', Θεσσαλονίκη 1965, τόμος Β', σ. 107</ref> Με προτροπή του Μητροπολίτη Γερμανού Καραβαγγέλη και με την σύμφωνη γνώμη του Έλληνα Προξένου Μοναστηρίου Σταματίου Κιουζέ Πεζά, εντάχθηκε στην βουλγαρόφιλη [[Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση]] (ΕΜΕΟ) μαζί με τον αδελφό του παπά Σταύρο και άλλα μέλη της επιτροπής του Πισοδερίου, με μοναδικό σκοπό τη συλλογή πληροφοριών για τις κινήσεις και τη δράση του Βουλγάρικου Κομιτάτου (σσ. ΕΜΕΟ).<ref>Ιστοσ. e-Iστορία, [http://www.e-istoria.com/266.html Ο Γερμανός Καραβαγγέλης και Οργάνωσις τού Ελληνισμού εις την Περιοχήν τής Καστορίας]</ref><ref>[[Γενικό Επιτελείο Στρατού]]-Διεύθυνση Ιστορίας, ''Ο Μακεδονικός αγώνας και τα εις Θράκη γεγονότα 1979'', σσ. 105-106</ref><ref>Αρχείον [[Υπουργείο Εξωτερικών (Ελλάδα)|Υπουργείου Εξωτερικών]] Φ.ΑΑΚ/Ζ., Έκθεσις υπ΄ αριθμ. 119/10-3-2002, Προξενείο Μοναστηρίου</ref>
Μέσω της συμμετοχής του στην ΕΜΕΟ και των πληροφοριών που συνέλεξε ειδοποίησε τον Μητροπολίτη Καραβαγγέλη ότι απεσταλμένος του Βουλγαρικού Κομιτάτου θα επιχειρούσε, διασχίζοντας τα ελληνοτουρκικά σύνορα που έφταναν τα όρια της [[Θεσσαλία]]ς, να μεταβεί στην [[Αθήνα]] για να προμηθευθεί [[Γκρα (τυφέκιο)|όπλα]] για τον εξοπλισμό των βουλγαρικών αντάρτικων σωμάτων, εν όψει επικείμενης επαναστατικής κινήσεως που προετοιμάζονταν στη [[Μακεδονία]] και την [[Θράκη]]. Σε επόμενη ενημέρωση, ο Λάζος πληροφόρησε τον Μητροπολίτη Καστοριάς ότι απεσταλμένος της ΕΜΕΟ θα ήταν ο ικανός και φανατικός [[βοεβόδας]] [[Βασίλ Τσακαλάρωφ]], άριστος γνώστης της [[Ελληνικά|ελληνικής]] γλώσσας από το χωριό [[Κρυσταλλοπηγή Φλώρινας]] (Σμαρδέσι) της [[Νομός Φλώρινας|Φλώρινας]].
Γραμμή 145:
Ο Λάζαρος Τσάμης, επιστρέφοντας στην περιοχή, συνέχισε την εμπορική του δραστηριότητα στη Φλώρινα όπου μετέφερε την οικογένειά του το [[1924]]. Τον ίδιο χρόνο, μοίρασε την επιχείρησή με τον φίλο του Νταούτ Χαμζά Χαλίλ Μπέι (Daut Hamza Halil bey), ο οποίος διαχειριζόταν τις κοινές επιχειρήσεις τους στα όρια της αλβανικής επικράτειας. Το [[1928]] τα συμπτώματα της ασθένειας των ματιών επανεμφανίστηκαν και αναγκάσθηκε να μεταβεί στην Αθήνα, όπου μετά από πολύμηνη και δαπανηρή θεραπεία στην οφθαλμολογική κλινική του Ιωάννη Χαραμή, κατόρθωσε να διασώσει σε ικανοποιητικό βαθμό την όρασή του, αλλά οδηγήθηκε σε οικονομική καταστροφή. Με την υπ΄ αριθμόν 646134 της 25ης Μαΐου 1932 απόφαση της Υπηρεσίας Πολεμικών Αποζημιώσεων απορρίφθηκε τελεσίδικα το αίτημά του για αποζημίωσή του από τις καταστροφές που υπέστησαν οι εμπορικές του επιχειρήσεις από το 1914 έως και το 1925.
Λίγους μήνες αργότερα πεθαίνει στο Πισοδέρι στις [[22 Νοεμβρίου]] [[1933]], κτυπημένος από
==Απόδοση τιμών==
| |||